tag:blogger.com,1999:blog-63401968691659872382024-03-18T14:35:41.702-03:00Blog do HomerixHomerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.comBlogger2713125tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-12827704413948321632024-03-18T02:27:00.005-03:002024-03-18T08:53:14.176-03:00Ah essas manchetes sobre Beatles....<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg2hbNczUuX0a0UBbxX0G4psQhOKJqRsbbkLQukAjBH2WUPMW85d2JhEQOF_khn7yVXnMsmS18MGzJdAolrHy70cccvsyLGAjTvU8ktqdqjlkAFPmwNVNT-WRtxURqbv3JTSGe9E_CAEBRVaHyHVE0Tf3RJfGyHdNgFMRisoi1-N9zYiVCasbHlQEeW8C4" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" data-original-height="800" data-original-width="800" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg2hbNczUuX0a0UBbxX0G4psQhOKJqRsbbkLQukAjBH2WUPMW85d2JhEQOF_khn7yVXnMsmS18MGzJdAolrHy70cccvsyLGAjTvU8ktqdqjlkAFPmwNVNT-WRtxURqbv3JTSGe9E_CAEBRVaHyHVE0Tf3RJfGyHdNgFMRisoi1-N9zYiVCasbHlQEeW8C4" width="240" /></a></div> <span style="font-family: helvetica;">Ontem, alguém publicou uma daqueles artigos com manchetes no mínimo suspeitas..</span><p></p><p><span style="font-family: helvetica;">"As 4 canções dos Beatles que George odiava!"</span></p><p><span style="font-family: helvetica;">Olha, eu nem leio artigos assim</span></p><p><span style="font-family: helvetica;">Mas uma amiga perguntou: "É verdade?"</span></p><p><span style="font-family: helvetica;">Aí eu tive que responder, ainda de madrugada.</span></p><p><span style="font-family: helvetica;">E vocês sabem, eu não consigo escrever pouco...</span></p><p><span style="font-family: helvetica;">Saiu assim:</span></p><p></p><blockquote><p><i><span style="font-family: helvetica;">Deixa ver se eu falo sem ler..</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">1. Maxwell's Silver Hammer</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">2. Ob-la-di Ob-la-da</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Não, não me lembro de mais nenhuma</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">E não era ódio, era saco cheio!</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">As duas são de Paul, e Paul era meticuloso, exigente, perfecionista!</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">As duas canções tiveram dezenas de takes</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Os outros três não aguentavam mais.</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">E as duas eram historinhas..</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">E o próprio George declarou que admirava a capacidade de Paul em contar histórias.</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Paul era o maior Storyteller da banda!</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">George não conseguia compor em terceira pessoa.</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Ele só sabia fala PARA as pessoas, fosse uma garota ou um amigo ou um grupo de pessoas que ele queria aconselhar.</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Percentualmente, ele era o maior Speecher do grupo</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Assim como John era o maior Selfer do grupo, foi o que mais falou sobre si mesmo, aliás, foram várias aas vezes em que pediu socorro, uma delas literalmente HELP, I NEED SOMEBODY, HELP!!</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">----</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Agora eu fui ver as outras duas..</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Pura bobagem!! E má intenção do articulista!</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Aliás, detesto essas manchetes: "As 4 canções que George <b>ODIAVA</b>"!!!</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Como assim, <b>ODIAR</b> sua primeira composição, Don't Bother Me?</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Ele pode até considerá-la fraca, e é mesmo em certos pontos, mesmo assim merece estar no catálogo Beatle.... obedece ao critério, jamais escrito, mas sempre seguido, de ter sempre versos com letras diferentes, e rimas particularmente interessantes, chamaríamos ricas, em português.</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Como assim <b>ODIAR</b> Do You Want To Know a Secret?</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">A primeira vez que o mundo ouviu sua voz gravada foi com essa canção feita para ele por John. </span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">John e Paul queriam que os outros dois brilhassem também... e John fez essa canção pensando em George, e cá para nós, ela é UMA GRAÇA. Ele pode até não ter gostado da performance dele, mas isso não é motivo para o<b> ódio</b> aventado pelo articulista.</span></i></p><p><i><span style="font-family: helvetica;">Ah.. sai pra lá...</span></i></p></blockquote><p>E no dia seguinte, eu complementei:</p><i></i><blockquote><span style="font-family: helvetica;"><i>Complementando, note a mágica embutida na minha análise.</i><i><br /></i><i>Os Beatles eram tão completos que tinham:</i><i><br /></i><i>1. Um especialista na 1ª Pessoa: John</i><i><br /></i><i>2. Um especialista na 2ª Pessoa: George</i><i><br /></i><i>3. Um especialista na 3ª Pessoa: Paul</i></span> </blockquote><blockquote><span style="font-family: helvetica;"><i>E tinha Ringo, que compôs duas canções, sem, portanto, ter desenvolvido algum padrão</i></span> </blockquote><blockquote><span style="font-family: helvetica;"><i></i><i>Veja bem, já é um luxo uma banda ter mais de um compositor na banda, 90% delas são assim...</i><i><br /></i><i></i><blockquote><ul style="text-align: left;"><li><i>Dois compositores, digamos, uns 9%. Rolling Stones, por exemplo, Jagger e Richards</i></li><li><i>Três ou mais compositores, o restante um percentual. O Queen tinha 3, mas com ENORME preponderância de Freddie.</i></li></ul></blockquote><i></i></span></blockquote><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;">E TENHO DITO!!!</span></p><p></p>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-5891263995150381702024-03-14T19:19:00.003-03:002024-03-14T19:19:47.530-03:00Os Filmes Carro-Chefe do Homerix<p><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> </span></p><p><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b><span face="Trebuchet MS, sans-serif">1. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2006/12/casino-royale.html">Casino Royale</a></span></b><br /><b><br /></b><b><span face="Trebuchet MS, sans-serif">2. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2008/11/007-quantum-of-solace.html">Quantum of Solace</a></span></b><br /><b><br /></b><b><span face="Trebuchet MS, sans-serif">3. <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com/2012/10/o-novo-james-bond-um-resgate.html">Skyfall</a></span></b><br /><b><br /></b><b><span face="Trebuchet MS, sans-serif">4. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2015/11/007-contra-spectre.html">Spectre</a></span></b></span></p><div><b><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">5. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2021/10/bond-25-o-que-dizer.html">No Time To Die</a></span></b></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b>6. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2009/05/star-trek-saga-recomeca.html">Star Trek - O Filme</a></b></span></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b>7. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2013/07/star-trek-is-back-on-track.html">Além da Escuridão - O Filme</a></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b>8. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2016/09/star-trek-sem-fronteira.html">Sem Fronteiras - O Filme</a></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b>9. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2016/11/the-beatles-touring-years.html">The Beatles Touring Years</a></b></span></div>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-32797247892876453962024-03-14T18:31:00.003-03:002024-03-14T19:21:34.660-03:00Os Filmes do Homerix<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: helvetica;">Da série 'Os Aglutinadores', eis aqui um assunto que não é carro-chefe de meu blog, mas paradoxalmente acaba que é aquele que apresenta mais entradas, como Marcador, do que os vários carros-chefe propriamente ditos, James Bond, Jornada nas Estrelas, Santos. Cinema tem 304 menções, somente perde para as 824 de Beatles. Aliás, o Marcador Livro, com 269 também é bastante importante!</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Como há posts que falam de mais de um filme (especialmente aqueles da época de Oscar) e posts que não falam de nenhum filme, resolvi aproveitar a oportunidade para listar todos os FILMES dos quais falei, de algumas poucas linhas até páginas inteiras ou mais de uma página até (são poucos).</b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<b>Encontrei 208 Filmes que contam com alguma resenha minha. Seria muito para colocar num post só, e</b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b> resolvi classificá-los. E como seria uma classificação legal? Pensei, pensei, e resolvi listá-los pelo motivo pelo qual eu resolvi sair de casa para ir ao cinema.</b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Então, identifiquei 9 categorias. Se quiser visitar alguma delas, clique em seu nome!</span></b><br />
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b>
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b>
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">1. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/11/filmes-do-homerix-interesse-geral.html">Filme de Língua Inglesa (62)</a></span></b><br />
</span><blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: helvetica;"><b><i>Aqueles americanos, ingleses, sul-africanos, mas também indianos e qualquer outra nacionalidade de produção mas que são falados em inglês, e no Oscar, concorreriam a Melhor Filme, e também que não se encaixam em nenhuma outra categoria a seguir</i></b></span></blockquote>
<span style="font-family: helvetica;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">2. </span></b><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/11/filmes-do-homerix-oscar.html">Filme de Oscar (31)</a></span></b><br />
</span><blockquote class="tr_bq">
<b><span style="font-family: helvetica;"><i>Aquele filme que você vai assistir porque foi indicado ao Oscar (ou outros prêmios importantes) e você quer ficar antenado para a noite de entrega da estatueta, ou mesmo vai vê-lo porque ganhou a estatueta, e não se encaixa em nenhuma outra categoria a seguir.</i></span></b></blockquote>
<span style="font-family: helvetica;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b>
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">3. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/11/filmes-brasileiros-do-homerix.html">Filme Brasileiro (24)</a></span></b><br />
</span><blockquote class="tr_bq">
<b><span style="font-family: helvetica;"><i>Sempre procuramos prestigiar o cinema nacional, e resolvi destacá-los aqui. Bem verdade, a maioria são comédias, mas preferi destacá-los pela nacionalidade.</i></span></b></blockquote>
<span style="font-family: helvetica;"><br />
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">4. </span></b><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/11/filmes-do-homerix-baseados-em-fatos.html">Filme baseado em Fatos Reais (23)</a></span></b><br />
</span><blockquote class="tr_bq">
<b><i><span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Normalmente com grandes desempenhos individuais por conta da caracterização dos atores e atrizes, esse filmes contam pra gente algum episódio da hist</span><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">ória.</span></span></i></b></blockquote>
<span style="font-family: helvetica;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">5. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/11/filmes-homerix-de-diretor-e-super-herois.html">Filme de Diretor (20)</a></span></b><br />
</span><blockquote class="tr_bq">
<b><span style="font-family: helvetica;"><i>Tipo assim, vocês não pode deixar de ver este filme porque você adora o diretor, então aqui tem Tarantino, Nolan, Eastwood e outros</i></span></b></blockquote>
<span style="font-family: helvetica;"><br />
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">6. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/11/filmes-do-homerix-as-comedias.html">Comédia (14)</a></span></b><br />
</span><blockquote class="tr_bq">
<b><span style="font-family: helvetica;"><i>Também filmes de língua inglesa mas onde se define facilmente o estilo.... você vai para rir, se tudo der certo!! E, claro, restringe-se a comédias não brasileiras, que estão em categoria própria.</i></span></b></blockquote>
<span style="font-family: helvetica;"><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>7. </b></span><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/11/filmes-do-homerix-lingua-estrangeira.html">Filme de Língua Estrangeira (15)</a></span></b><br />
</span><blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: helvetica;"><b><i><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Franceses, alemães, argentinos, mexicanos, coreanos, que se encaixam naquela categoria do Oscar, que hoje mudou para 'Melhor Filme Internacional'</span><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">.</span></i></b> </span></blockquote>
<span style="font-family: helvetica;"><br />
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">8. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/11/filmes-homerix-de-diretor-e-super-herois.html">Super-Heróis (10)</a></span></b><br />
</span><blockquote class="tr_bq">
<b><span style="font-family: helvetica;"><i>Da onda atual de filmes que domina a linha de blockbusters, Marvel e DC Comics disputam (ou não) a primazia! Apesar de eu ter visto todos os 23 filmes da linha Marvel, por exemplo, e uns poucos da linha DC, escrevi só para alguns deles...</i></span></b></blockquote>
<span style="font-family: helvetica;"><br />
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">9. <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2024/03/os-filmes-carro-chefe-do-homerix.html">Carros Chefe do Blog do Homerix</a> (9)</span></b><br />
</span><blockquote class="tr_bq">
<b><span style="font-family: helvetica;"><i>Pra finalizar, não poderia deixar de listar os filmes daqueles assuntos criadores do meu blog - Beatles, James Bond, Star Trek e Santos FC. Foram 9 os filmes encontrados aqui, mas este não gerará um post especial, pois pode-se encontrá-los nos aglutinadores de cada um dos meus carros-chefe!!</i></span></b></blockquote>
<span style="font-family: helvetica;"><br />
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b>
<br />
</span><blockquote class="tr_bq">
<b><span style="font-family: helvetica;">.</span></b></blockquote>
<span style="font-family: helvetica;"><br />
<br />
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b>
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b>
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b></div>
Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-5204247643671755372024-03-13T20:03:00.007-03:002024-03-13T20:28:22.242-03:00Pra não dizer que não falei dos filmes...<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> vou falar agora...</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Muito me lisonjeou a chamada que tive de alguns amigos que segunda-feira já estava terminando e ainda não haviam lido minha resenha do Oscar, cuja cerimônia de entrega fora no dia anterior.</b></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidxfbLFANysiKMTKRZnguYuwmghB2kXrvQ8EFOJByeNhGlOm9hliPCFzp8rBsu2iHLvI161IiAsRnmm4nIsGVYcUO8vNdE_xEF193h8kEHJ502yWKLYvSXIsw-sbQzSN46J-9tt5IjGSfX1bBSbYtbihcpC5XpwL6HGLmPtb1r_5bL-bljzxblUbUgR6g/s798/Oscar.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="798" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidxfbLFANysiKMTKRZnguYuwmghB2kXrvQ8EFOJByeNhGlOm9hliPCFzp8rBsu2iHLvI161IiAsRnmm4nIsGVYcUO8vNdE_xEF193h8kEHJ502yWKLYvSXIsw-sbQzSN46J-9tt5IjGSfX1bBSbYtbihcpC5XpwL6HGLmPtb1r_5bL-bljzxblUbUgR6g/s320/Oscar.png" width="320" /></b></span></a></div><span style="font-family: helvetica;"><div style="text-align: justify;"><b>Lembraram-se de anos anteriores em que eu realmente fazia inúmeras resenhas dos filmes e, depois, da cerimônia de entrega das estatuetas.</b></div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Nesta temporada, eu realmente não estava mesmo com a intenção, pois afinal, assistira a apenas 3 ou 4 filmes dentre os indicados, e tal, mas resolvi então tecer algumas considerações!</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Fiz lá, nos grupos de WApp, e a transcrevo aqui!</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Sim, Oscar foi na barbada: Openheimer levou 7, incluindo Filme, Diretor e Atores, mas não Atriz, que foi para Emma Stone, em Pobres Criaturas .. segundo meus filhos, mereceu muito. </b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>a. Vi Openheimer, que me deixou grudado três horas na telona. Merecido! E o Cillian Murphy estava perfeito como o próprio! Finalmente, Christopher Nolan levou seu Oscar de Diretor após 8 indicações! E finalmente Robert Downey Jr também, após 31 anos frustrado por não ser agraciado por seu brilhante Chaplin. Aliás, um dos motivos que me fez ficar grudado foi a Trilha Sonora, que levou o Oscar!</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>b. Pena que Martin Scorcese ficou a ver navios, com seu excelente Assassinato na Lua das Flores, aliás, outras três horas grudado na telona. Um spoiler... todos os assassinados eram índios, de onde veio a frase que mais me impressionou no filme, acho que do personagem de DeNiro ou DiCaprio, após saber de mais uma morte: 'Era apenas um índio!'</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>c. Momento hilário da cerimônia... os 'irmãos gêmeos' Shwarzenneger e DeVito brincando com seus papéis de vilões batmaníacos (Pinguim e Dr.Freeze), com a presença do primeiro Batman, Michael Keaton, na plateia com quem trocaram olhares expressivos.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>d. Vi Barbie, ri um pouco, ideia legal, mas dormi um pouco. Gostei da presença de Margot (A Barbie) Robbie na plateia mesmo não concorrendo a Melhor Atriz. Mas o musical do Ryan Gosling (O Ken) foi o ponto alto musical da cerimônia, além da excelente Billie Eilish, que levou o Oscar, e dos Indígenas da Lua das Flores.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>e. Gostei do discurso do diretor de Zona de Interesse, judeu, contrário ao massacre em Gaza, pedindo mais humanidade aos humanos, quando ganhou o Oscar de Filme Internacional. O mesmo filme ganhou Oscar de Som, e seu premiado disse, ao recebê-lo: 'Obrigado à Academia por OUVIR o meu filme.'</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>f. E gostei do discurso do diretor do documentário 20 Dias em Mariupol, ucraniano que preferia nao ter ganhado o Oscar pois veio de uma obra motivada pela guerra que está acabando com seu país. </b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>g. Aliás, nesta premiação, a atriz anunciante que confundiu (estava no script) documentário com fantasia também foi muito legal, inclusive num breve e espetacular diálogo com Dr. Spielberg lá da platéia, que eu seguirei acentuando sempre que puder.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>h. Adorei ver a nossa Léa Garcia no <i>In Memorian</i>, ela morreu aos 90, horas antes de receber prêmio por sua carreira em Gramado... esclarecendo, adorei foi o fato de terem se lembrado dela na cerimônia.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>i. dentre os filmes que vi, teve um que fui sozinho numa seção vespertina, nada menos que Godzilla Minus One, e que foi agraciado com o Oscar de Melhores Efeitos Especiais. A alegria dos vencedores todos japoneses foi contagiante, assim como toco a dificuldade que o produtor teve de falar em inglês os agradecimentos.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><b style="font-family: helvetica;">Valeu assistir!</b></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Próximos filmes a assistir na ordem</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>1. Zona de Interesse, </b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>2. Pobres Criaturas, que levou mais 3 Oscars além de Emma Stone</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>3. Maestro, sobre a vida de Leonard Bernstein, um fã emérito dos Beatles</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>4. Anatomia de uma Queda, que levou também Oscar de Roteiro Original</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>... este último por mais duas razões, aliás, três... a atriz concorreu a Melhor Atriz e esteve também em Zona de Interesse, e tem aquele cachorro que esteve na premiação, só que não... foi presença virtual... ah, sim a 3ª razão adicional.... era o favorito do meu filho.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Para finalizar, falando em Beatles, teve Oscar de Animação para um desenho baseado em War is Over, canção antiguerra de John Lennon lá de 1971, e que segue super válida. Foi ideia de seu filho Sean. Abençoada! Mais uma prova de que são eternos. </b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b></b></span></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica;"><b><i>É The Beatles ainda fazendo história mais de 50 anos depois de findarem a carreira.</i></b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica;"><b><i>Outro dia tiveram um Grammy e um quadro pintado por eles leiloado por quase 2 MMUSD e o anúncio de 4 filmes que serão feitos sobre eles, além de um baixo perdido há 50 anos encontrado e que vale 60 MM£.</i></b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica;"><b><i>Não é à toa que os admiro tanto...</i></b></span><span style="text-align: left;"> </span></p></blockquote><blockquote><p style="text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica;"><b><i>Agora eles têm mais um Oscar pra chamar de seu</i></b></span></p></blockquote><p> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><b style="color: #990000; font-family: helvetica; text-align: justify;"><i>(o outro foi em 1971, pela trilha sonora de Let It Be)</i></b></p><p><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica;"><b><i></i></b></span></p><br /><p><br /></p>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-58820800501108462442024-03-12T16:30:00.005-03:002024-03-15T17:58:39.394-03:00Jessica fez 50 anos<p><b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify; text-indent: 27pt;">Na semana passada, ouvi novamente, no carro, uma canção espetacular, que está na minha vida há 5 décadas. E não é Beatles, nem Pink Floyd. Ao ouvi-la, lembrei-me de como a conheci, e resolvi contar a historinha.</b></p><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><b>Nos idos de 1973, em meus tenros 15 anos (e bem tenros pois sempre fui gordinho), eu passava algumas tardes na casa de uma tia, bisbilhotando a discoteca de meu primo. Ele era sete anos mais velho (e continua sendo!), e já fazia faculdade em São Paulo, só voltando a Santos nos fins de semana. Ele tinha um gosto musical apurado (e continua tendo!), e lá eu encontrava coisas de alto nível. Desconfio que ele não gostava muito de ter um garoto mexendo naquelas preciosidades de vinil, mas eu era bem cuidadoso.</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><b>Aquelas tardes de bisbilhotice passaram, muitas músicas ficaram, mas uma me marcou especialmente: um rock instrumental longo, que ocupava uma larga faixa de um certo LP, que eu ouvia muito. O tempo passou, fiquei décadas (!) sem ouvir a faixa, esqueci-me da canção mesmo, só me lembrava vagamente, não sabia qual era a banda, mas guardei em algum lugar da memória o seu título: Jessica. </b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPm9MnlDo2bz9_QEjkf8tiwL0vUnfulfKrK_wbFmbXqISxtCZ-3pvCIvcXTz9aa_7_4S1InlB4sOrTY02DtBZ7pqMd-8peG2TM2l9PVF4swqoR8x5LLser1EB-EcfKa8HA_cLlM_ccRzK_/s1600/jessica.bmp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" n4="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPm9MnlDo2bz9_QEjkf8tiwL0vUnfulfKrK_wbFmbXqISxtCZ-3pvCIvcXTz9aa_7_4S1InlB4sOrTY02DtBZ7pqMd-8peG2TM2l9PVF4swqoR8x5LLser1EB-EcfKa8HA_cLlM_ccRzK_/s1600/jessica.bmp" /></a><b>Sempre me intrigou o que passa pela cabeça de um sujeito que compõe uma música instrumental quando tem que dar o nome dela, sem a ajuda de uma letra. Agora que tenho um filho compositor, vi que a coisa pode ser deveras aleatória. Uma de suas canções instrumentais, numa banda de matemáticos chamada ‘Os Quaternions’, hoje finada há 15 anos, permanecia sem nome até a gravação final. Naquele dia, o guitarrista base não apareceu porque perdeu um dente, e o Felipe teve que gravar a parte dele. Nome da canção: Arcada, em homenagem ao dente perdido. Tudo a ver!</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><b>Bem, outra boa razão pode ser uma homenagem a alguém, a uma musa inspiradora, a uma namorada, ou a uma filha, que foi o caso de Jessica (fiquei sabendo agora que ela brincava em sua frente quando criou o espetacular tema). O fato é que só o nome da música ficou na minha cabeça. E nunca mais pensei nela.</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><b>Um quarto de século depois (ou um científico, uma faculdade, um emprego, um casamento e dois filhos depois), fui visitar aquele mesmo primo, agora um renomado Livre Docente em Jornalismo, correspondente de um grande jornal brasileiro em Washington, que nas horas vagas dava aulas da matéria para Doutorandos na matéria, na Universidade da Capital dos Estados Unidos. (Pouco, né?) Papo vai, papo vem, reminiscências de parentes que pouco se vêem, acabei me lembrando daquelas tardes, e Jessica voltou ao centro da atenções. Depois de algum esforço, ele se lembrou: grande sucesso dos Allman Brothers. (Ainda não havia Wikipedia assim disponível para aclarar nossa memória...)</b><br /><br /></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-indent: 27pt;"><b>Quando morei uns anos depois pelas terras hoje comandadas por Obama, dois anos após aquela visita, comprei o CD de Greatest Hits da banda, composta pelos irmãos Greg e Duanne Allman --- e vários músicos de primeira. E, claro, lá estava Jessica. Magnífica como sempre. O autor é Dickey Betts, um não-irmão guitarrista. </b><br /><br /><b>Aqui, neste link, ei-la, em seu esplendor</b><b>: <a href="https://www.youtube.com/watch?v=yRDivUb5EeA">Jessica (link)</a>. Abra, deixe tocar, minimize e volte, para conferir do que falo a seguir...</b><b><span style="color: black;"></span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-indent: 27pt;"><b><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Depois de uma introdução com guitarra e piano grave em quatro notas, junto com o baixo, entra o verso principal executado por duas guitarras harmoniosa e simultaneamente executadas, numa combinação perfeita, acompanhadas de bateria, percussão, piano e órgão; depois, uma sequência que pode ser considerada como uma ponte, reduzindo a uma guitarra, mais grave; depois, repete-se o verso, e volta a introdução ampliada, agora como quase um minuto de deliciosa preparação, </b><b style="text-indent: 27pt;">com atabaque firme ao fundo,</b><b style="text-indent: 27pt;"> para os solos de improviso</b><b style="text-indent: 27pt;">; e então, a bateria aumenta, para apresentar um solo de piano imperdível, que acaba em pouco mais de um minuto, deixando gostinho de quero mais; e vem um crescendo em guitarra, introdução para o improviso de guitarra, um tom acima, é rápida e empolgante, e o solo dura mais de dois minutos, brilhantemente executado pelo próprio Betts; aí vem um dos melhores momentos da música, com uma desaceleração do ritmo, parece uma valsinha, ao vivo, a galera ao vivo vai à loucura, uma volta ao tom original para retornar com a ponte, e mais duas vezes o verso principal com as duas guitarras, vindo então, o <i>grand finale</i>. Sete minutos de perfeição e virtuosismo!!</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-indent: 27pt;"><b>O solo espetacular de piano é executado por Chuck Leavell, que fora convidado pela banda para a vaga de pianista aberta pela morte de um dos irmãos, Duane. Um pianista de rock sensacional que é sempre muito solicitado pelos grandes do gênero, como Chuck Berry, Eric Clapton, Mick Jagger e George Harrison, infelizmente não mais por este último.</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-indent: 27pt;"><b>Como cereja do bolo, deixo aqui uma <i>performance</i> minha com Air Piano, Air Guitar e Air Atabaque, hehehe, neste <a href="https://youtu.be/0PTouAsb2zA"><i>doido link</i></a>.</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-indent: 27pt;"><b>Tenho certeza de que Jessica entrará na lista de Top Ten Instrumentais de qualquer um que a ouça. Na minha, ela disputa o título de melhor instrumental com cinco outras</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: left; text-indent: 27pt;"><b>•<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Blue Rondo A La Turk, de Dave Brubeck, de um dos poucos discos de Jazz que conheço, chamado Time Out (aliás, o disco traz outro clássico, Take Five), de 1959, <a href="https://www.youtube.com/watch?v=vkZR2GMY_2c"><i>Air Song by Homerix aqui, neste LINK</i></a> ;</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: left; text-indent: 27pt;"><b>•<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Smoothie Song, do disco This Side, de Nickel Creek, um <i>blue grass</i> fantástico que conheci há 20 anos;</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: left; text-indent: 27pt;"><b>•<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>One of Theses Days, de Pink Floyd, clássico do rock progressivo, de 1971;</b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: left; text-indent: 27pt;"><b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">•<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Also Sprach Zarathustra, uma adaptaçõo pop/jazz do clássico de Strauss, criada pelo músico brasileiro Eumir Deodato em 1973. </b><span style="text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=twmRDTdQ3Y0"><i>Air Song by Homerix aqui, neste LINK</i></a></b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: left; text-indent: 27pt;"><b>•<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Journey to the Center of the Earth, ópera rock de Rick Wakeman de 1974, não um instrumental puro, pois tem coral, e tem inserções acidentais, mas é certo que pode concorrer na categoria.</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-indent: 27pt;"><b>Confesso ser difícil me lembrar músicas instrumentais. Eu mesmo não tirei da cachola muito mais músicas que as listadas acima.</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-indent: 27pt;"><b>Conhece as minhas indicadas? Delas, tenho quase certeza que não conhece a <i>blue grass</i> citada. Eu não a conheceria se não tivesse vivido nos Estados Unidos, e ouvido algumas rádios locais. Não sei se o grupo Nickel Creek ultrapassou as fronteiras americanas. Meu filho escreveu sobre a nossa descoberta no blog dele: Tio Pacheco e seu guarda-chuva. Se tiver interesse, apareça por lá. Ele anda meio desativado.</b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-indent: 27pt;"><b>Que outras você indicaria, para compartilhar comigo?</b></div><div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: left;"><br /></div><div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;"><i><b>Grande abraço</b></i></span></div><div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: left;"><b><span style="color: black;"><span style="font-size: small;"><i>Homerix Lembrando Jessica Ventura</i></span></span></b></div></div>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-59065246086684127332024-03-05T16:09:00.000-03:002024-03-05T16:09:42.220-03:00A Terça-Feira Gorda Vai Ser Super (2008)<div class="MsoBodyText" style="border: currentcolor; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<div style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif; text-align: right;"><span style="color: #cc0000; font-size: 10pt;"><div style="color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-indent: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><i><b>Este é um capítulo da coletânea <span style="font-size: large;"><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2011/08/obama-e-o-cara.html">'Obama é o Cara'</a></span></b></i></span></div><div style="color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-indent: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><i><b>Os demais capítulos podem ser acessados neste <span style="font-size: large;"><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2011/08/obama-e-o-cara.html">LINK</a></span></b></i></span></div><div style="color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-indent: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><i><b><br /></b></i></span></div></span></div><div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000; font-family: helvetica; font-size: 10pt;"><em><strong>Há 16 anos, a Super Tuesday praticamente decidiu a vitória de Obama. </strong></em></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica; font-size: 10pt;"><em><strong>Que diferença desta de hoje, em que tudo já está decidido...</strong></em></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica; font-size: 10pt;"><em><strong>Inclusive com um dos candidatos sofrendo uma centena de processos...</strong></em></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000; font-family: helvetica; font-size: 10pt;"><em><strong>Na época, eram 22 estados no mesmo dia.</strong></em></span></div><div style="text-align: center;"><em style="color: #990000; font-family: helvetica; font-size: 10pt; text-indent: 27pt;"><strong>Eu contei assim uma semana antes....</strong></em></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica; font-size: 10pt;"><em><strong><br /></strong></em></span></div>
<div style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif; text-align: center;">
<em><strong>________________________________________________</strong></em></div>
<span face="trebuchet ms, sans-serif" style="font-size: x-small;"></span><span style="font-family: helvetica;"><br />
<span face=""trebuchet ms", sans-serif" style="font-size: 10pt;"><strong>Acontecerá no próximo dia 5 de fevereiro de 2008. Uma coincidência que deve ter acontecido muito pouco, se é que aconteceu.</strong></span></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="border: currentcolor; font-family: "trebuchet ms", sans-serif; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivFiRwOCQY7igZvqALtXIrAFrcPQa3ikscdu7cl2pcSjgZ-D4QQWF59bu8zxtAMUck1DR3RSzxd861QeFFvyKLFUXJeXdDCDwn9CrLwr7A1d_4-JIi2godpnU5mDH-lnhb_JDN2S2ppkTP/s1600/mardi.bmp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><strong><img border="0" n4="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivFiRwOCQY7igZvqALtXIrAFrcPQa3ikscdu7cl2pcSjgZ-D4QQWF59bu8zxtAMUck1DR3RSzxd861QeFFvyKLFUXJeXdDCDwn9CrLwr7A1d_4-JIi2godpnU5mDH-lnhb_JDN2S2ppkTP/s1600/mardi.bmp" /></strong></a><span style="font-size: 10pt;"><strong>Aqui, ela será Gorda; nos Estados Unidos, ela será Super. Aliás, lá, também ela vai ser Gorda, mas somente <personname productid="em New Orleans" w:st="on">em New Orleans</personname>, que também celebra o carnaval, mas lá, ela é conhecida como Mardi Gras, a mesma expressão em francês.</strong></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="border: currentcolor; font-family: "trebuchet ms", sans-serif; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>A terça de lá será Super, pois ocorrerão as prévias eleitorais em mais de 20 estados americanos. Cada estado vai decidir qual candidato Democrata ou Republicano os vai representar na convenção final de cada partido para indicação do candidato à Presidência da maior nação do mundo nas próximas eleições de novembro. Nas primárias, não participa a plebe ignara, apenas os registrados oficialmente como membros dos partidos.</strong></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>A terça daqui será Gorda, obedecendo a uma tradição religiosa (!) que diz que ser ela o último dia de fartura, de comilança, antes do começo da quaresma. Os 40 dias seguintes devem ser de penitência e meditação e, teoricamente, deve-se praticar o jejum, a esmola e a oração. Tudo termina no Domingo de Ramos, quando começa a Semana Santa.</strong></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Na verdade, ela é pouco conhecida por sua temática religiosa, muito mais por ser o último dia de folia, da alegria com hora marcada, da pouca roupa, do vale-tudo, do liberou-geral, depois do qual vem a quarta-feira de cinzas, a volta ao trabalho, a vida real e, finalmente, o começo do ano produtivo no país, que simplesmente não funciona até o carnaval.</strong></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>A Super é uma tradição americana desde 1984, mas dificilmente acontece em fevereiro, a maioria delas ocorreu <personname productid="em maro. Varia" w:st="on">em março. Varia</personname> também no número de estados participantes. A Super deste ano é a maior de todos os tempos, com 22 estados, recebendo por isto as denominações de Mega Tuesday, Giga Tuesday, ou mesmo Tsunami Tuesday. Justificável o exagero, pois nunca antes 50% do destino eleitoral foi traçado nesse único dia, como ocorrerá no próximo dia 5. Coisas do regime de colégio eleitoral, da eleição indireta.</strong></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Diretas ou indiretas, concordo com os que dizem que as eleições americanas, na verdade, são as mais anti-democráticas do planeta. Afinal, o homem (ou mulher) que vencer a eleição, vai determinar os destinos do mundo todo! Então, trata-se de uma eleição em que apenas um trigésimo da população afetada, menos de 200 milhões, têm o direito de votar, entre os mais de 6 bilhões de almas, que terão suas vidas modificadas por aquele ser todo-poderoso. Isso sem contar que lá, como o voto é, realmente, apenas um direito, menos da metade aparece no dia da eleição.</strong></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>E deixar o destino do mundo nas mãos de uma pequena porção de pessoas, ainda mais pessoas que sabem muito pouco sobre o resto do mundo, fora de suas fronteiras, pode resultar no que se vê hoje, com um maluco no poder, fazendo um estrago danado e acabando com a imagem de seu próprio país perante as demais nações. Um mentiroso, mormente nas questões vitais: chegaram a contar as mentiras do Sr. Arbusto, chegam a quase 500, sendo as mais famosas (e inglórias) as que se referiram ao Iraque, com as armas de destruição em massa e com a suposta alegação de aliança de Saddam com Osama.</strong></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="border: currentcolor; font-family: "trebuchet ms", sans-serif; margin: 6pt 0cm 0pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Desta vez, há uma chance de que a coisa sofra uma reviravolta. <span style="color: #990000;">Se Barack Hussein Obama for escolhido candidato Democrata, dificilmente perde a eleição para qualquer um dos possíveis Republicanos e aí, certamente, a imagem do país muda de imediato.</span> Um mulato, filho de queniano com americana, inteligente, jovem, bem falante, que conhece o que ocorre fora dos Estados Unidos, meio que muçulmano (com aquele nome do meio, tem que ter um pezinho lá), pode unir corações em várias minorias, de cara, ao redor do mundo. Apesar de não ser um legítimo descendente de escravos, mostrou sua força neste eleitorado na Carolina do Sul, com fácil vitória no estado, que tem a maioria da população afro-americana (como eles são, e gostam de ser, política e corretamente chamados).</strong></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="border: currentcolor; font-family: "trebuchet ms", sans-serif; margin: 6pt 0cm 0pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvRZ4G6U4hfav5t9OVU6UJW0STGW44cy3URYnHJ9gfOPUT03aMxuwZjP1nhdmT_glQS6WlR6Ke1Cvqhrj1VNvSDYkgLQFsUulnGs8Ps6kUm2YZKzKAp8f_xjwFpxVCQPaWhzAiXsNSSXwb/s1600/hillary+obama.bmp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><strong><img border="0" n4="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvRZ4G6U4hfav5t9OVU6UJW0STGW44cy3URYnHJ9gfOPUT03aMxuwZjP1nhdmT_glQS6WlR6Ke1Cvqhrj1VNvSDYkgLQFsUulnGs8Ps6kUm2YZKzKAp8f_xjwFpxVCQPaWhzAiXsNSSXwb/s1600/hillary+obama.bmp" /></strong></a><span style="font-size: 10pt;"></span><span style="font-size: 10pt;"><strong>Acho que o brasileiro médio torce por ele, apesar de a hipótese de se ter um Clinton de novo no comando não deixa de ser interessante: mesmo que Hillary tenha se mostrado um pouco fingida neste começo de campanha, o Bill é um fenômeno de carisma, que certamente provocaria grandes momentos, ainda que como Primeiro-‘Damo’. O problema da campanha é que, Clinton, apesar da jovialidade de seu sorriso, já está a representar o velho, os métodos da campanha são os antigos, o desvio dos principais problemas para centrar o ataque ao adversário, coisas do tipo.</strong></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="border: currentcolor; font-family: "trebuchet ms", sans-serif; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Recentemente, Obama ganhou um apoio de peso: o Clã Kennedy. O Segundo Irmão, Ted, do alto de seus 75 anos, vê na juventude de Obama uma chance de repetir o início da década de 60, quando seu então jovem irmão John apareceu com um discurso novo, que encantou o eleitorado. Outro ponto forte: Obama foi o único, dentre os candidatos, de qualquer dos dois partidos, que votou contra a invasão do Iraque, em sua posição de Senador.</strong></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="border: currentcolor; font-family: "trebuchet ms", sans-serif; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Bem, para Hillary ou Obama, a terça-feira, além de Super, será Gorda, pois é quase certo que quem sair vencedor ao final da noite, deverá ser o indicado para representar o partido Democrata na eleição deste ano. O mesmo deve acontecer no lado republicano. Para os demais, a quarta-feira será, efetivamente, de cinzas, e o começo de uma quaresma que, se não for de jejum, que ninguém é de ferro, será de fortes e devotadas orações.</strong></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="border: currentcolor; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="border: currentcolor; margin: 6pt 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<br /></div>
Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-70436560137141132452024-03-04T17:59:00.003-03:002024-03-05T10:56:26.576-03:00Mistério Titânico<div class="MsoBodyText" style="margin: 6pt 0cm 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<div style="text-align: right;"><i style="text-indent: 26.95pt;"><b><span style="color: red; font-family: arial;">Os Titãs fizeram uma turnê de Encontro de enorme sucesso</span></b></i></div><div style="text-align: right;"><i style="text-indent: 26.95pt;"><b><span style="color: red; font-family: arial;">Hora de atualizar minha crônica titânica!</span></b></i></div>
<div style="text-align: right;">
<b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif; text-indent: 26.95pt;"><i>___________________________________________</i></b></div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b></b></span>
<span style="font-family: helvetica;"><b>Um amigo beatlemaníaco usou a expressão "tudo-ao-mesmo-tempo-agora" numa mensagem, e eu disse a ele: </b></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 6pt 0cm 6pt 99pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: helvetica;">Vai me dizer que você gosta de Titãs??!!</span></b></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 6pt 0cm 6pt 99pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: helvetica;">(HeHeHe, do jeito que eu perguntei, você não vai saber se eu a-do-ro ou se a-bo-mi-no os Titãs. Vai ficar sem saber!!)</span></b></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 6pt 0cm 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<span style="font-family: helvetica;"><b>E foi assim que respondi a ele, um tempo depois ....</b></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 6pt 0cm 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<span style="font-family: helvetica;"><b>___________________________</b></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 6pt 0cm 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<span style="font-family: helvetica;"><b>Uma coisa de cada vez!</b></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 6pt 0cm 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<span style="font-family: helvetica;"><b>Por que eu iria gostar de uma banda de oito artistas, todos compositores insanos, cinco deles cantores, sete deles instrumentistas, um poeta concreto, um escritor de suspense, um ator bissexto, um entrevistador musical, com trinta e quatro anos de carreira, dezesseis discos lançados além de três compilações e trinta e dois dentes?<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></b></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 6pt 0cm 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<span style="font-family: helvetica;"><b>Por que, cargas d'água, eu iria enlevar-me com um grupo cujo naipe de ritmos e sons vai do rock pesado ao romântico, passando pelo ska, reggae, punk, funk, new wave, hip-hop, grunge e até mesmo o caipira de bom nível?</b></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 6pt 0cm 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Dá-me uma razão para eu me encantar com letristas nem brasileiros nem estrangeiros, que conseguem qualificar uma ilha como sonífera, e explicar que o que não é o que não pode ser que não é o que não pode ser que não é o que não pode ser que não é .... é, sem deixar de descobrir que um jesus sem dentes mora no país dos banguelas, ou que babi índio enjoy coca cola, ou ainda que italianos comem pizza italiana na itália, garantindo<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>que dinossauro, mamute e porco têm, respectivamente, cabeça, pança e espírito, e que não vão se adaptar sabendo que domingo tem sempre programa sílvio santos na televisão (aa uu aa uu!!) e não vão à missa pois não gostam de padre, de freira, de frei, mas fazem um genuflexório ao papanicolau samaritano, querendo comida, diversão e arte como solução, sim, apesar de ninguém saber falar esperanto, jamais esquecendo de dar nome aos bois e medalhinhas para o presidente, revelando a face do destruidor de cachorro, gato e galinha, pra finalmente concluir que felizes são os peixes?<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></b></span><br />
<br />
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiEOgtlnln5K_UFaoW3HxPBddliictukceBIX670wv-nP-UfOykWkLeL1T0zyCH7ZF58YhgPCnUWTOA6GSImECNBxctU9bPULN2kjxdulxei2rGb3NQtki3JX5kOU9G3HKRH1Z9jYwLHQ/s1600/titas3.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: helvetica;"><img border="0" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiEOgtlnln5K_UFaoW3HxPBddliictukceBIX670wv-nP-UfOykWkLeL1T0zyCH7ZF58YhgPCnUWTOA6GSImECNBxctU9bPULN2kjxdulxei2rGb3NQtki3JX5kOU9G3HKRH1Z9jYwLHQ/s640/titas3.png" width="640" /></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="mso-spacerun: yes;"></span></b></span><br /></span></div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="font-family: helvetica; mso-spacerun: yes;"> </span></b></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 6pt 0cm 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;">
<span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Para que eu deveria prestar atenção a um grupo que perde sua principal e marcante figura desprovida de costeletas e cheia de idéias para seguir numa carreira de poeta concreto aparente, armado de estranhos versos repletos de jogos de palavras preenchendo muitas vezes pouco de páginas de montes de livros, e depois vê seu ponto de equilíbrio ser assassinado por um moto-boy irresponsável, e depois sente a síndrome dos egos e um conflito de agendas afastar um importante ponto de referência pra seguir carreira solo, vê o outro <i>'chef'</i> da <i>'cozinha'</i> se afastar para </b></span></span><b style="font-family: helvetica; text-indent: 35.9333px;">ficar com a família e seguir como respeitado cronista musical e comentarista esportivo</b><span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>, e um outro importante membro se desligar para fazer cinema até ganhando prêmios como ator, e ainda assim seguir sempre em frente, reduzidos a 3/8 do que eram lá no começo, e 40 anos depois do início de tudo fazerem uma turnê de sucesso pelo Brasil com TODOS os 7 remanescentes viventes enchendo estádios, com direito a paradas nos Isteites e na Terrinha, e com um dos membros sobrevivendo, falando e CANTANDO após um câncer nas Cordas Vocais?</b></span></span></div><div class="MsoBodyText" style="margin: 6pt 0cm 6pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.95pt;"><span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></b></span><br />
</span><div style="text-align: center;">
<b style="font-size: x-large; text-indent: 26.95pt;"><span style="font-family: helvetica;">É simples: porque são muito bons</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b style="font-size: x-large; text-indent: 26.95pt;"><span style="font-family: helvetica;">e eu tenho bom gosto!</span></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: x-large;"><strong><i>Oras!</i></strong></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: x-large;"><strong><i>____________</i></strong></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><strong><i></i></strong></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><strong><i>8. Arnaldo Antunes</i></strong></span><br />
<strong><em><span style="font-size: large;">7. Marcelo Frommer</span></em></strong><br />
<strong><em><span style="font-size: large;">6. Nando Reis</span></em></strong><br />
<strong><em><span style="font-size: large;">5. Charles Gavin</span></em></strong><br />
<strong><em><span style="font-size: large;">4. Paulo Miklos...</span></em></strong></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: helvetica;"><span style="font-size: large;"><b><i>3. Branco Mello</i></b></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: helvetica;"><span style="font-size: large;"><b><i>2. Sérgio Reis</i></b></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: helvetica;"><span style="font-size: large;"><b><i>1. Tony Belloto<br /></i></b></span>
<br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><strong><i>Espero sinceramente que não se transformem em dupla e que, no limite, tenhamos que tirar o S do nome!!!</i></strong></span></span></div>
Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-8624693418405377932024-03-01T13:07:00.002-03:002024-03-02T19:55:04.326-03:00Rio de Janeiro - 459 anos<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;"><div style="text-align: right;"><b><i>Em um dia antes da aposentadoria,</i></b><b><i> </i></b></div><div style="text-align: right;"><b><i>recebi um ótimo vídeo sobre o <span style="color: #990000;">Gigante Adormecido</span>.</i></b></div>
<div style="text-align: right;">
<b><i>E, mais uma vez, sobreveio o fenômeno 'santo-de-casa...'</i></b></div>
<div style="text-align: right;">
<b><i>Amigos cariocas não sabiam daquilo!!!</i></b></div>
<div style="text-align: right;">
<b><i>Precisa um forasteiro de SP para explicar...</i></b></div>
<div style="text-align: right;">
<b><i>Eu expliquei neste texto de 1 de março de 2011.</i></b></div>
<div style="text-align: right;">
<b><i>E eu já sabia desde 1968, muito antes de morar aqui!</i></b></div>
<div style="text-align: right;"><br /></div>
<div style="text-align: right;">
<b>______________________________________</b></div>
<div style="text-align: right;">
<b><br /></b></div>
<b><br /></b>
<b>No domingo, sol escaldante, o Flamengo jogava a final da Taça Guanabara.</b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;">
<b>No mesmo horário, mostravam imagens do Morumbi, em São Paulo, onde caía um verdadeiro dilúvio, e o São Paulo esperava São Pedro parar de chorar para poder enfrentar o Palmeiras.</b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;">
<b>Esta é a diferença do astral entre as duas cidades. Aqui e lá, sol e chuva, sem casamento de viúva, não que aqui não se sofra com o polinômio águas+descaso+lixo+ocupação indevida, e é certo que chegarão as águas de março, senão de abril, maio ou junho, para fazer seus estragos. Mas o fato é que foi notável a diferença de clima entre as duas situações, naquele domingo, e que reflete bem o clima, no sentido figurado, das duas cidades.</b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;">
<b>O Flamengo enfrentava o surpreendente Boavista.</b></div><div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;"><b><i><span style="color: #0b5394;"></span></i><blockquote><i><span style="color: #0b5394;">(hoje, quando republico este texto, os tricolores estão a festejar a inédita Super Copa das Américas, após afastar o demônio LDU de suas memórias de 2008, quando perderam a Libertadores para quele desconhecido time ecuatoriano.)</span></i></blockquote></b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;">
<b>Boa vista é o que tenho (<i><span style="color: #0b5394;">tinha</span></i>), de meu posto de trabalho, no lado norte da biônica Avenida República do Chile (sabe por que é biônica? Conto<i><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/search/label/Rio%20de%20Janeiro"> aqui </a></i>pra vocês), no 25º andar do Edifício Ventura (<i><span style="color: #0b5394;">sentia-me em casa!</span></i>), com janelas do chão ao teto, voltadas para o sul. Enquanto se processa algo em meu computador, viro levemente os olhos para a esquerda e percebo, por sobre a Catedral Metropolitana, o inigualável Pão de Açúcar, em seus dois rochedos imponentes, ligados por compridos cabos de aço, cenário de James Bond Contra o Foguete da Morte.</b><br />
<b><br /></b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;">
</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;"><b><br />Há vezes, nos verões, em que o sol da manhã, próximo ao meio-dia, forma, com suas reentrâncias rochosas, uma ave em pleno voo, a famosa Íbis, o pássaro sagrado do Egito. Vez por outra em que a vejo, mostro a meus colegas cariocas que, em sua maioria nunca souberam disso. <span style="color: #990000;">Nem da lenda de que o Pão de Açúcar simbolizaria os pés de um gigante adormecido, cuja cabeça é a Pedra da Gávea e o corpo é o Maciço da Tijuca</span>.</b></div><div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;"><b><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKU2DqLfQ_Et6EOwY2ECnzIw_EhZ1HVLyqKMMbd-upm__pSQJ8bKqOWZ1ePkPqacx40RCm4fZFmktghtPEFH80029_B1GHPHknG7GhwRTHw4OWT1-sDQwmo769coE4CeQa1L1rHnyLdtaNl0OUr8-GiMcgCcNDT8yHqIwrIqyxuwz2COekhRvU-1Ux/s510/%C3%8Dbis.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="402" data-original-width="510" height="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKU2DqLfQ_Et6EOwY2ECnzIw_EhZ1HVLyqKMMbd-upm__pSQJ8bKqOWZ1ePkPqacx40RCm4fZFmktghtPEFH80029_B1GHPHknG7GhwRTHw4OWT1-sDQwmo769coE4CeQa1L1rHnyLdtaNl0OUr8-GiMcgCcNDT8yHqIwrIqyxuwz2COekhRvU-1Ux/w400-h315/%C3%8Dbis.png" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div></b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify;">
<b>Eu sei disso desde o filme 'Roberto Carlos e o Diamante Cor de Rosa' de 1968, louca aventura em que o segredo da trama é descoberto quando os heróis Roberto, Erasmo Carlos e Wanderléa percebem o tal gigante adormecido.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Esse mal de santo-de-casa-não-faz-milagre é exclusividade carioca? Quem mais conhece a própria cidade são seus visitantes. Cariocas, pronunciai-vos!</b><br />
<b><br /></b>
<b>Um outro exemplo interessante desse fato, conto agora. Um casal amigo viajou com seu filho de 8 anos ao México, digo Cancún (porque Cancún NÃO É México). Foram visitar, claro, uma das novas maravilhas do mundo, a pirâmide de Chichen Itza (que, aliás, eu e minha família visitamos em 1998, quando ainda se podia escalar seus íngremes degraus). O guia da excursão explicava as origens do monumento, quando o menino o interrompeu, sério, e disparou:</b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div style="color: blue; text-align: center;">
<b>Você acredita que eu moro do lado de uma das maravilhas do mundo, o Cristo Redentor, e a primeira maravilha que eu visito é no México?!!"</b></div>
<b><br /></b>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b> <span style="color: #990000;">1x0 pro menino, querido casal carioca!!</span></b></div>
<b><br /></b>
<b>Eu, por exemplo, já lá estive umas 20 vezes!</b><br />
<b><br /></b>
<b>E falando em Cristo, deixo com vocês um texto que fiz para concorrer ao Prata da Casa de minha empresa em 2009, na categoria 'conto'. Não chegou à final, segundo um dos jurados, pois não era um, efetivamente, um 'conto'. Tentei de novo, agora em 2011, concorrer a um concurso do Globo, que não exigia que fosse conto, podia ser qualquer texto sobre o Rio. Achei que desta vez tinha chance, mas não ficou entre os 10 finalistas.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Fazer o quê? Aprimorar meu estilo e seguir tentando!!</b><br />
<b><br /></b>
<b>Entitulei-o <span style="color: #990000;">'</span><a href="http://blogdohomerix.blogspot.com/2007/06/o-casamento-do-rio-com-o-mar.html"><span style="color: #990000;">O Casamento do Rio com o mar</span></a><span style="color: #990000;">'</span> e disponibilizo-o aqui para sua análise:</b><br />
<b><i><span style="font-size: x-small;">http://blogdohomerix.blogspot.com/2007/06/o-casamento-do-rio-com-o-mar.html</span></i></b><br />
<b><br /></b>
<b>Isto tudo é para comemoriar o aniversário desta Cidade Maravilhosa, que me acolheu há quase 30 anos <i><span style="color: #0b5394;">(agora, mais de 42 anos!</span></i>), tão especial e diferente do resto que o seu feriado comemorativo não é celebrado na data de sua fundação, mas no dia de seu padroeiro, São Sebastião, em 20 de Janeiro. Acho que agora entendo: </b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div style="color: #38761d; text-align: center;">
<b>Sendo o Rio, de Janeiro, não poderia celebrar sua existência em Março, claro!!! </b></div>
<b><br /></b>
<b>Grande Abraço</b><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><i><b>Homero Saudando o Rio Ventura</b></i></span><br />
<br />
<br /></div>
Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-24998857757044038532024-02-29T12:16:00.004-03:002024-02-29T13:12:05.930-03:00Os Melhores Posts do Homerix<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ-QAn2hspFPb37257ZCurf6ppVu5iaLfhHeVWewuCx8Ylfq4gWaWDidqj-Pb93KAex87c4PDjazUkG23LEF2xjx9bpokSlPMGS-IxZocLHqJNSmZLOiJfc7cNFr3W6w30mX4TX9WgG53EJ0rl9gRlQv5uvJVuOjSm9G-O2c7JbPblPKnyGUcuUAjSYJ4/s1132/BEST.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="426" data-original-width="1132" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ-QAn2hspFPb37257ZCurf6ppVu5iaLfhHeVWewuCx8Ylfq4gWaWDidqj-Pb93KAex87c4PDjazUkG23LEF2xjx9bpokSlPMGS-IxZocLHqJNSmZLOiJfc7cNFr3W6w30mX4TX9WgG53EJ0rl9gRlQv5uvJVuOjSm9G-O2c7JbPblPKnyGUcuUAjSYJ4/w640-h240/BEST.png" width="640" /></a></div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><br /></div><br /><p></p><p><b>Aqui, o critério foi bem pessoal, associado, vez por outra, ao número de comentários, que foi a ordem escolhida.</b></p><p></p><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable" style="border-collapse: collapse; mso-padding-alt: 0cm 3.5pt 0cm 3.5pt; mso-yfti-tbllook: 1184; width: 532px;">
<tbody><tr style="height: 33pt; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-irow: 0;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://www.blogger.com/blog/post/edit/6340196869165987238/5651376478328487035"><span style="color: #0563c1;">Post</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>Número de Comentários<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>Sinopse<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 1;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2016/08/versos-de-uma-carreira.html"><span style="color: #0563c1;">Versos de uma carreira</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>407<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>35 anos na Petrobras resumidos em
versos, simplesinhos mas bonitinhos<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 2;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2013/01/mais-um-4-de-janeiro.html"><span style="color: #0563c1;">Mais um 4 de Janeiro</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b><br />62<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>Autocelebração retrospectiva
de aniversário que se renova a cada ano<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 3;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2007/02/historia-de-um-sorriso.html"><span style="color: #0563c1;">História de um Sorriso</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>52<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>A parte mais importante da minha vida<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 4;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"></p></td><td rowspan="2" style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108"><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>43</b></span></p></td><td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 5;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2011/08/colegio-santista-fator-critico-de.html"><span style="color: #0563c1;">Colégio Santista, Fator Crítico de Sucesso</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281"><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><b>Ode a meus pais e professores, <span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;">no primário, ginásio e científico<o:p></o:p></span></b></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 6;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2007/06/o-casamento-do-rio-com-o-mar.html"><span style="color: #0563c1;">O Casamento do Rio com o Mar</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>38<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>Ode às belezas do Rio de Janeiro<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 7;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2007/05/o-bolso-ou-vida.html"><span style="color: #0563c1;">O bolso ou a vida</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>31<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>Ode ao artefato preferido das
mulheres<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 8;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2012/04/santos-100pre-santos.html"><span style="color: #0563c1;">Santos 100PRE Santos</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>18<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>Celebração do centenário do meu<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 9;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2010/12/2000-foi-bissexto-2004.html"><span style="color: #0563c1;">2000 foi Bissexto... por outro motivo</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td nowrap="" style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b>15<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>Os mistérios do Ano Bissexto<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 10;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2009/05/kirk-e-spock-como-tudo-comecou.html"><span style="color: #0563c1;">Kirk e Spock – Como Tudo Começou</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>14<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>Origens da Jornada nas Estrelas -
Série Original<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 11;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2008/03/o-creme-compensa.html"><span style="color: #0563c1;">O Creme Compensa?</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>11<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>Paródia de nomes de filmes e sinopses
na linha da propaganda do Hortifruti <o:p></o:p></b></span></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 12;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2012/07/2-filhos-de-homerix.html"><span style="color: #0563c1;">Dois Filhos de Homerix</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>10<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>O que significa ser pai de dois
artistas em busca de seu lugar ao sol<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
</tr>
<tr style="height: 33pt; mso-yfti-irow: 13; mso-yfti-lastrow: yes;">
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 107pt;" width="143">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><u><span style="color: #0563c1; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR; mso-hansi-font-family: Calibri;"><b><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2010/12/novos-beatles-que-nada.html"><span style="color: #0563c1;">Novos Beatles? Que nada!</span></a><o:p></o:p></b></span></u></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 81pt;" valign="bottom" width="108">
<p align="right" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>10<o:p></o:p></b></span></p>
</td>
<td style="height: 33pt; padding: 0cm 3.5pt; width: 211pt;" width="281">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PT-BR;"><b>Meu primeiro artigo, de 1997, gatilho para 2000+ no blog, sendo 80+</b></span><b style="font-family: "Times New Roman", serif;"> sobre Beatles</b></p>
</td>
</tr>
</tbody></table><br /><p></p>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-53523621356803649402024-02-29T06:55:00.004-03:002024-02-29T13:20:59.676-03:002000 Foi Bissexto ... por outro motivo<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: right;"><b><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="color: black;"><i>Chega nesta transição ão de fevereiro pra março, eu me lembro disto!</i></span></b></div><div style="text-align: right;"><b><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="color: black;"><i>E, neste ano da glória de 2024, lembro com muito mais propriedade...</i></span></b></div><div style="text-align: right;"><b><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="color: black;"><i>_______________________________________________________________</i></span></b></div><div style="text-align: right;"><b><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="color: #0c343d;"><i>ATENÇÃO ESTE POST ESTÁ ORGULHOSAMENTE COLOCADA</i></span></b></div><div style="text-align: right;"><b><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="color: #0c343d;"><i>ENTRE OS 12 MELHORES POSTS DO MEU BLOG</i></span></b></div><div style="text-align: right;"><b><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><i><span style="color: #0c343d;">OS DEMAIS,? AQUI</span>, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2024/02/os-melhores-posts-do-homerix.html" style="color: black;">NESTE LINK</a></i></span></b></div><div style="text-align: right;"><b><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="color: black;"><i>______________________________________________________________</i></span></b></div>
<span face="Trebuchet MS, sans-serif"><b><br />
Todos sabem que o ano 2000 foi bissexto, certo? Ele teve um dia a mais (29 de Fevereiro) para compensar 4 anos de translação da Terra em volta do Sol, cada uma delas, com 365 dias e 1/4. Certo? </b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 10pt;"> </span><span style="font-size: large;"> <span style="color: red;"><i>ERRADO!</i></span></span><span style="color: red; font-size: large;"><i> </i></span></b><br />
<span style="color: red; font-size: 10pt;"><b><br /></b></span>
<span style="color: red;"><b><span style="font-size: 10pt;"> </span>Por exemplo, 1900 não foi bissexto, e 2100 não será!</b></span></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;"><span style="color: red;"><b>Apesar de serem múltiplos de 4!</b></span></div></blockquote></blockquote><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b><br /></b></span>
<span style="color: red;"><b> O ano de 2000 foi bissexto, sim, mas o motivo é diferente!</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><b> </b></span><br />
<b>Sigam o raciocínio: </b><br />
<span style="font-size: 10pt;"><b><br /></b></span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ9lek_zU35gBLF7WUR-4xRQiqpPsuowR_Bjc_1UxPUkDvBK-S2m0TtUW7X_VayoOzpVWAsMupJiTa7zOyYS85Hd3XwWiFnMx8yD2YD72AoIRab9J6dwHwcwaRCWIVZchEC0VLl7ZOwDIW/s1600/29.bmp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ9lek_zU35gBLF7WUR-4xRQiqpPsuowR_Bjc_1UxPUkDvBK-S2m0TtUW7X_VayoOzpVWAsMupJiTa7zOyYS85Hd3XwWiFnMx8yD2YD72AoIRab9J6dwHwcwaRCWIVZchEC0VLl7ZOwDIW/s1600/29.bmp" style="cursor: move;" /></a><span style="font-size: 10pt;"><b>1. O ano 2000</b></span><b><span style="color: blue;">, </span><span style="color: black;">todos sabem,</span><span style="color: blue;"> </span> é múltiplo de 4 e, portanto obedece à.....</b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ9lek_zU35gBLF7WUR-4xRQiqpPsuowR_Bjc_1UxPUkDvBK-S2m0TtUW7X_VayoOzpVWAsMupJiTa7zOyYS85Hd3XwWiFnMx8yD2YD72AoIRab9J6dwHwcwaRCWIVZchEC0VLl7ZOwDIW/s1600/29.bmp" style="clear: right; display: inline; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><b style="text-align: justify;"><u><span style="color: #990000;">Regra dos 4</span></u>: </b></a> </blockquote><blockquote class="tr_bq"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ9lek_zU35gBLF7WUR-4xRQiqpPsuowR_Bjc_1UxPUkDvBK-S2m0TtUW7X_VayoOzpVWAsMupJiTa7zOyYS85Hd3XwWiFnMx8yD2YD72AoIRab9J6dwHwcwaRCWIVZchEC0VLl7ZOwDIW/s1600/29.bmp" style="clear: right; display: inline; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><b style="text-align: justify;">A cada 4 anos, devemos acrescentar um dia.</b></a></blockquote>
</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<b>Portanto, mais recentemente, os anos 2004 - 2008 -2012 - 2016, todos múltiplos de 4, foram bissextos e, portanto, 2000 seria também bissexto por obedecer à esta regra!</b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<span style="color: black;"><b>2. O que poucos sabem é que, surpreendentemente, o Ano 2000 <u>não</u> deveria ter sido bissexto, porque, apesar de ser múltiplo de 4, ele é múltiplo de 100, e deve obedecer à .....</b></span><br />
<blockquote class="tr_bq">
<b><span style="color: #990000; text-decoration-line: underline;">Regra dos 100</span>:</b> </blockquote><blockquote class="tr_bq"><b>A cada 100 anos, não devemos acrescentar dia algum.</b></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<b>Portanto, mais "recentemente", os anos 1700 - 1800 - 1900 não foram bissextos e, portanto, 2000 também não seria bissexto por obedecer à esta regra, que prevalece sobre a anterior! E, quem viver, verá: 2100 não será bissexto!</b></blockquote>
</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<span style="color: black;"><b>3. Ocorre que o Ano 2000, apesar de ser múltiplo de 100, acabou sendo bissexto pois é também múltiplo de 400 e, portanto, deve obedecer à ...</b></span><br />
<blockquote class="tr_bq">
<b><u><span style="color: #990000;">Regra dos 400</span></u>:</b> </blockquote><blockquote class="tr_bq"><b>A cada 400 anos, devemos acrescentar um dia.</b></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<b>Portanto, mais "recentemente", os anos 800 e 1200 e 1600 foram bissextos e, portanto, 2000 foi também bissexto por obedecer à esta regra que prevalece sobre as outras duas!</b></blockquote>
</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b>Há outras regras subseqüentes! Isso vai até o infinito mas vamos parar por aí!</b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<span style="color: black;"><b> Essa loucura matemático-astrofísica acontece pois, na verdade, a translação da Terra em volta do Sol não dura exatamente 365 dias e 1/4, ou 365,25 dias como todos aprendemos no primário, mas sim:</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><span style="color: black;"> 365 dias </span><span style="color: black;">mais</span><span style="color: black;"> 1/4 de dia ....</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><span style="color: black;"> .... </span><span style="color: black;">menos</span><span style="color: black;"> 1/100 de dia ....</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><span style="color: black;"> .... </span><span style="color: black;">mais</span><span style="color: black;"> 1/400 de dia ....</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><span style="color: black;"> .... </span><span style="color: black;">menos</span><span style="color: black;"> 1/3200 de dia ....</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<span style="color: black;"><b> .... ou 365,2422 dias!!!</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<span style="color: black;"><b> A próxima inversão da regra somente ocorrerá no Ano 3200, que, apesar de obedecer à Regra dos 400, não será um ano bissexto (Regra dos 3200). Esta última inversão, somente daqui a muitas reencarnações será presenciada! Digo, se tudo não já estiver acabado, inundado, nunca se sabe!</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwM6J5RYntk-2Y4j-w-xbmf6ZY47hgX0EfCCwosTO2d2ECodBrUTHUduM990t8y-daSmO8bSVBxbfxDBzgwpW7xfJZpL5xkuOff8HoPZyKFAu-Oww1Uf3yGE1-jFu63y0pt5Ut068fxmgv/s1600/maya.bmp" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><b><img border="0" height="100" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwM6J5RYntk-2Y4j-w-xbmf6ZY47hgX0EfCCwosTO2d2ECodBrUTHUduM990t8y-daSmO8bSVBxbfxDBzgwpW7xfJZpL5xkuOff8HoPZyKFAu-Oww1Uf3yGE1-jFu63y0pt5Ut068fxmgv/s200/maya.bmp" width="200" /></b></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b>Calendário Maya</b></span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="color: black;"><b> Agora, pra acabar mesmo, saibam que os índios Mayas, habitantes do México e América Central de <metricconverter productid="500 a" w:st="on">500 a</metricconverter> 1300 D.C., muito antes de Colombo "descobrir-nos" em 1492, já sabiam disso tudo, com um pequeno erro na quarta casa: eles achavam que o ano durava 365,2420 dias! Enquanto isso, no mundo 'civilizado', cientistas loucos eram jogados à fogueira por dizer que a Terra <span style="color: #990000;">não era</span> o centro do universo!!! E tem os terraplanistas!! </b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<span style="color: black;"><b> Dá pra começar a desconfiar que os extraterrestres estiveram lá, por aqueles lados mexicanos, em priscas eras, não?</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<span style="color: black;"><b> Claro que todos nós poderíamos morrer sem saber disto, sem afetar o rumo de nossas vidas (e assim aconteceu para muitos, já que o Ano 2000 foi, transparentemente, bissexto!), mas claro também que não deixa de ser uma curiosidade que merece atenção! </b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt 45pt; text-align: justify;">
<span style="color: black;"><b> Nossos filhos, e os filhos deles, que chegarem vivos a 2100 testemunharão a próxima ocorrência, já que <span style="color: #990000;">2100 não será bissexto,</span> como já disse, e poderão contar aos amigos sobre a <span style="color: #990000;">Regra dos 100</span>, coisa que nós não pudemos saborear.</b></span><br />
<span style="color: black;"><b> </b></span><br />
<span style="color: black;"><b> Quer dizer, quem sabe? Eu estaria com 142 anos de idade....</b></span><br />
<br />
<i><b>Homero Vivendo Muuuito Ventura</b></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt 45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt 45pt;">
<br /></div>
<span style="color: black; font-family: "comic sans ms"; font-size: 10pt;"><br clear="all" style="break-before: page; page-break-before: always;" /></span>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-86048662258777223032024-02-25T19:02:00.002-03:002024-02-26T07:57:52.157-03:00The Quiet Beatle<div style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><!--[if !mso]> <style>
v\:* {behavior:url(#default#VML);}
o\:* {behavior:url(#default#VML);}
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
</style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if !mso]><img src="http://img2.blogblog.com/img/video_object.png" style="background-color: #b2b2b2; " class="BLOGGER-object-element tr_noresize tr_placeholder" id="ieooui" data-original-id="ieooui" /> <style>
st1\:*{behavior:url(#ieooui) }
</style> <![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Tabela normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style> <![endif]--> </div><b><div style="text-align: right;"><b><i><span style="color: #990000;">Este texto é de 2001, </span></i></b></div><div style="text-align: right;"><b><i><span style="color: #990000;">quando resolvi uma dívida que tinha com George Harrison.</span></i></b></div></b><div><div style="text-align: right;"><b><i><span style="color: #990000;">Depois, para adaptar à paciência dos leitores, </span></i></b></div><div style="text-align: right;"><b><i><span style="color: #990000;">que não aguentam ler textos grandes, </span></i></b></div><div style="text-align: right;"><b><i><span style="color: #990000;">eu o dividi em 6 posts do meu blog.</span></i></b></div><div style="text-align: right;"><b><i><span style="color: #990000;">Hoje, quando ele faria 81 anos se ainda estivesse entre nós, </span></i></b></div><div style="text-align: right;"><b><i><span style="color: #990000;">resgato-o na sua forma original.</span></i></b></div><div><div style="text-align: right;"><span style="font-weight: 700;"><i><span style="color: #990000;"><br /></span></i></span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-weight: 700;">_____________________________________</span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-weight: 700;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-weight: 700;">Houston - 29 de novembro de 2001</span></div><div><b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-size: 10pt;"><br /></span></b></div><div><b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-size: 10pt;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7dW76dYtakBiya20UFzoV8yJ068dYrDguAaQ-GmeAg31wbt2Hh1eHpwkU70odr2kogmw78wNuSzmGbF7v19519jiCMZXsyqWh_zcEtIYmdKYnAaIEsXq5Xii78lp41vCqXMJOTKlsEKUE6apxrEcDlcWx0oHFtp26kDekKdsxZwOEL5vwk5Wh0p2vEcU/s629/GH.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="199" data-original-width="629" height="202" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7dW76dYtakBiya20UFzoV8yJ068dYrDguAaQ-GmeAg31wbt2Hh1eHpwkU70odr2kogmw78wNuSzmGbF7v19519jiCMZXsyqWh_zcEtIYmdKYnAaIEsXq5Xii78lp41vCqXMJOTKlsEKUE6apxrEcDlcWx0oHFtp26kDekKdsxZwOEL5vwk5Wh0p2vEcU/w640-h202/GH.png" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><br /></span></b></div><div><b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-size: 10pt;">Um amigo demonstrou admiração por George Harrison e me pediu mais informações sobre a carreira solo dele.</span></b><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Adiantei que era assunto para um longo papo. E para autoflagelações de minha parte.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Trata-se de uma dívida histórica que eu tenho com George.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Já escrevi sobre a carreira solo de Paul, sobre a vida de John, sobre a magia (e mitos) da parceria entre John e Paul, até escrevi sobre um show de George, mas a verdade é que não dediquei tanto tempo a ele como aos demais. E esqueci também de Ringo ... mas Ringo era o baterista ... querido, carismático, importantíssimo para o grupo, como músico e como figura humana. </span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Não sei da carreira solo de George do mesmo nível que a dos outros. De Paul, eu tenho somente TODOS os discos. De John, tenho a coletânea LENNON, que Yoko produziu em 1990, com 4 CDs maravilhosos coletando tudo o que tinha de bom. E tenho uns outros 3 discos. E de George, bem, de George, antes de dizer o que tenho dele, começo a pagar parte da minha dívida, escrevendo um pouco sobre a carreira do beatle.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Ele era conhecido como 'The Quiet Beatle' já que eram mais os outros que falavam. Mesmo assim, tinha ótimas tiradas, como a piadinha sobre a gravata de George Martin logo na primeira reunião entre eles. Era o mais novinho dos quatro, nove meses mais novo que Paul, e quase 3 anos mais novo que Ringo (sim, Ringo é o mais velho beatle, sabia?). Foi trazido ao grupo por Paul, que estudava na mesma escola que ele. Tão novinho que foi expulso da Alemanha, que proibía menores de idade de tocarem em casas noturnas, que os Beatles usaram para ganhar cancha e experiência, e que experiência! Tímido, era alvo das brincadeiras dos demais, então demorou a encontrar seu caminho. Seguramente, era o mais boa gente dos quatro, disputando o posto pau a pau com o pobre (!!) baterista.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Ele sempre foi mais reservado e voltado para seu interior, daí ter mergulhado de cabeça na cultura indiana. Trouxe a cítara para o rock. E ela abriu, ainda que simplesinha mas magnífica, a canção de Lennon 'Norwegian Wood' no álbum Rubber Soul. A esta altura ele já havia tido seu primeiro grande sucesso como beatle, com' I Need You' no album Help, de 1965.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;"><b><span style="font-size: 10pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Antes disso, a contribuição autoral era pífia: apenas uma canção no segundo álbum With The Beatles, chamada 'Don't Bother Me', que é melhor nem bother you com ela, bem fraquinha. Como cantor, ele estava presente, cantando covers de outros artistas e alguns clássicos de Lennon/McCartney: no primeiro disco Please Please Me, levou<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>'Do You Want To Know A Secret', e no terceiro, 'I'm Happy Just To Dance With You' que ele até cantou no primeiro filme beatle 'A Hard Day's Night'. Desta maneira, as fãs que pediam a voz de George ficavam felizes.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Finalmente, no quarto ano beatle, veio 'You don't realize how much I need you', no quinto album, Help, juntamente com ‘You Don’t Like Me Too Much’, também muito boazinha. Depois, vieram 'Think For Yourself', 'If I Needed Someone', em Rubber Soul, esta última tocada ao vivo em várias apresentações.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">O ano de 1966 assistiu à maior contribuição Harrison para um disco beatle até então, de três canções em Revolver, a fantástica 'Taxman', a somente ótima 'I Want To Tell You', e a totalmente indiana 'Love You To'. Na primeira, uma fenomenal ironia com relação ao Brittish Lion, que cobrava uma alíquota de 95% sobre a faixa de rendimentos obscenos, aonda os Beatles se encontravam: ' ... </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10pt;">It's one four you nineteen for you ... should five percent appear too small, be thankfull I don't take it all'. </span><span style="font-size: 10pt;">Na segunda, ele dava o recado 'I want to tell you, my head is filled with things to say' de que sua criatividade estava querendo produzir mais, mas ficava intimidada pela proximidade de dois monstros sagrados, que tinham uma produção estupenda, a pressão era grande. Pelo menos eu interpreto assim! E na terceira, mostra um lado meio amargo 'There’s people standing round, who’ll screw you in the ground, they’ll fill you in with their sins', que pode ou não ser também um recado a seus todo-poderosos pares.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Paradoxalmente, ele quase não se envolveu autoralmente no projeto do ano seguinte, justamente aquele que seria o maior de todos, um verdadeiro marco da música mundial, o álbum Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band, compondo apenas a bela e super indiana 'Within You Without You', e gravando-a sem a participação de nenhum beatlezinho sequer, seja nos instrumentos ou vocais. Ele estava meio que cansado de temas mundanos. A letra da canção era uma imersão no self 'Try to realise it's all within yourself no one else can make you change. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10pt;">And to see you're really only very small, and life flows on within you and without you.'</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Em Magical Mistery Tour</span><span style="font-size: 10pt;">, George inventou a estranhíssima 'Blue Jay Way', cheia de tons dissonantes, não contribuindo lá muito para lista de boas criações harrisonianas. Músicos têm inspirações com as coisas mais banais, e nada é garantia de que sairá coisa boa. Estava ele preso ('stranded' como eles gostam de dizer) no aeroporto de Los Angeles devido a um nevoeiro, aguardando os amigos presos em um congestionamento monstro, pegou o violão e saiu aquela coisa. Não chega a ser a pior dele, mas está lá embaixo na minha lista.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Enfim, veio 1968 e o White Album, quando George trouxe ao mundo 'While My Guitar Gently Wheeps', linda por si só, e arrebatadora por trazer a guitarra de Eric Clapton, a convite do grande amigo George, já conhecido como 'deus' do instrumento, e ainda assim um humilde músico contratado pelos grandes Beatles. George estava inspirado à época e produziu 'Piggies', sarcástica crítica à sociedade e às pessoas que se acham o máximo 'Everywhere there's lots of piggies living piggy lives. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10pt;">You can see them out for dinner with their piggy wives'. </span><span style="font-size: 10pt;">E também deu vazão à sua paixão por doces em 'Savoy Truffle', uma verdadeira ode às guloseimas inglesas 'Cream tangerine and Montelimar, a ginger sling with a pineapple heart, a coffee dessert--yes you know it's good news', e por aí vai ... e tudo temperado por um naipe de metais estonteante. Infelizmente, ele fecha sua ótima participação no Álbum Branco com aquela que eu considero a pior canção da carreira dos Beatles 'Long, Long, Long'. Teriam feito muito melhor se tivessem aceito uma outra canção da época das gravações, chamada 'Not Guilty', muito melhor, mas que foi exaustivamente gravada, e regravada, foram mais de 100 <i style="mso-bidi-font-style: normal;">takes</i>, pena que foi considerada de qualidade inferior.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">O ano de 1968 termina com o desenho de longa metragem Yellow Submarine, cuja trilha sonora mistura clássicos beatle com novas canções do grupo, entre elas 'It's All Too Much' e 'It's Only a Northern Song', de George Harrison. Trata-se da maior contribuição percentual da história Harrison-enquanto-beatle: elas representam 50% do material novo apresentado. Entretanto, elas não eram, eu diria, espetaculares. E elas haviam sido gravadas lá atrás, à época de Sgt. Peppers. Na primeira, ele volta ao culto ao que vem de dentro, dizendo que está impressionado com a beleza externa e, mais importante, interna de uma menina 'When I look into your eyes, your love is there for me. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10pt;">And the more I go inside, the more there is to see'. </span><span style="font-size: 10pt;">Já na segunda, mais um claro recado de sua insatisfação com relação aos dois maiorais do pedaço: Northern Songs era a companhia dona dos direitos sobre as canções dos Beatles, e ele não estava lá muito satisfeito com a parte que lhe cabia 'It doesn't really matter what chords I play, what words I say or time of day it is, as it's only a Northern Song!'.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;"><b><span style="font-size: 10pt;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>O ano de 1969 seria o grande ano Beatle de George Harrison, apesar de ter começado com alguns momentos de tensão, durante as gravações de Let It Be (projeto que começara com o nome Get Back), quando ele chegou a abandonar o grupo por uns poucos dias. Desavenças com Paul (registradas em filme) e com John, e a insatisfação com o pouco valor dado ao seu trabalho, haviam chegado a um limite. Mas ele acabou voltando a pedidos, após atendidas umas poucas exigências. Enfim, o episódio até pode ter contribuído para uma reviravolta no estado de coisas. Em maio, finalmente, uma canção sua foi lançada num compacto beatle, ainda que como lado B, 'Old Brown Shoe', rock do bom, mas foi um sinal. E aí veio o disco Abbey Road, último gravado peos Beatles, para mim, o melhor deles, grandes momentos de todos (até de Ringo, veja só!), e dois desses grandes momentos foram propiciados por George. 'Here Comes the Sun' traz uma canção linda, riff inicial num violão marcante, refrão inesquecível (HCTS-It's all right) acompanhado de guitarra com viradas geniais, e letra que exalta o quanto os britânicos festejam a vota do sol naquela terra de clima miserável (como eles chamam) 'the smiles returning to the faces'.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">O outro <i>big moment</i> de George no disco Abbey Road merece um parágrafo especial, pois trata-se de 'alguma coisa' especial, ou 'Something' special. Tão especial que mereceu um lançamento em Lado A de compacto beatle, deixando a ótima 'Come Together' no Lado B, e John não reclamou nem um instante, e soube </span></b><b><span style="font-size: 10pt;">recentemente que qeu foi dele a sugestçao para que Something ficasse no Lado A (Yoko Ono teria contado a Olívia, ambas já viúvas).</span></b><b><span style="font-size: 10pt;"> Foi a primeira e última ocorrência deste tipo na história. Trata-se de uma das mais regravadas canções beatle (perdendo apenas para 'Yesterday'), inclusive pelo Rei Elvis e o grande Frank Sinatra. Este último elegeu 'Something' como a mais bela canção de amor de todos os tempos! E olha que o 'old blue eyes' entendia do assunto. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10pt;">E, cá entre nós, ela merece a alcunha. 'Something in the she moves attracts like no other lover, something in the way she wooes me...' </span><span style="font-size: 10pt;">Eu me arrepio ao escrever este trecho da letra. E reparou no último verbo, '<u>woo</u>'? Tenho quase certeza que você não conhecia, mas nem precisa dicionário, precisa? '... alguma coisa no jeito que ela me <u>uuuuuuseia</u>'. Esta é uma beleza do idioma inglês: a facilidade com eles substantivam um som, e depois verbalizam, ou seja, colocam ação no substantivo resultante, é uma grandeza. Então, 'She made a <u>woo</u> <u>sound</u> to me!' se transforma rapidamente em 'She gave me a <u>woo</u>!' para logo depois virar 'She <u>wooed</u> me!'. Mágico! Bem, após a pequena digressão anglo-linguística, voltemos ao tema! A melodia de 'Something' é linda, suave, triste, a gente se arrepia já na introdução, de bateria e guitarra, o solo de guitarra de George no meio da canção é o mais lindo da história do rock, e na hora de refrão, a bateria de Ringo é inesquecível. Enfim, uma grande bola dentro de George. A melhor de todas, em minha opinião!</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Os Beatles romperam em abril de 1970, mas bem antes daquela data já haviam parado de tocar juntos. Eram apenas visitas ao estúdio, a sós, para dar acabamento em alguma canção. E foi de George, a última visita beatle a Abbey Road, para gravar uma guitarra na canção 'I Me Mine', que faria parte do último disco beatle a ser lançado, Let It Be. Era o dia 4 de janeiro de 1970, e enquanto George dava seus últimos acordes beatle, eu, aqui do outro lado do Atlântico e do Equador celebrava meus 12 aninhos, sem sequer desconfiar que a magia havia acabado!</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Bem, o sonho acabou, nas palavras de John, mas parece que o fim dos Beatles foi um grande recomeço para George. E não demorou muito para ele lançar o primeiro disco solo. E foi logo um álbum tripo, só pra deixar claro como sua criatividade estava reprimida junto aos dois monstros sagrados. E o nome da canção título deixa claro o sentimento de página virada: 'All Things Must Pass', ou seja 'tudo passa', mesmo o maior fenômeno da história da música. O álbum, triplo, foi o primeiro naquela configuração a ser lançado por um artista solo, e alcançou rapidamente o primeiro lugar nas paradas, lá permanecendo por várias semanas. É até hoje o maior sucesso comercial de um ex-beatle, ironia do destino. No álbum, 18 composições inéditas, sendo uma em parceria com seu amigo Bob Dylan, além de uma canção do próprio Mr. Zimmerman, que preenchiam as duas primeiras bolachas, e uma terceira com jam sessions. Uma das inéditas foi um tremendo sucesso, e é até hoje, a deliciosa 'My Sweet Lord', expressando sua vontade de estar com seu deus, fosse ele quem fosse. Foi bom que o sucesso foi estrondoso, pois aplacou um pouco a dor de cabeça de uma acusação de plágio em que acabou sendo condenado por cópia não intencional, um atenuante que baixou o cheque a ser feito para 5 milhões de dólares, ao autor da outra canção.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Bangladesh era sinônimo de pobreza, devastação e fome em 1971. Refugiados morriam aos milhares. E aquelas notícias chegavam aos ouvidos de George por observadores privilegiados, seus amigos indianos, em especial Ravi Shankar, o virtuoso que o ensinara a tocar cítara. Ravi pediu de George alguma ajuda para arrecadação de fundos. George compôs uma canção com o nome do país, revertendo toda a receita para o efeito. E, no final de 1971, organizou uma reunião de amigos do rock, que aceitaram tocar num grande concerto no Madison Square Garden, em New York, que ficou conhecido como 'Concert for Blangadesh'. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10pt;">Estiveram lá Eric Clapton, Bob Dylan, Ringo, Billy Preston, Leon Russell e Ravi. </span><span style="font-size: 10pt;">Não estiveram lá nem Paul, nem John. Paul,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>por uma questão de princípios (!!), já que, se tinham rompido, não havia sentido tocarem juntos novamente, tão cedo assim. Com John aconteceu algo pitoresco: George convidou-o, mas impôs a exigência de que Yoko não viesse. E ele até aceitou, mas depois, Yoko saltou nas tamancas quando soube da combinação. Daí, ficou mais claro quem dava a palavra final. Os shows (foram dois em um só dia) tiveram lotação esgotada. Depois foi lançado o álbum triplo com o conteúdo do show, e um filme no começo do ano seguinte. O concerto foi o primeiro do tipo super-stars-se-reunem-para-tocar-em-benefício-de-uma-causa, um costume que começaria apenas em 1985, como o Live Aid, e depois o Concerto para Monserrat, o Live 8, o Live Earth,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>e tantos outros. </span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Isso se faz com o binômio <i>friends & sensitivity</i>, muito presente no nosso querido George. George tinha grandes amigos, e Eric Clapton era o maior deles. Tanto que admitiu perder sua mulher Pattie para ele. Claro que não foi assim, sem dor. Clapton era absolutamente alucinado por Pattie, e chegou a confessar isso a George. O grande sucesso de Clapton, 'Laila' era uma descarada declaração de amor a ela. A insistência foi difícil de resistir, e como George também aprontava, o casamento acabou. Mas não a amizade entre os dois. Algum tempo depois, George casou-se com Olivia Arias, de origem mexicana, também afeta a causas beneficentes, e que lhe deu seu único filho, Dhani, em 1978, uma cópia xerox sua, pode procurar a foto dele para conferir.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: 10pt;">Com os ex-amigos beatles, George manteve uma relação de amor e ódio ao longo dos anos pós-sonho. No começo, uma aproximação com John, quando colaborou em um duelo de farpas musicais entre os dois gigantes, tocando guitarra em 'How Do You Sleep?', onde John acaaaaaba com Paul. </span></b><span style="font-size: 13.3333px; text-align: left;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><b>Depois, algo aconteceu (pode ter sido o forfait do concerto para Bangladesh) e ele se afastou de John, que morreu sem ter sua amizade, e magoado porque dizia não ter visto uma única vez seu nome citado na autobiografia de George intitulada 'I Me Mine'. Em verdade, foi injustificado pois seu nome é mencionado perto de 10 vezes.</b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Parte de minha dívida com George está aí: ainda não li esse livro! Preciso lê-lo, até mesmo para descobrir o real motivo do afastamento de John. O resto da dívida é musical mesmo: simplesmente não tenho nenhum disco solo de Harrison, lançados após os dois álbuns triplos citados. Um longo hiato, de 25 anos, levou até adquirir 'Live in Japan', que havia sido gravado em 1992. Até acompanhei alguns sucessos dele como 'Give Me Love' com aquela <i style="mso-bidi-font-style: normal;">slide guitar</i> deliciosa, 'All Those Years Ago', uma homenagem à época beatle, e 'I've Got My Mind Set On You', um grande desempenho em uma música que não era dele, mas que se tornou grande sucesso em 1987, e que serviu para dizer que ele estava vivo e bem, após um longo recesso. Soube que ele foi produtor de alguns filmes de Monty Pithon, grupo do qual ele era fã incondicional, colecionador de todos os videos do grupo e grande amigo de Eric Idle (mais um), tendo sido o responsável pelo lançamento de 'A Vida de Brian'. E até mesmo soube que ele esteve no Brasil em 1979 para acompanhar uma corrida de Fórmula 1, sua paixão, mas nem liguei pra isso, pode? É muito pouco para um admirador como eu. Prometo retomar a compra dos CDs antigos.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Voltando ao quesito amigos, a amizade com Paul voltou no começo da década de 90, quando começaram a burilar o Projeto Anthology. Graças ao projeto, pudemos ouvir os Beatles juntos de novo: Yoko entregou aos 3 sobreviventes uma gravação original de John, da canção 'Free As a Bird', Paul e George fizeram letra adicional e, junto com Ringo, um arranjo sensacional, em que se destacava a guitarra de George em toda sua força. Repetiram a dose com 'Real Love', mas somente dando uma cara beatle à canção de John, sem letras adicionais.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Antes daquele reencontro com os amigos do passado, George angariou outras amizades (muitas) no mundo da música e fora dele, e montou com alguns especiais amigos os 'Traveling Wilburys' entre 1988 e 1990, e logo foi batizada 'super-banda'. Não era para menos: juntou George, com Tom Petty, um hit maker com sua banda Heartbreakers, Jeff Lynne, do Electric Light Orchestra, Roy Orbison, que já fazia sucesso antes dos Beatles, que chegaram a abrir shows de sua banda (é dele 'Pretty Woman'), e ninguém menos que Bob Dylan, que dispensa apresentações. Infelizmente, Roy faleceu dois meses após o lançamento do primeiro disco, que foi muito bem recebido por crítica e público. O segundo disco valeu como tributo a Roy Orbison e foi o último da efêmera (e super) banda. O grupo ainda colaborou num disco beneficente Nobody's Child - Romanian Angels, organizado pelas quatro esposas Beatle, com Olivia capitaneando uma inicitiva junto a Yoko, Linda McCartney e Barbara Bach (a ex-Bond Girl e então e até hoje Sra. Starkey) para a gravação de um CD beneficente com renda revertida para as crianças romenas, vítimas da guerra civil. Contribuiram, além dos Traveling Wilburys, com a canção título 'Nobody's Child', o próprio George em um dueto magnífico com Paul Simon, e Eric Clapton (claro), e Elton John, e Bee Gees, e Stevie Wonder, e Guns and Roses (poderosos), e Ringo, e outros menos votados também colaboraram.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Ringo, aliás, merece um capítulo à parte. Ele e George foram, desde o início, bastante unidos, principalmente pelo segundoplanismo do papel deles na banda, ainda que fundamentais para o sucesso. Ringo também abandonou a banda por alguns dias, quatro meses antes de George. Na carreira solo, George foi parceiro dele em seu maior sucesso solo 'Photogragh'<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>e desconfia-se ter dado uma ajuda em seu maior sucesso beatle 'Octopuss' Garden'. Os casais sempre se visitavam, aliás, numa dessas visitas, George declarou estar apaixonado por Maurren, mulher de Ringo, mas a amizade ficou apenas abalada .... ah esses astros de rock... e os dois partiram para novos relacionamentos, e vida que segue. Ringo ficou ainda mais próximo da nova família Harrison, tanto que Dhani o chamava de Uncle Ringo. </span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">O fim da vida de George foi atribulado. Teve um câncer na garganta em 1997, que migrou para o pulmão, mas foram ambos debelados. Em 1999, sua casa foi invadida por um lunático, George lutou com ele, mas acabou esfaqueado 10 vezes, uma das estocadas passou a uma polegada de seu coração. Felizmente, sobreviveu para gravar e quase terminar seu último disco, o magnífico Brainwashed. Chega a ser uma benção você poder terminar uma carreira com um disco tão bom, leve, com letras elevadas. Infelizmente, não sobreviveu para presenciar seu lançamento, que foi terminado por seu filho Dhani, então com 23 anos. Outro projeto que não viu concretizar-se foi a união da música dos Beatles com o conceito do Cirque du Soleil, idéia dele, que era amigo (mais um) e admirador de Guy Laliberté, o bilionário canadense criador do grupo circense. Felizmente, Olivia tocou adiante o projeto e, com a ajuda de Paul, Ringo e Yoko, nasceu 'Love', um dos mais bem sucedidos espetáculos do melhor circo do mundo, há três anos bombando em Las Vegas. George foi acometido no começo de 2001 por um câncer no cérebro (lembra o nome do disco?), que foi combatido por todas as técnicas possíveis, mas que o acabou levando para outro plano, em dezembro do mesmo ano. Morreu na casa de um amigo (mais um) em Los Angeles, cercado pela família e pelos amigos.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Certamente, ele não estava preocupado com a passagem. Estava serenamente aguardando por ela, pois era elevado espiritualmente. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10pt;">Olivia disse: "He left this world as he lived in it, conscious of God, fearless of death, and at peace.' </span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-size: 10pt;">Ringo esteve ao lado dele em todos os momentos da doença. Numa ocasião, poucos dias antes do desenlace, Ringo disse que teria que sair para ajudar uma filha que estava com problemas, ao que, prontamente, George ofereceu ajuda, já se levantando da cama, ainda que debilitado pela pesada quimioterapia, e disse: '<i style="mso-bidi-font-style: normal;">If you need me, I can go with you!</i>' </span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: center;"><b><span style="font-size: 10pt;">That was George!</span></b></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;"><br />
</div></div></div></div>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-90876815438272145932024-02-24T08:57:00.004-03:002024-02-24T10:24:37.713-03:00Ganho ou ganhado?<p> </p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Quando anunciei em meus grupos a novidade que vem em 2027 sobre os Beatles, cometi um erro.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>A novidade é que o diretor Sam Mendes vai conduzir um ambicioso projeto de dirigir 4 filmes, cada um contando a vida de um Beatle, atuado, não documentado, um filme pra John, um pra Paul, um pra George, um pra Ringo. E cada um terá o ponto de vista de cada um.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Arrepiei-me com a ideia e as perspectivas, mas ao mesmo tempo fiquei preocupado com o conteúdo, e por uma terceira via, fiquei mais tranquilo com a batuta do diretor, e escrevi o seguinte:</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b></b></span></p><blockquote><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>O que me deixa menos assoberbado é que esse tal de Sam Mendes é muito bom.... 007 - Skyfall foi ótimo e 1917, filme de 2020, foi fenomenal... ele deveria ter ganho Oscar de Direção..</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Se tiver curiosidade, escrevi sobre este último aqui...</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>E com direito a uma aulinha sobre plano-sequência.</i></b></span></p><p><span style="color: #660000;"><span style="font-family: helvetica;"><b><i>Você sabe o que é plano-sequência?</i></b></span><b style="font-family: helvetica;"> </b></span></p></blockquote><p><b style="font-family: helvetica;"></b></p><p><b style="font-family: helvetica;">E passei o meu <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2020/01/1917-melhor-diretor-com-certeza.html">post sobre o filme (só clicar aqui)</a>.</b></p><p><b style="font-family: helvetica;">Um tempo depois, e já sem permissão para edições, percebi o erro.</b></p><p><b style="font-family: helvetica;">Então, penitenciei-me, criando uma breve aula sobre a essência do erro</b></p><p><b style="font-family: helvetica;"><br /></b></p><p><b style="font-family: helvetica;"></b></p><blockquote><p><b style="font-family: helvetica;"><span style="color: #660000;"><i>Nossa</i></span></b></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Desculpem o erro</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>... deveria ter <span style="font-size: large;">GANHADO</span> o Oscar ...</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Sim, porque os verbos auxiliares TER e HAVER chamam o particípio regular do verbo...</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>E os verbos auxiliares SER e ESTAR chamam o particípio irregular, quando existe..</i></b></span></p><p><b style="color: #660000; font-family: helvetica;"><i>Então, se eu escrevesse na ordem inversa, aí sim eu poderia usar como escrevi...</i></b></p><p><b style="color: #660000; font-family: helvetica;"><i>"O Oscar de Direção não foi <span style="font-size: large;">GANHO</span> por Sam Mendes".</i></b></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i><br /></i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Existem pelo menos 30 verbos que apresentam ambas as formas de particípio...</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Exemplos...</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Eu havia IMPRIMIDO duas cópias </i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>VS </i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Duas cópias foram IMPRESSAS por mim</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i><br /></i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Ou</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>O meliante foi PRESO pelo policial</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>VS</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>O policial havia PRENDIDO o meliante</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i><br /></i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Para completar a breve aula, existem verbos que só apresentam a forma irregular de particípio...</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i></i></b></span></p><blockquote><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Abrir - Aberto</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Dizer - Dito</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Ver - Visto</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Fazer- Feito</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Escrever- Escrito</i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Pôr - Posto</i></b></span></p></blockquote><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i></i></b></span></p><p><span style="color: #660000; font-family: helvetica;"><b><i>Eis aqui uma tabela que resume as principais ocorrências do particípio duplo.</i></b></span></p></blockquote><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjzYL0KmKsVUkqD83q5e6ScMlLPWBJMXdgO4J4bHb9MAU5vV4sUshmGmyzSlfH07m5aZ7S81MEJ3eYbTT1xpJCeTCAV-FoP8XpP8ZRuvdj_OowRne_GLOcLFlt3leFDsIgZTg-r0T-hH3vbgH0SsjIbeRKPIhZOClO_de1I1lMCXqJTx7Wdh22O9OzV0tg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="288" data-original-width="510" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjzYL0KmKsVUkqD83q5e6ScMlLPWBJMXdgO4J4bHb9MAU5vV4sUshmGmyzSlfH07m5aZ7S81MEJ3eYbTT1xpJCeTCAV-FoP8XpP8ZRuvdj_OowRne_GLOcLFlt3leFDsIgZTg-r0T-hH3vbgH0SsjIbeRKPIhZOClO_de1I1lMCXqJTx7Wdh22O9OzV0tg=w400-h226" width="400" /></a></div><br /> <p></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b><br /></b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Um abraço </b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Homerix Pasquale Ventura</b></span></p>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-81737647837991037242024-02-21T08:19:00.008-03:002024-02-22T17:28:14.973-03:00O começo de tudo<p><br /></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Aos que admiram o trabalho do Felipe, como arranjador, produtor e violinista, deixo aqui um registro de como tudo começou!</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Descobri uma relíquia aqui em casa.... cerca de 50 fitas VHS-C do começo do milênio.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Encontrei um serviço conversor de analógico para digital.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Claro que a grande maioria é de filmes que só tem valor familiar.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Mas elegi um especialmente para divulgar, e pedi que fosse o primeiro convertido ...</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>... falando assim, até parece coisa de jesuíta... hehehe</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Tratava-se de um exemplo de como a educação básica americana é sensacional.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>É graças a ela que o Felipe tem o seu ganha-pão de hoje.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>É o último concerto da orquestra que ele participou lá.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>E foi um concerto especial, com uma programação sensacional.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Como pai presente, sempre tentei registrar tudo o que era possível.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Esta é uma peça de outubro de 2003 em Houston, quando estávamos a alguns meses de voltar pra casa.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Como já sabem, ele aprendeu a tocar violino na escola pública do nível básico (<i>Middle School</i>), quando chegou lá, no frescor de seus 11 anos de idade.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Neste concerto, ele já estava com 15 anos, no Ensino Médio (<i>High School</i>).</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Vejam o que o sistema público proporciona nos States, tudo grátis!</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>O trabalho era constante, sempre a se preparar para o concerto da próxima estação.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Vejam o capricho!!!</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Hão de entender o foco do cinegrafista.....</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Como verão, logo nas primeiras imagens, as do folheto, Felipe era do time de Primeiros Violinos, e o nome dele aparece logo abaixo da <i>Concert Master</i>, que no Brasil chama-se Spalla. A ordem não é alfabética, como veem, portanto, ele era o 2º em importância da orquestra. </b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Em seguida, vêm uns minutinhos mostrando a concentração dos jogadores enquanto aguardavam a hora de adentrar ao gramado. Acho que não precisarei apontar quem é o Felipe...</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Isso vai até o minuto 3:15, então se quiserem pular a babação, sem problemas.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Notem, ao final desse trecho, a chegada de um violinista cabeludinho, com chifrinhos</b></span><b style="font-family: helvetica;"> de diabo... já, já, a explicação...</b></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Finalmente, o concerto, que levará os próximos 25 minutos, recomendo vejam até o fim.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>O Maestro Michael Alexander, que foi quem ensinou o Felipe a tocar violino, caprichou na escolha do repertório.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Foram três magníficas peças, com ótimo apelo popular!</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b><i></i></b></span></p><blockquote><p><span style="font-family: helvetica;"><b><i>1. Romeo & Juliet - Dance of the Knights Nº13 - Prokofiev</i></b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b><i>2. Danse Macabre Opus 40 - Camille Saint Saens</i></b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b><i>3. In the Hall of the Mountain King - Peer Gynt Suite Nº 1 - Grieg</i></b></span></p></blockquote><p><span style="font-family: helvetica;"><b><i></i></b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>A 1ª é tocada sem explicações, apenas deixando o arrebatamento para a plateia, para vocês, e para este cinegrafista que, empolgado, acompanhava, vez por outra, o ritmo arrebatador da melodia!! Dá pra imaginar os Cavalheiros a marcharem!!!</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Já para a 2ª peça, Dança Macabra, de Saint Saens, um poema sinfônico, nosso brilhante Maestro faz um introdução explicando o motivo do tema, muito bem apropriado para a época, o Halloween. Nesse dia, rezava a lenda que a Morte chega ao cemitério à meia-noite, aliás, ouvem-se as 12 badaladas na harpa, e os esqueletos começam a dançar, numa valsa espetacular. </b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>O Maestro faz questão de explicar o significado dos movimentos. Notarão que a Spalla deixa seu posto, e entra aquele diabinho que mencionei ali em cima! O violino dele está com sua corda Mi desafinada para MiBemol. É para produzir os acordes dissonantes necessários ao jeito macabro que a Morte toca sua valsa!! Anotar que o 'diabinho' ao chegar, como está no posto de Spalla, ele chega a comandar a afinação aos demais tocadores de instrumentos de corda, que é o que todo Spalla ao chegar.... só que não ... ninguém poderia afinar seu violino pelo violino desafinado dele... e todos da plateia riem!!</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>A 3ª merece uma breve introdução do Maestro, e logo notamos uma melodia absolutamente conhecida, que foi imortalizada na brilhante Journey to The Center of The Earth, de Rick Wakeman, que, aliás, ouvi ontem de novo.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Espetacular e bombástico final de concerto, inclusive a merecer um bis!!!</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Ah, sim, o vídeo!</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Notarão uma marca d'água presente em todo o filme..</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b>Felizmente, não atrapalha o cerne da imagem.</b></span></p><p><span style="font-family: helvetica;"><b><a href="https://youtu.be/fKVc1b507mc">https://youtu.be/fKVc1b507mc</a></b></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/fKVc1b507mc" width="320" youtube-src-id="fKVc1b507mc"></iframe></div><br /><span style="font-family: helvetica;"><br /></span><p></p>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-75674416873597189892024-02-12T08:47:00.000-03:002024-02-12T08:47:20.331-03:00Balance e Berre – Uma Chance Só<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><i><span style="color: black;"></span></i></b><br />
<div style="text-align: right;">
<b><i><span style="color: black;"><b style="text-indent: 27pt;"><span style="color: black; font-family: helvetica;">Ontem, a primeira gravação de um LP Beatle completou 61 anos!!!</span></b></span></i></b></div>
<span style="font-family: helvetica;"><br />
</span><div style="text-align: right;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;"><i>Fizeram história em 9 horas!!!</i></span></b></div>
<div style="text-align: right;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;"><i>____________________________</i></span></b></div>
<div style="text-align: right;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;"><br /></span></b></div>
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">Em uma festa de aniversário de um casal muito amigo, após muita conversa e comida e bebida, tudo do bom e do melhor, estava eu a observar os convivas a dançarem, e uma bela hora, escrevi um torpedo no celular, mas não mandei pra ninguém. Dirigi-me ao DJ e, já que ele não poderia ouvir nada, mostrei o torpedo a ele, que dizia:</span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: center;">
<b><span style="color: #990000; font-family: helvetica;">Vai tocar</span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: center;">
<b><span style="color: #990000; font-family: helvetica;"><br />
</span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: center;">
<b><span style="color: #990000; font-family: helvetica;">B E A T L E S ???</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: helvetica;"><br />
</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... ao que ele abriu um sorriso, fez um sinal de positivo, e balbuciou: "<i>Claro!!!</i>"</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">Até que ele foi bem rápido, tocou umas três musiquinhas mais para fazer a transição, e então soaram as famosas linhas:</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: helvetica;">... tchan tchan tchan tchan tchan - tchan tchan tchan</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... que imediatamente chamam à pista os que estavam descansando </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e aparece a voz áspera de John berrando 'ousheikirolbeeibenau' </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e Paul e George respondendo ‘sheikirolbeeeibé'</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... volta John com ‘tuistendshaaaut’ </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e Paul/George com ‘tuistendshaut' </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e ‘camoncamoncamoncamonbeibenaaau’</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e Ringo firme na bateria </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e por aí vai </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... woooos e haaas </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e a galera delira </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e dança </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e se anima </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e vem o último Tchan tchan tchan tchan tchan tchan</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e o último acorde </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e a música acaba </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 72pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">... e pronto: acabou a fase beatle da noite! </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">Ao menos até a hora em que eu lá estive, não rolou mais, foi uma chance só para ouvir Beatles.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">Tudo bem que o DJ até mandou muito bem depois, mantendo a animação lá no alto, com Tim Maia, Bee Gees, e tal, mas parece que essa turma de hoje se esquece do potencial dançante dos Beatles. Há entre 50 e 100 canções compostas pelos Beatles que são absolutamente requebrantes, e totalmente conhecidas. Já estive em outras festas onde aconteceu exatamente a mesma coisa. Não sei se o fenômeno se repete por aí, pois não sou freqüentador da ‘night’, mas desconfio que sim.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">Bem, pensando melhor, é bom mesmo que os DJ’s deixem como está. Assim livramo-nos do risco de eles quererem maltratar as canções beatle com aqueles bate-estacas de seus remixes. Outro dia, ouvi um remix de ‘My First, My Last, My Everything’, com o vozeirão Barry White, e notei que excluiram a melhor parte, que é aquela parada sensacional no meião da canção. Péssima decisão! Felizmente, a versão de ‘Twist and Shout’ tocada nas festas é exatamente a mesma de 46 anos atrás. Ai deles, caso cometessem tamanha heresia!</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">O interessante, é que, por ironia, escolheram, como representante do mundo Beatle, uma canção que, pasme, NÃO É composta pelos Beatles!!! Pois é, pouca gente sabe disso!!! Twist and Shout foi composta por Medley e Russel (Você conhece? Nem eu!). Seguramente, eles jamais sonharam que ela alcançaria a fama que tem hoje, e estaria ainda viva mais de 50 anos depois de ter sido escrita. E certamente sorriem no túmulo, a cada vez que ouvem a interpretação beatle de sua canção dançante, muito melhor que na gravação mais popular até então, pelos Isley Brothers (Você conhece? Nem eu!).</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">Ter os Beatles como banda cover era um luxo só. Era garantia de que ela seria, no mínimo igual (quando os autores/cantores são Chuck Berry, Little Richards ou Carl Perkins), mas na grande maioria, melhor, bem melhor que a gravação original. Eles já vinham de anos de estrada tocando rock de tudo quanto é jeito, e eram imbatíveis, tinham vigor, tinham harmonia vocal impressionante. </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">Graças ao chão percorrido, eles puderam lançar seu primeiro LP, Please Please Me, com 14 canções, sendo 10 gravadas em apenas um dia de estúdio, na Abbey Road. Foram 14 canções, sendo 8 de autoria deles (uma coisa inédita nas bandas da época!) entremeadas com 6 <i>covers</i>. Foram 9:45 horas de gravação, naquele que pode ser considerado o dia mais produtivo da história do rock. Isto sem contar os intervalos entre as três sessões, em que eles seguiam ensaiando, e tomando leite, para preservar a garganta, afinal era inverno, estavam todos resfriados. Nada comeram naquele dia.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><b><span style="color: black; font-family: helvetica;">Gravaram ali:</span></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><b><span style="font-family: helvetica; text-indent: 27pt;">I Saw Her Standing There (Lennon/McCartney)</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: helvetica;"><b>Misery (Lennon/McCartney)</b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: helvetica;"><b>Anna (Go to Him) (Alexander)</b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: helvetica;"><b>Chains (Goffin/King)</b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: helvetica;"><b>Boys (Dixon/Farrell)</b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><b style="text-indent: 27pt;"><span style="font-family: helvetica;">Baby It's You (David/Williams/Bacharach)</span></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: helvetica;"><b>Do You Want to Know a Secret (Lennon/McCartney)</b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: helvetica;"><b>A Taste of Honey (Scott/Marlow)</b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: helvetica;"><b>There's a Place (Lennon/McCartney)</b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: helvetica;"><b><br /></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span style="font-family: helvetica;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><b>E mais Hold Me Tight </b></span><b>(Lennon/McCartney)</b><span face="Trebuchet MS, sans-serif"><b>, da qual não gostaram do resultado, e ficou para outra oportunidade, e abriu espaço justamente pra canção que dá título a este post.</b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: helvetica;"><b><br /></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: helvetica;"><b>Faltava uma canção para completar o álbum.</b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7ASJLbmMX7SQdLJ-v6Kqp8d43LS9hlD3pKZ6zV55ytUGwl-OB8q9YILUCyP7LBx2u7_PMJaQohuKorme1cX-0FHZF7RudBNmvwevH05IF5slzIdDs5Jfi8s056y6s7FmNocNtrZ3Haus/s1600/ppm.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: helvetica;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7ASJLbmMX7SQdLJ-v6Kqp8d43LS9hlD3pKZ6zV55ytUGwl-OB8q9YILUCyP7LBx2u7_PMJaQohuKorme1cX-0FHZF7RudBNmvwevH05IF5slzIdDs5Jfi8s056y6s7FmNocNtrZ3Haus/s1600/ppm.jpg" /></span></a><b><span style="color: black; font-family: helvetica;"> Quando chegou 10:00, o estúdio ia fechar, mas ainda faltava uma canção. Foi quando John disse que a garganta estava prestes a explodir. Tinha ‘estoque’ para mais uma e única performance, um esforço final. Era uma chance só! E decidiram gravar ‘Twist and Shout’, justamente a mais berrante das canções do LP, e que era levada justamente por John. Às 10:30 da noite do dia 11 de fevereiro de 1963, John gargarejou uma última golfada de leite, e soltou a voz, mais áspera do que nunca, e a banda acompanhou nos woooos e haaaas. Terminado o esforço, silêncio absoluto no estúdio, todos se entreolhavam calados, um misto de espanto e agradecimento. Haviam acabado de testemunhar a mais impressionante interpretação vocal e instrumental da história do rock’n roll até então E ela é assim, por muitos, considerada até hoje. Digo mais, Twist and Shout somente está hoje aí, firme e forte, por causa da primorosa e imbatível gravação dos Beatles.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">O que se ouviu naquele momento é exatamente o que se ouve até hoje. Aquela tomada foi a definitiva. Ainda tentaram mais uma, melhorar o imelhorável, mas a voz de John sumiu, apagou, como ele mesmo previra. </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 6pt 45pt; text-align: justify; text-indent: 27pt;">
<div style="border: medium none;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">A canção era quase obrigatória nas performances da banda. Ela foi tocada no Ed Sullivan Show, em fevereiro de 1964, na mais espetacular invasão dos Estados Unidos de todos os tempos, uma invasão do bem, quando os Beatles simplesmente tomaram de assalto a principal cidade do país, parando o aeroporto e depois as ruas de New York. E também em outro momento marcante, em novembro de 1963, numa noite de gala no Prince of Whales Theatre, quando, na presença da mãe e da irmã da rainha Elizabeth II, John Lennon fez um</span></b></div>
<div style="border: medium none;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;"> <a href="http://www.youtube.com/watch?v=rvBCmY7wAAU">famoso e antológico apelo, (CLIQUE AQUI) antes da canção final</a>: </span></b></div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: center;">
<div style="border: medium none;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWUQ22Hm2VGr302D1KYLrVwsgRGYRtJJxzYZ1u0hACUephOITXyVQaXL89-TSo1GpeAmweMOMM-Jxjz-IGWAJrsz2NLnRvRhnUcIGRUAdnfn-DB1qxqkj7qwJalZ78NHmSDtpzLMsrSHju/s1600/rattle.bmp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" n4="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWUQ22Hm2VGr302D1KYLrVwsgRGYRtJJxzYZ1u0hACUephOITXyVQaXL89-TSo1GpeAmweMOMM-Jxjz-IGWAJrsz2NLnRvRhnUcIGRUAdnfn-DB1qxqkj7qwJalZ78NHmSDtpzLMsrSHju/s1600/rattle.bmp" /></a></b><b><span lang="EN-US" style="color: black;"> </span></b><br />
<b><span lang="EN-US" style="color: black;">“ <i>For the next number, </i></span></b></span></div>
<div style="border: medium none;">
<b><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: helvetica;"><i>I would like to ask for your help.</i></span></b></div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: helvetica;"><i>Will those in the cheaper seats clap your hands?</i></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: helvetica;"><i>The rest of you just rattle your jewelry!</i>”</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: helvetica;"><br />
</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: justify; text-indent: 26.9pt;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">E exibiu seu sorriso sarcástico, olhou para o resto da banda, e mandou:</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: center;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><br />
</b> <b><span lang="EN-US" style="color: black;">tchan tchan tchan tchan tchan - tchan tchan tchan</span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: center;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">'ousheikirolbeeibenau'</span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: center;">
<b><span style="color: black; font-family: helvetica;">woooos</span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: center;">
<b><span style="color: black;">haaaas</span></b></div>
Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-31585943038785227732024-02-07T09:02:00.004-03:002024-02-07T09:02:23.097-03:00Latim em Pó - de Caetano Galindo<p style="text-align: justify;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhgT1CQrfumKf5FX7QBHWgye-JhvaQv3mksuhDXZ9pWP29mBb_tSNxkbc0p0Mcosi4BzqZKhBCaPea2baADbgQMXFCVps8YSkTL7l1FkAiBmMXiueWqQ2ddvKQE7bN3wm0v2qAbdEhD5gAyiMX3uG_A1tY2ROTbdWTSq_weu1vVVaU-YnxO6Hms6a1F8DA" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img alt="" data-original-height="452" data-original-width="387" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhgT1CQrfumKf5FX7QBHWgye-JhvaQv3mksuhDXZ9pWP29mBb_tSNxkbc0p0Mcosi4BzqZKhBCaPea2baADbgQMXFCVps8YSkTL7l1FkAiBmMXiueWqQ2ddvKQE7bN3wm0v2qAbdEhD5gAyiMX3uG_A1tY2ROTbdWTSq_weu1vVVaU-YnxO6Hms6a1F8DA=w273-h320" width="273" /></a></b><span style="font-family: helvetica;"><b> O nome do livro é genial mas é obra de outro Caetano, o Veloso, ao criá-lo para uma letra de música.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>É sonoro por lembrar Leite Em Pó, muito usado por aqui, para a primeira idade.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>E é revelador por lembrar que o nosso Português está muuuito distante do Latim Culto, especialmente do falado por Cícero, Sêneca e Virgílio... virou pó.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><b style="font-family: helvetica;">A começar pelo processo que ocorre em todas as línguas... a face culta já é bastante diferente do que é falado pela população. O idioma se espalhou pela Europa conquistada mas o que chegou nas pontas não foi nem o Latim dos Generais, que de per si, já era menos culto, mas sim da soldadesca que lá ficava para a ocupação dos territórios conquistados.... e havia a necessidade de se comunicar, e começava a fragmentação... e veio o Espanhol, e o Francês, e finalmente o Português, a última delas, e por isso aqui nos acostumamos com a definição de um soneto de Olavo Bilac (1865-1918) que a designou como ‘Última Flor do Lácio, inculta e bela’, a última língua derivada do Latim Vulgar falado no Lácio, uma região italiana.</b></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Voltando à Europa, depois da dominação romana, vieram as invasões árabes, ou os mouros do norte da África, e olha, se eu já soube disso, havia me esquecido.... eles ficaram por lá quase 800, eu digo, OITOCENTOS anos, ou seja, muito mais do que a idade do Brasil ‘descoberto’ pelos portugueses, com muitas aspas aí... e a influência é, como não poderia deixar de ser, enorme.</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Aí, passa-se para o lado do Atlântico..... o Português trazido pelos colonizadores era aquele da ralé, migrou para cá o que de pior existia na Matriz, só 300 anos depois veio a Corte, mas encontrou o continental país já muito influenciado pelos idiomas originários, mas muito mais importante, por quase 300 anos de escravatura! Ocorreu aquele mesmo fenômeno da necessidade de comunicação entre os colonos e os escravos, gerando o que foi chamado por um outro autor de Pretoguês, e, tendo a maioria dos escravizados sido roubados de Angola, foi que o autor nos brindou com uma magnífica conclusão:</b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica;"><b><i>“Apesar das diversidades, foi a língua falada por negros e mestiços que dominou o Brasil. Somos um país que fala Português como fruto direto da presença negra.</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica;"><b><i>Talvez caiba deixar de lado a bela ideia da última flor do Lácio. </i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica;"><b><i>O Português brasileiro foi um broto Africano, Flor de Luanda!”</i></b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Em suma, as diversas línguas foram se misturando, e tome fragmentação, até nosso querido idioma tupinquim poder ser definido pelo genial compositor baiano como Latim em Pó!</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>O livro traz muitos exemplos e história, e é de leitura indispensável!</b></span></p><div><br /></div>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-78078621043497371762024-02-06T12:09:00.003-03:002024-02-07T17:15:36.246-03:00Uma Canção Silenciosa<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><strong>Ora ora ora, quando nada mais se espera saber sobre os Beatles, eis que surge uma novidade muito interessante..... Esta eu devo ao amigo Osmar, grande beatlemaníaco e guitarrista de mancheias.</strong></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><strong><br /></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><strong>Estavam eles a caminho de Tóquio em 1966, quando souberam da pequena revolta que se formava porque iriam se apresentar no Budokan Hall, um templo dedicado até então, apenas e tão somente a lutas de Sumô e outras artes marciais veneradas pelo povo japonês. Isto posto, ao chegarem, foram brindados com um cerco de 35 mil policiais para garantir-lhes a integridade física e levá-los ao Hotel Hilton, onde ficariam sem mostrar a cara até a hora do show.</strong></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><strong><br /></strong></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><img border="0" height="251" src="https://www.beatlesbible.com/wp/media/images-of-a-woman_1966_japan_03-960x753.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="320" /></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Robert Whitaker</td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;">
<a href="https://www.beatlesbible.com/wp/media/images-of-a-woman_1966_japan_03-960x753.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: helvetica;"></span></a><span style="font-family: helvetica;"><strong>Para passar o tempo, e sem sinal de internet, o empresário aceitou uma ideia do chefe do fã-clube japonês dos Beatles e disponibilizou-lhes tintas e pincéis, material acrílico e base água, </strong></span><strong style="font-family: helvetica;">e uma cartolina colocada numa mesa de centro</strong><strong style="font-family: helvetica;">, e então John, Paul, George e Ringo fizeram seus desenhos a partir dos cantos da cartolina, em direção à base de um abajur que estava no centro da mesma. Eles só saíam para ir ao show e voltavam, e logo voltavam a pintar!</strong></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><strong><br /></strong></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><strong>Recentemente eu soube mais do episódio. John e Paul, na verdade, cada um a seu jeito, deram uma escapadinha pra conhecer a cidade. E levaram muita bronca... Afinal, o temor era tanto que, por conta de eles não poderem ir ás compras, a Montanha veio a Maomé. As grandes lojas de Tóquio fizeram fila no andar dos Beatles no Hotel para trazer as compras até eles! A casa das Gheishas também, para outros serviços, mas eles se recusaram.</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><div style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><strong>Segundo consta, a obra de arte foi presenteada ao chefe do fã-clube japonês, depois passou de mão em mão até que chegou ao último colecionador. Foi catalogada como 'Images of a Woman', e</strong></span><strong> foi leiloada pela útima vez ontem: esperava-se algo em torno de US$ 600 mil, mas houve disputa e o feliz comprador teve que desembolsar </strong></span></div><div style="font-family: "Times New Roman";"><span style="color: #990000; font-family: helvetica; font-size: large;"><blockquote style="text-align: center;"><strong><i>US$ 1,7 Milhão!!!</i></strong></blockquote></span></div></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><div style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><strong>O que acham da pintura??</strong></span><br /></span></div><div style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><strong><br /></strong></span></span></div><div style="font-family: "Times New Roman";"><strong style="font-family: helvetica;">Segundo uma interpretação, a pintura de Paul inspirou-se na vagina...</strong></div><div style="font-family: "Times New Roman";"></div><div style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: helvetica;"><strong>Será que alguém analisou cada quarto da obra associando as imagens a cada um dos Beatles, que autografaram o centro?</strong></span></div></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><strong>A seguir, um comentário de Virgínia deste mesmo post, tão interessante que resolvi elevá-lo de categorie=a e integra o próprio post:</strong></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><strong><br /></strong></span></div><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">"</span><span face="Roboto, RobotoDraft, Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #37474f; font-size: 16px; letter-spacing: 0.25px; text-align: left;">Conheço a história com pequenas diferenças. Mas é sempre assim, sempre há diversas versões. Quando li a respeito, disseram que a ideia veio de um japonês. E não do empresário dos Beatles. Me parece ser mais verdadeiro, por ter jeito de coisa oriental. E o motivo seria porque eles estavam muito irrequietos. Paul tinha até fugido do hotel. Foi encontrado e levou aquele pito. Ele não podia sair porque havia perigo sim, até ameaças de morte. Então, alguém a turma japonesa responsavel pelos Beatles se apresentando lá, achou que eles ficariam entretidos pintando. Deu até o tema a ser pintado. Mulher. Pois não é que deu certo? Eles ficaram mansinhos que só vendo. Entraram profundamente na tarefa de pintar. O mais curioso é que cada um pintaria um canto da tela, que no final ficaria como uma pintura única. Quem teve esse iluminação entendia de Beatles. Quatro em um. Quatro corpos e uma só energia. Um complementando o outro. Li também que aqueles que viram ficaram fascinados ao vê-los tão imersos no que faziam. Foi lindo."</span></span></i></b></div>
<span style="font-family: helvetica;"><br /></span>
<span style="font-family: "tms rmn";"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "tms rmn";"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoTWiQ9FxcidbJbmRANshM1ypnqvmbPTt1iVaVuwJ5Ds-CPaKtSLdI805JAGICPQX8c5CUBWwyzTM1_JAHvlI8jW4DZiyqyNLgIJV4jBW6thW7XP0PIzL1_7h-S8S3YI5hJ7U6B_hKbIU/s1600/Beatles+Art.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoTWiQ9FxcidbJbmRANshM1ypnqvmbPTt1iVaVuwJ5Ds-CPaKtSLdI805JAGICPQX8c5CUBWwyzTM1_JAHvlI8jW4DZiyqyNLgIJV4jBW6thW7XP0PIzL1_7h-S8S3YI5hJ7U6B_hKbIU/s1600/Beatles+Art.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="420" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoTWiQ9FxcidbJbmRANshM1ypnqvmbPTt1iVaVuwJ5Ds-CPaKtSLdI805JAGICPQX8c5CUBWwyzTM1_JAHvlI8jW4DZiyqyNLgIJV4jBW6thW7XP0PIzL1_7h-S8S3YI5hJ7U6B_hKbIU/s640/Beatles+Art.png" width="640" /></a></span></div>
<br />
<div align="left">
<span style="font-family: "tms rmn";"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoTWiQ9FxcidbJbmRANshM1ypnqvmbPTt1iVaVuwJ5Ds-CPaKtSLdI805JAGICPQX8c5CUBWwyzTM1_JAHvlI8jW4DZiyqyNLgIJV4jBW6thW7XP0PIzL1_7h-S8S3YI5hJ7U6B_hKbIU/s1600/Beatles+Art.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a></span></div>
<br />
<br />
<span style="font-family: "tms rmn";">
</span>
<span style="font-family: "tms rmn";"><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: "tms rmn";"> </span></span>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-66654802645654329342024-01-10T11:26:00.004-03:002024-01-19T00:33:32.241-03:00O Primeiro Macca ninguém esquece... by Virgínia de Paula<p style="text-align: justify;"></p><p class="MsoNormal"><br /></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;">A maior Beatlemaníaca que conheço, Virgínia
Abreu de Paula, de Montes Claros - MG, tem registros de suas experiências nos
shows de Paul McCartney que assistiu. </span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;">Ofereci o espaço de meu blog para transcrevê-las!!</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span lang="EN-US" style="color: black;">Enjoy!</span><span lang="EN-US" style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span lang="EN-US" style="color: black;">___________________________</span><span lang="EN-US" style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b><span lang="EN-US" style="color: black;">“I’ll be back” by Virginia de Paul(a)</span><span lang="EN-US" style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;"><span style="font-size: medium;">Parte I - Abril de 2013. </span> </span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;">Como em todas as tardes encontro-me num quarto de hospital onde
minha mãe se acha internada. Quadro triste. Ela está nos deixando
lentamente. A cada dia sentimos que a despedida se aproxima. Minha função
ali é estar com ela atenta ao menor sinal de problemas e, sendo o caso, chamar
os enfermeiros. Ela quase não fala...apenas cochila.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;">Eu leio os jornais diariamente. Naquela tarde, pego um deles
e logo vejo, em ponto grande, uma foto de Paul McCartney. O que estariam
falando sobre ele? O que leio é assustador...O jornal informa sua próxima vinda
para um show em Belo Horizonte. Relembro um acordo que fiz comigo quando aqui
ele veio pela primeira vez. “O Rio de Janeiro é longe. Se ele vier algum dia a
Belo Horizonte, eu irei.” Parecia estar selando um destino sem jamais ver um
dos seus shows, pois praticamente ninguém do calibre dele vinha a Minas Gerais.
Mas ali estava o anúncio de sua chegada, e eu não poderia cumprir o meu acordo.
Como deixar minha mãe naquele estado? Então, choro com pena de mim. Tanta
pena de mim...</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;">Em casa o meu pensamento viaja. Revejo uma série de cenas de
minha mãe comigo tendo Paul como tema. Como quando convidou-me para ir à Belo
Horizonte porque “<i>O filme HELP está em cartaz</i>”. E fomos!
</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;">Escuto sua voz nos meses de junho sempre dizendo a mesma coisa. “<i>O
aniversário de Paul está chegando. Não se esqueça de escrever para ele.</i>” Em
69 ela fala suspirando “<i>Que pena, Virginia...Ele se casou</i>!” Em 70,
arrumando as malas para uma viagem a Londres, mostro a ela minha agenda com o
seu endereço, dizendo:. - “<i>Eu vou lá...</i>”. Ela fica chocada. ”<i>Minha
filha, ele é um homem casado</i>!” E eu: -”<i>Mãe, ele é um artista e eu, uma
fã! Nada mais que isso</i>”. No meu retorno vejo seu desapontamento
quando digo ter voltado sem conhecê-lo. “<i>Ele estava na Escócia... Trouxe
folhas do seu jardim.</i>” Seus olhos esverdeados brilham olhando as folhas.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;">Ao longo dos anos não era raro ouvi-la me chamando..."<i>Corre
Virginia, Paul está no Fantástico</i>". Outras vezes era eu quem a chamava
para ver comigo algum especial na minha sala. Ali vimos Give My Regards to
Broad Street. Tanta gente detestou esse filme. Pois eu e ela vimos tudo em
estado de graça. É verdade que achei o final pouco inspirado. Como era
tudo um sonho? Mas o sonho foi fantástico. </span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUZESfSN1-QumlGVt6IOB0L1F_ASDxuQiafSNi9VhTAg9ZnH6ywHyIaFaasFt3OUloV5F0CB46HvQv7i_rSYb-IL6IxwMEKIjAkalKM9uQzPE8Ls1rRnRkxuB08__xodrekGnt0dw43Jch8C6DdY7oNtYC6p-b0nccz_xMmP78_EGIUrtjbiDxOOlls14/s582/Virg%201%20Mother.png" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="582" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUZESfSN1-QumlGVt6IOB0L1F_ASDxuQiafSNi9VhTAg9ZnH6ywHyIaFaasFt3OUloV5F0CB46HvQv7i_rSYb-IL6IxwMEKIjAkalKM9uQzPE8Ls1rRnRkxuB08__xodrekGnt0dw43Jch8C6DdY7oNtYC6p-b0nccz_xMmP78_EGIUrtjbiDxOOlls14/s320/Virg%201%20Mother.png" width="165" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Virgínia, Suéter, Mãe</td></tr></tbody></table><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;">Vendo o vídeo Beautiful Night, encantou-se com seu suéter.
Pegou os pontos e teceu algo bem parecido para mim. Paul cooperou
bastante. Ela conversava com ele.. "<i>Vire de costas"</i>. -"<i>Levante
os braços"</i>. "-<i>Chegue mais perto</i>". Ele a atendia... O
suéter me foi dado no meu aniversário. Lindo! <br /></span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;">E aquele dia que a encontrei chorando no corredor? "<i>Ô
Virginia, Linda morreu! O que será de Paul?</i>" Pede desculpas. Por
que mesmo? Enxugando as lágrimas, ela diz: - “N<i>unca tive coragem de te
falar... você ficaria sentida comigo e com razão. Ela ficou com ele! Eu gostava
de ver os dois cantando juntos. Me perdoe.” </i>Epa, teria entendido
certo? Parecia pensar que eu tinha alguma ilusão ...Tive vontade de dizer
que minha “raiva” de Linda era por não ter se contentado em ser esposa. Tinha
de subir nos palcos? Tinha de cantar com ele sem ter condições para isso?
Paul tinha ficado “<i>amazed</i>” com ela o ajudando a cantar, se é que
realmente pensava nela, como diz. Eu tinha ficado em estado de choque! O
mais grave: era preciso ouvir sua voz se queria ouvir a de Paul, porque
cantavam juntos. Parecia-me que ele e John tinham colocado as esposas em seus
discos e shows numa competição entre eles. Era um problema dos dois e nós
tínhamos de pagar por isso. Ficamos sem Lennon/McCartney, a mais perfeita
parceria possível e nos deram Paul/Linda e John/Yoko. O quê? Brincadeira
de péssimo gosto. </span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;"> Eu reclamava em voz alta. “<i>Tem alguém sobrando nesse
vídeo</i>”. Ou: “<i>Tem alguém fingindo tocar</i>”. Mamãe ouvia e concluía: “<i>Puro
ciúme</i>”. Naquela tarde eu percebi isso. Poderia ter dito: “<i>Mãe, eu não
tinha ciúmes de Jane Asher! Por que teria de Linda? Nem poderia.
Paul nunca me viu mais gorda na feira. Nunca foi meu pretendente. Além disso,
eu sou contra casamentos!</i>” Mas preferi nada explicar. Revelar que me doía
ver um Beatle, antes impecável, apresentando um trabalho incolor devido à falta
de jeito da esposa, seria como contestar seu gosto. </span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;"> Logo Paul! Nos idos tempos, ele não aceitava a presença de Stuart
Sutcliffe imposta por John. O baixista se apresentava de costas para não
notarem sua incompetência musical. Paul sabia que aquilo prejudicava a banda.
Pois fez o mesmo! </span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;"> Dentro de mim algo dizia que mamãe sabia das falhas de Linda. Era
cantora e dirigia um grupo de serestas. Vai ver que, como muitos, achava “romântico”
ela com ele. Eu sentia “entojo”. Passavam para mim uma mensagem oposta à
dos Beatles, contestadores desde o início. –”<i>Paul ficou ‘careta’!</i>“,
diziam meus amigos. “<i>Não, de jeito nenhum!</i>”, eu protestava. Alguma coisa
nunca revelada teria feito com que optasse por tal imagem. Talvez em oposição
ao anticonvencionalismo de John e Yoko. “<i>Por dentro continua sendo o
mais lindo homem do mundo</i>”, pensava. </span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;"> E Linda? John, pelo menos à princípio, tinha-a em
péssima consideração, mas penso ser exagero dele. John sendo John. Adorei
receber de presente seu livro de culinária vegetariana, e que tem, na capa, um
jogo de louça que nem um que temos aqui em casa e foi da vovó Lica. Gostava dos
bichos, como eu. “<i>Vai ver que até seríamos amigas se a tivesse conhecido.
Temos duas coisas em comum: os animais e Paul</i>!”</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;"> Naquela tarde, no corredor, eu apenas abracei mamãe
dizendo que rezaríamos juntas por eles. E rezamos. Assim que terminamos, ela dá
um suspiro e diz: “<i>Ainda ontem ela andou à cavalo... Ô, gente. Paul está
viúvo. E os meninos?</i>” </span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;"> Para ela, Paul era como se fosse da família.
Certa vez, no seu aniversário, uma amiga comenta sobre os muitos familiares
fazendo anos em junho. Ela concorda e começa a citar os nomes. “<i>Tem Antônio
no dia 13, tem Fabíola no dia 17, Paul no dia 18, eu no dia 19,
Feli no dia 20, Clarice no dia 21 João no dia 23 e Walmor no dia 24</i>”.
A amiga então diz...”<i>Não estou sabendo quem é Paul do dia 18. Quem é?</i>”
Resposta: “<i>Paul dos Beatles!</i>” A amiga apenas sorriu...Não sei o
que pensou disso. </span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;"> Voltamos a falar sobre ele em 2011, no dia 19
de junho, aniversário dela. Na cadeira de rodas, meio esquecida... lembra-se
que no dia anterior tinha sido o seu aniversário. Vejam o que falou-”<i>Teria tido
muito gosto em ter Paul como genro..</i>.” Levo na brincadeira. “<i>Um
excelente partido. E naquele tempo quando vimos 'A Hard Day’s Night' juntas..</i>.”
Ela me interrompe -”<i>Você se apaixonou perdidamente por ele.” -”Eu e milhões
ao redor do mundo”</i>. Completo: “-<i>Queria dizer que nem fazia ideia de como
era sua personalidade. Era um Beatle! E que mais?”</i> Pois agora sabemos que é
vegetariano como eu, que ama os animais como eu. Até estamos na mesma campanha
da Segunda Sem Carne. <i>“Tinha tudo pra dar certo...”</i> Solto uma
gargalhada. Mas ela falava à sério: .”<i>Tinha mesmo...</i>”. Minha alma sorri
com a lembrança, mas adormeço chorando! </span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;"> Dia seguinte, entro na sala onde fica
uma foto de Paul emoldurada desde 1965. Olho para ele dizendo “<i>Bad
timing, luv</i>”. Dias depois, uma amiga procura me reanimar. “Ah, ele volta!”
Seria possível? Sabemos agora que sim. (Fim da primeira parte). </span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="color: black;">Virginia A. de Paul(a).</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p><span style="font-family: helvetica;"><b> _______________________________</b></span></o:p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b>I’ll Be Back - </b></span></span><b style="font-family: helvetica; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="color: black;">by Virginia de Paul(a)</span></b></span></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span lang="EN-US" style="line-height: 107%; text-align: left;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Parte II </b></span></span><b style="font-family: helvetica; text-align: left;">- <i>keep
on sending your love </i>-</b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Ao ler a
notícia sobre Paul de volta ao Brasil, sinto tristeza. Não suportaria perder seu show mais uma vez e
não acreditava poder ir. Como diria
minha mãe, estava muito “serra acima”. Teria de vencer tantos obstáculos! Em conversa com fã americana ela me ordena: “<i>Compre
a entrada. Se não der certo, não deu. Compre e procure ir. É um espetáculo
inesquecível</i>”. Na minha resposta vou
escrevendo que falta companhia, falta saúde, grana curta...De repente, vejo
Paul na minha mente chegando. Completo a resposta dizendo que sim, eu me
empenharia. Pergunto no facebook: “<i>Quem está indo?</i>” Vem resposta da
Escócia. Uma prima, que ali mora, insiste que eu vá. <o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Um amigo me desanima. “<i>Podemos ver tudo
tão bem nos DVDs! Bem melhor do que num estádio onde vemos de longe. Além
disso, é tempo de chuva!</i>“ Verdade... Para poder ver Paul de perto, só mesmo
na pista e sem garantia. Pessoas nos empurram, eu sou pequenininha... Relembro
minha ida a São Paulo para ver o show da Anistia Internacional. Anos 80, eu jovem, bem disposta. Peguei o ônibus
para São Paulo sem precisar de companhia.
Fui sozinha para o estádio sem conhecer vivalma. Em pé o tempo todo. No início, vendo bem.
Logo aparecem mil pessoas altas na minha frente. Eu tinha de olhar pelo telão
de imagem longe da perfeição. Mesmo
assim gostei tanto! E teve aquela hora em que me empurraram para perto do
tapume. Não via nada do palco. Mas o bendito Sting de repente surgiu na minha
frente como um raio de sol. Ainda sinto arrepios... Sim, o certo seria na
pista. Mas não dou mais conta. Eu teria de ficar longe do palco, numa
cadeira, confortavelmente vendo Paul. Claro que valeria a pena!<o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Assusto ao saber que ele cantaria em
Vitória. Lembro-me de uma amiga que mora naquela cidade. Daisy. Também fã dele! Será que iria? “<i>Não tenho mais seu
endereço e Vitória é tão longe!</i>”, penso em voz alta. –“<i>Mas Brasília não
é tão longe assim, tia</i>”, diz Luciana me animando. Dez horas de ônibus. Chegaria com os pés inchados?– ”<i>Lu, você
iria comigo?</i>”–“<i>Sim!</i>” Viva, primeira dificuldade vencida. No mesmo dia,
passo um e-mail a um amigo de Brasília. Conto da minha vontade de ver o show.
Ele responde que sua esposa estava indo e agora, com minha presença, ele iria
também. Poderia ficar em casa deles. O que? Outro obstáculo vencido! <o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Então descubro algo terrível. Meu cartão de
crédito bloqueado. Vou ao banco, não sabem informar, dizem que
desbloqueariam... Os dias passam e o bloqueio permanece. Sem cartão, sem
possibilidade de comprar as entradas. Volto ao banco. Descobrem o motivo. Falta
de pagamento em setembro. Venho em casa, pego o comprovante, retorno ao banco.
Rejeitado. Por quê? “<i>Você fez o pagamento, mas recebeu a mesma quantia de
troco, </i>” me informam. Loucura. Mas é o que dizia o comprovante. Faço novo
pagamento. –“<i>Amanhã estará desbloqueado</i>.”<o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Dia seguinte, permanece o bloqueio. –“<i>Pode
haver uma demora de cinco dias úteis</i>”, diz a simpática bancária. Seria tarde demais. Luciana não aguenta. “<i>Precisam liberar
logo ou vamos perder o show do Paul McCartney</i>!” A moça abre um sorriso. “<i>Ah,
se eu pudesse iria também! Vou falar com o gerente</i>”. Tudo acertado. Dia seguinte, cartão
liberado. Mais uma vitória! <o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Começo a dar
trabalho a amigos, pedindo dicas. Troco e-mails com Edcarlos. Ele responde a todos com sua gentileza
habitual. Participo de um bate papo no Beatles College com outros fãs querendo
ir. Todos estressados. Alice teme não conseguir. E seria um presente de
aniversário! 15 anos. Emocionante ver este senhor de 72 anos sendo tão querido
por jovens. Em 2013, a filha da mesma idade, de uma das minhas amigas, dana a chorar ao saber que os ingressos para o show de B.H estavam
esgotados. Conseguem para o de Goiânia. <o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Chega a terça. Ansiedade. Vivenciando algo
totalmente novo e espetacular: comprar ingresso para ver um show de Paul!<o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Muito treinamento antes. Treinamento para me
acalmar. Todos os receios chegando. E se eu não conseguir? E se venderem todos
antes da minha vez? E se eu não souber entrar no site? Ainda teria chances no dia seguinte. Estava tentando a pré-venda para os membros do
fã clube. Eu sou inscrita. Passo a noite acordada sem sono algum.<o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCPmfSwmODvwdFoQmkwhEOooW8zTAF-xK5rANCp1ah_Sr5HpqYd-Z3Ngq59tTlhozF2n_Q_x1PutI3FDQe8AcTUqV7J1qbDybS1Mq2YRtl9zT4iWi8iV-Hv08NKIWMmOT46C89e3UX8cwly4fZyW0VaBLFC_xqXHJ9TbZVfhjjn_4z4TYHjU2XkatH2PA/s662/Virg%204%20OutThere.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="461" data-original-width="662" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCPmfSwmODvwdFoQmkwhEOooW8zTAF-xK5rANCp1ah_Sr5HpqYd-Z3Ngq59tTlhozF2n_Q_x1PutI3FDQe8AcTUqV7J1qbDybS1Mq2YRtl9zT4iWi8iV-Hv08NKIWMmOT46C89e3UX8cwly4fZyW0VaBLFC_xqXHJ9TbZVfhjjn_4z4TYHjU2XkatH2PA/s320/Virg%204%20OutThere.png" width="320" /></a></div><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Seis horas da manhã. Acordo Luciana para
fazer a compra para mim. Caminho sem parar pelo corredor. –“<i>Tia, comprei</i>!“
Lágrimas descem pelo meu rosto. Quarto
obstáculo vencido. Ligo para Geraldo. –“<i>Comprou inteira? Mas Vija, somos
idosos. Temos direito a meia entrada!</i>” Eu disso não sabia. E agora? Tudo resolvido. Ele compra no estádio. Começa a peleja para cancelar os ingressos
comprados na Tudos. E se Geraldo perder os ingressos? “<i>Estão presos com um imã no computador.
Seguros. Pode cancelar</i>”. E se não aceitarem minha identidade? E se eu for
barrada na porta?”–“<i>Tia, o que é isso? Relaxe!</i>”<br /><o:p></o:p></b></span></span><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Ligação para a Uai.– ”<i>Quero saber se
tenho direito a meia entrada em shows. Minha carteira não tem carimbo atestando
ser idosa. Vale?“</i> Sim, vale. Alívio.
<o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b>A cada
minuto nova preocupação. E se acontecer
algo com ele? Xô neura. Respiro fundo, peço por limpeza, rezo por ele e por
nós. Lembro de um filme visto há tempos.
Meninas indo ao show dos Beatles conferindo se os ingressos estão mesmo nas
bolsas, de minuto a minuto. Estou que nem elas.
Coração de 17 anos. Corpo de 66. “<i>E se eu não conseguir subir no
ônibus?</i>”<o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Luciana descobre que a viagem de avião está
mais barata. Já estou cheia de pânicos,
seria só mais um, então tudo bem. Vamos de avião. -“<i>Tia, voo lotado!”</i> O
que? Negócio é ir logo comprar as passagens de ônibus. Onde? Qual é a
empresa? Vamos até a rodoviária. Fechada! “<i>E se? E se? E se?</i> ”<o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Dia seguinte, estamos com nossas passagens em
nossas mãos. Olho, incrédula, para
elas... Outro obstáculo vencido. Então,
no Facebook, descubro algo que me derruba. O pessoal do “Segunda Sem Carne” de
São Paulo estaria presente em todos os shows viajando com Paul. “Pare de ser
invejosa”, digo para mim, já roxa de inveja. É que eu sou da “Segunda Sem
Carne”. Lancei, com amigos, a campanha
em 2010. Fiz registro no site oficial.
Não me convidaram! Vejo a entrevista do Paul dizendo que a campanha está
crescendo, e que no Brasil tem em São Paulo... –“<i>Paul, tem em Minas Gerais</i>!”
Faço contato com o pessoal, com cuidado para não ser desentendida. Poderiam
imaginar que eu tencionava pegar carona com eles. Não seria nada mal um alô do
Paul, mas bem sabia que eram convidados e sem poder para tais decisões. Um recado para ele seria possível? Para que
soubesse da nossa existência? Por motivos deles, não sei quais, ignoram-me. <o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Lembro novamente da ida a São Paulo. O pessoal
da Anistia Internacional me recebendo de braços abertos. Noite de Chopp no Bar Tollo, no dia seguinte
ao show. Pessoal bem mais legal que
esse da Sociedade Vegetariana Brasileira. E se eu estivesse me boicotando? Se assim fosse, eu poderia boicotar a
viagem! <o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Chega uma novena de Santa Terezinha pelos
correios. Faço a novena. Pedido: remoção dos bloqueios. Uma novena diferente
que não pede sinal com presente de rosas. Mesmo assim, no último dia, eu peço
pelo sinal. Eis que Lita chega da rua com um bouquê de rosas amarelas. <i>"Achei
no lixo...” “Eu vou! Obrigada, santinha!”.</i><o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Dia 20. Meus olhos começam a arder. Melhor
procurar um oftalmologista. -“<i>Leve conjuntivite. Está nervosa? Fique
tranqüila ouvindo os Beatles...”</i>Que belo conselho do Dr. Cláudio. Conto da viagem. - “<i>E você vai sim! Leve
estes colírios..</i>.”.<o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Dia 21.
“<i>Tia, no domingo você vai ver um Beatle! Já caiu a ficha</i>?”–“<i>Sim,
Luciana. E se eu passar mal? E se cair desmaiada na hora que ele aparecer no
palco? E se eu tiver de sair de maca? ‘Idosa desfalece ao ver Paul McCartney...’
Além do vexame ainda perco o show”.</i> Começo a rir... mas por dentro sinto receio. Pois se perdi as forças quando vi José
Wilker! Olhando as rosas encontradas por Lita, eu recupero a confiança. <o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Dia 22 de novembro. Em preparo. Bem uns 20 anos sem viajar. Nem
sei mais como fazer malas! Penso em minha mãe. Sei que está feliz. Gostava
dele... Talvez tenha me ajudado, talvez esteja indo comigo! Nervosismo. Para melhorar vou de Rescue, gotas florais
de Bach. Entro no Facebook e quem vejo?
Paul! Tão lindo, andando de bicicleta, espalhando amor pelas ruas de Brasília.
Bateu aqui. Sinto a energia e respiro fundo. <o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Anoitece. Luciana ainda na fábrica. E se ela
atrasar? Não atrasa. Despeço-me de Lita
quase chorando. Às 19 h e 55 minutos entramos no ônibus. Não é leito! Como viajar dez horas assim?
Luciana coloca as sacolas e um travesseiro sob minhas pernas. Além disso, a
cadeira da frente está vazia. Coloco os pés para o ar apoiados nela. “<i>É,
tia. Estamos indo mesmo!</i>” O comentário de Luciana leva-me até 1970 quando,
sentada no avião para Londres, ouço um rapazinho dizendo a outro. “<i>Estamos
indo mesmo!</i>”. Dou-me conta que, desde
aquele dia, só agora sinto emoção parecida.<o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span style="line-height: 107%;"> O ônibus começa a andar. Recordo um antigo sucesso de Milton
Nascimento. “<i>Com a roupa encharcada e alma repleta de chão, todo o artista tem
de ir onde o povo está..</i>.” Paul faz assim. Com sua turnê “Out There” tem ido onde nós estamos... Nós,
o povo Beatle, seus fãs de tantas eras. Que presente! </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">Fecho os
olhos, agradecida... O som da sua voz surge como que trazido pela brisa que bate
no meu rosto: “<i>Keep on sending you love, cause in the heat of battle, you’ve
got something that could save us, save us now…ohhhhhhhhhh…</i>”. </span><span style="line-height: 107%;">Adormeço sorrindo.<o:p></o:p></span></b></span></p><p class="MsoNormal"><o:p><span style="font-family: helvetica;"><b>
</b></span></o:p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Virginia A.
de Paul(a)</b></span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b>__________________________________</b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><b>I´ll Be Back - </b></span><b style="font-family: helvetica;"><span lang="EN-US" style="color: black;"> by Virginia de Paul(a)</span></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Parte III - </b><b>Até a Próxima - </b></span><b style="font-family: helvetica;">(<i>I was nervous but I did it</i>).</b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Chegamos a Brasília aos primeiros raios de sol. Meu amigo Geraldo nos recebe na rodoviária
com ar feliz. Vem me ajudar a descer do ônibus, mas não é que consigo sem
problemas? Que nem a outra passageira, também idosa e pequenininha, que desce
tranquilamente. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Clima fresco, céu azul clarinho. – “<i>Mas vai chover</i>”,
sentencia meu amigo. E conclui - “<i>Comprei capa para nós</i>.” Que
previdente! <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Fazia tempos não
vinha a Brasília e como está linda! É porque Paul está aqui, em algum lugar,
penso sorrindo. Geraldo mora na Asa Sul, uma região tranqüila perto das
embaixadas. Linda e aconchegante casa com muito verde, e cachorrona simpática
no quintal. Ele só falta abrir um tapete vermelho para nossa entrada. Sua
esposa está no Rio. Bem que pensou em ir ao show, mas tinha um compromisso na “Cidade
Maravilhosa”. Seu enteado, Gustavo, está presente. Tomamos café, descansamos, almoçamos
num shopping Center com opções veganas.
Na volta, numa cochilada, vejo Paul assim que fecho os olhos. Ele diz: “<i>Você
pode passar na frente.</i>” Não entendi
bem, mas agradeço. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Saímos para o
Estádio Mané Garrincha às cinco horas. Chuva desabando. Cai mais forte quando
descemos do carro. Portões ainda fechados. -“<i>Se você quiser desistir basta
pedir</i>”,diz Geraldo. Não! Chegar até aqui e ir embora por causa da chuva?
Canto: “<i>Rain, I don’t mind. The weather is fine.</i>” Olho em volta sentindo
as vibrações. Apesar do temporal, estão todos com ar de felicidade. Logo
veríamos Paul McCartney! Mascates faturam vendendo capas de plástico. - “<i>Apenas
dez reais. Vão gastar mais com a pneumonia!</i>”<o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> O clima é de sonho,
mas meia hora na chuva é demais. Os protestos começam e a fila,
finalmente, anda. E pára.
Parou por quê? O senhor na nossa
frente não pode entrar com o guarda chuva, e faz drama. “<i>Meu guarda chuva
inglês! Se eu deixar aqui vão sumir com ele</i>.” Acaba concordando. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Recomeçamos a
caminhada. Apresentamos os ingressos e seguimos. Uma simpática
moçoila se achega me dando um folheto: “<i>É da campanha do Paul</i>.” Ah, o
pessoal que me esnobou. Recebo o folheto dizendo:-“<i>Segunda sem Carne! Eu sou
da campanha. Ela existe em Montes Claros, Minas Gerais. Diga para o Paul, por
favor.” </i>Ela titubeia, sugere que eu procure outra pessoa, eu conto das
tentativas vãs feitas antes e insisto: –“<i>Dê meu recado. Ele vai gostar de
saber que a campanha está crescendo</i>”. Ela concorda. Geraldo comenta: - “<i>Só
que não vai dar.”</i> Bom, eu cumpri minha obrigação.<o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> E agora? Sentar onde?
Ele prefere as cadeiras em frente ao palco. Longe! Decidimos pela lateral, não
tão perto quanto eu queria, mas com boa visão.<o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> São seis horas. Melhor sair e ir ao banheiro. Luciana quer
comer algo. Eu tinha comido uma pera no carro. Estou sem fome, mas com frio,
porque fiquei molhada com a chuva. .Vejo uma banca onde vendem camisetas “Out
There”! Lindas! Luuh e eu escolhemos da preta. Visto a minha ali mesmo e o frio
some. Sinto-me como se Paul estivesse me abraçando. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Somos abordadas por
uma senhora: -“<i>São da organização</i>?” Confusão devido à camiseta com foto
de Paul. Continua: -“<i>É que está faltando papel higiênico nos banheiros</i>”.
Explico que não somos...com tanta vontade de ser! A conversa me lembra que
tinha saído para ir ao toalete. De fato
sem papel higiênico! <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Voltamos aos nossos
lugares. Vejo um rosto conhecido. –“<i>Mercês!</i>”
Antiga contemporânea na escola. Peço
notícias de Leila, minha amiga beatlemaníaca sumida e também amiga dela. “–<i>Está
aqui! Veio ao show</i>” –“<i>Onde?</i>” Não a encontro, mas que bom saber que
está bem, embora viúva. E vendo Paul! Como seria bom estar a seu lado. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Geraldo recebe
chamada no celular. É do seu enteado na porta do estádio com o pai quase
desistindo de entrar devido à emoção. O
que? Fico sabendo quem é ele. Nos anos sessenta fazia parte de uma famosa
banda de rock da minha cidade: “<i>Os Heremitas!</i>” Ele não pode desistir! -
“<i>Entramos</i>”, informa Gustavo. Ufa.<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPtl9vwjwB-wZcN_qOhu2g2wsPEY-IrJwhcxqiuK-sCeYZa4j-6LxitB10ZUeSp6OMaeFW786TA6KzbQstugX7l_htF9UKKGCjXZEWHdfueod6LYgHVMVMmaqZiTWp0azthGqEX21mQpyF7SJFUz2StKkNUieBG-6hNivqZDln9Rn8Sj8Rr-ZSUFldttU/s700/Virg%203%20Geradlo%20Luciana.png" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="537" data-original-width="700" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPtl9vwjwB-wZcN_qOhu2g2wsPEY-IrJwhcxqiuK-sCeYZa4j-6LxitB10ZUeSp6OMaeFW786TA6KzbQstugX7l_htF9UKKGCjXZEWHdfueod6LYgHVMVMmaqZiTWp0azthGqEX21mQpyF7SJFUz2StKkNUieBG-6hNivqZDln9Rn8Sj8Rr-ZSUFldttU/s320/Virg%203%20Geradlo%20Luciana.png" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Luciana, Virgínia, Geraldo</td></tr></tbody></table><br /> <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Geraldo bate fotos
para a posteridade. Começo a me preocupar. E se eu me sentisse mal ao ver
Paul? Respiro fundo, procurando me
acalmar. Uma, duas, três vezes. Lembro de algo lido recentemente sobre o amor
verdadeiro. Diferente do efêmero, o amor verdadeiro não causa mal-estar algum. Traz
profunda paz. Mas meu amor por Paul não deve ser O verdadeiro. É amor por um
ídolo. Sei que mesmo aqueles famosos,
costumam sentir mal ao encontrar alguém que admiram. José Wilker contou, no Jô Soares,
o que sentiu ao ser apresentando a Sean Connery. O primeiro James Bond estava
sentado, e ao se levantar, não parava de
crescer, até virar um gigante na sua frente.
Ele esqueceu tudo que sabia de inglês. Ficou visivelmente nervoso sendo
salvo pelo próprio Sean Connery, que sentou-se a seu lado para que ele se
acalmasse. Para que se acostumasse com sua presença. Do contrário, como poderiam atuar juntos? <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> O show está
atrasado. Há movimentação dos técnicos, tocam músicas instrumentais de canções
dos Beatles, a chuva ainda cai na pista lotada. Mostram imagens nos telões.
Paul desde criança em Liverpool, depois com The Beatles, Wings, sua carreira
solo... <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> E então, de repente,
lá está ele no palco: Sir Paul McCartney.
Em carne e osso. A energia muda. O temor desaparece como por milagre.
Sinto-me em paz e incrivelmente alegre. Olho o palco e em seguida olho o telão. Mágico
telão. Alta tecnologia. Parece o próprio
Paul, não apenas imagem, em dois pontos gigantescos. Ele nos convida a
embarcar numa viagem mágica e
misteriosa “<i>Roll up...roll up for the
mistery tour</i>”. Aceito o convite. Embarco em êxtase. “Save us” é a segunda
música. Entro no embalo. Em seguida vem “All my loving” soando tão nova como se
de agora fosse. <span lang="EN-US">Duas do Wings:
“Listen to what the man said” e “Let me roll it”. Eu solto a voz: “<i>I can’t
tell you what I feel, my heart is like a wheel…</i>”E agora? </span>“.Paperback
writer...writer....”Acho que vou voar. “My Valentine”, tão romântica. No telão
vemos Johnny Depp e Natalie Portman na linguagem de sinais. “I985!”Que música
boa! Das que mais gosto com Wings? <span lang="EN-US">“The Long and Winding Road…” vou chorar!
“Maybe I’m Amazed”, “I’ve just seen a face”, “We can work it out”
“Another Day”….vou cantando: “<i>so sad, so sad, sometimes she feels so sad…</i>”<o:p></o:p></span></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b><span lang="EN-US"> </span>É a vez de “And I love her”. Vendo Paul cantando essa
música no cinema, me apaixonei por ele
em 65! Meu inconsciente deve ter se
lembrado daquela tarde de janeiro, pois algo inexplicável se apodera de mim.
Sem planejar, vejo-me gritando do fundo do coração... -”<i>Paul, I love you!</i>”
Ele responde imediatamente, olhando para o lado onde estou: - “<i>I love you
too</i>!” Custo a crer. Teria imaginado coisas? Luciana confirma: -“<i>Tia, ele ouviu!</i>” Geraldo também confirma, com
surpresa no rosto. “<i>Ele respondeu</i>!”. Abro o coração e recebo seu amor.
Se antes já flutuava, agora vejo o show
em outra dimensão, em algum lugar assim como...o sétimo céu. Agora ele canta
“Blackbird”, um quase hino dos direitos civis. Arrepiante. Os arrepios
continuam ao ouvirmos “Here Today”,uma declaração de amor a John Lennon. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b>-“<i>Essa canção é do meu novo CD”,</i> diz em português.
É a deliciosa “New” seguida de “Queenie
Eye”, decorada por mim na véspera.
Letras tão fortes, tão poderosas! Ainda
no piano nos presenteia com “Lady Madonna”. Então vem música para a criançada.
Para todos nós, pois ninguém ali parece ter mais de 17. <span lang="EN-US">“All together Now”. Lá vamos nós: “<i>One, two,
three, four, can I have a little more</i>”.
</span>Hora de “Lovely Rita”. Perfeita. Levanta-se para “Everybody Out
There” composta para nós. “<i>Hey, everybody out there...</i>” Ninguém fica de fora. Todos são incluídos numa unidade amorosa imensurável. Somos um só com ele e não apenas nessa
canção. Perco-me em seus movimentos.
Como é leve! Sobe e desce os degraus, às vezes correndo, para um lado e para o
outro, suavemente. Ao mesmo tempo, espalha faíscas elétricas. Aura visível em
sua volta, brilhante, surpreendente. <span lang="EN-US">“<i>Ahhhh look at all the lonely People</i>”...O que estou fazendo?
Uivando! “Eleanor Rigby” seguida de “Being for the benefit of Mr. Kite”. </span>Cada
música pede gemido, ou suspiro, de preferência
gritos. Sem atrapalhar em nada, só nas horas certas. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> “Something”. Momento
de ternura para George Harrison. Foto enorme deles juntos. Todos nós
embevecidos cantando: “<i>I don’t know, IIIIII don’t know</i>.” Vejo pessoas
chorando, se abraçando, se beijando... Muito amor. Afinal, Beatles é Amor. Paul
é Amor. Há algo místico no ar. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Então, a turma se
levanta para “Ob la di Ob la da”, “Band on the Run” e “Back on the USSR”.
Frenesi geral. Ele volta ao seu piano psicodélico e nos transporta para um
sonho: “Let it Be.” O ambiente se ilumina com as luzes dos celulares. 46.000 focos. Olho para o alto. O estádio
parece flutuar, transformando-se, magicamente, numa nave espacial que viaja pelo
universo. Os efeitos crescem ainda mais em “Live and Let Die”. Desde o início,
recebemos os mais belos efeitos de
luzes, cores, imagens, mas nessa
música suplantam tudo. Quem já viu sabe
o que quero dizer. Quem não viu ficará sem saber porque é impossível descrever.
Chega a ser... assustador. “<i>Say live and let die...</i>” A coisa “pega fogo”.
Labaredas sobem em explosões que chegam até aos céus. Um festival de luzes
nunca antes imaginado por mim. O povo
grita extasiado.<o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> O delírio continua,
porque começa “Hey Jude”. Preciso falar
mais? O que pode ser mais espetacular do que cantar “na na na na na na na na” junto
com Paul? Que privilégio. Finda a música, ele deixa o palco. Luciana se
levanta. “<i>Tia, acabou</i>,” –”<i>Não. Ele volta</i>.” -“<i>Acabou, tia,
vamos embora!</i>” –“<i>Ele volta</i>”, digo confiante. Ele realmente volta com
sua impecável banda. Atacam com três rocks do jeito que adoro. “Day Tripper,
“Get Back”, “I saw her standing there”. Sai novamente. –“Tia, agora acabou
mesmo.” –“Ele volta”. Luciana começa a
pensar que a tia enlouqueceu de Beatlemania e Paulmania ao extremo. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Tudo escuro!” As
luzes se acendem e lá estão eles no palco sob urros gerais. “Yesterday”. Hora
de suspiros dobrados, de amor sem fim. Nem pisco olhando seu rosto. Como é
bonito! As fotos, vídeos e filmes não
mostram como ele é ao vivo. Sua suavidade, de repente, transforma-se em
ferocidade e sensualidade, ao dar início a “Helter Skelter”. Após total
ternura, nos joga o mais sujo rock já composto. Choques termais. Eu só posso
fazer uma coisa: Berrar! Onde estava aquela senhora que caminhava tremula com
medo de cair? Estava ali literalmente pulando e berrando....”<i>and I see you
agaaaain…yeah yeah.yeah</i>.” O estádio enlouquecido. Breve pausa para
recuperarmos o fôlego, pois lá vem dose cavalar de emoção. <span lang="EN-US">“<i>Once there was a way…”</i> “Golden
Slumbers”. Final da Abbey Road Medley. Aguenta coração. “<i>Boy, you’re gonna
carry that weight…And in the end…the love you take is equal to the love you
make.</i>” </span>Delírio. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Agora sei que
acabou. Balões coloridos caem sobre nós. Vivo intensamente os últimos
instantes, as ultimas notas musicais, o brilho, a celebração, ele dizendo em
português: “Até a próxima!” Sim, Paul, até a próxima! Três horas tinham se
passado sem que eu notasse. Poderia ficar mais! <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Vamos saindo. Vibrações
de felicidade chegam em ondas douradas. Agora é ir embora... mas onde está o
carro? Em lugar incerto e não sabido. Dois amigos de Luciana chegam e ajudam na
busca. Ouço uma voz infantil dizendo: “<i>Mamãe, nós ficamos esse tempo todo
respirando o mesmo ar que Paul respirava!</i>” Uma criança que entende das
coisas. Dou-me conta dessa graça ...eu respirando o mesmo ar que ele. Tanto
enlevo impede que me aborreça com a estranha situação do carro perdido. Após
uma hora de procura, o encontramos. Dia
seguinte caio em mim. Eu tinha visto Paul.
50 anos de espera. Vale chorar um
pouco.<o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> A dona da casa chega
com a filha, no final da manhã. Quer saber como foi nossa noite com Paul. Temos
muito o que contar e rir. Gustavo
junta-se a nós. Seu pai tinha dançado,
cantado e levado baita susto no “Live and Let die”. Ambos curtiram ao máximo. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7unUOlwj3rM7q96o8fq_W6VBGdgJ2VTwRxsLZJLPWzaDyRW82k0MQdWYvUThyphenhyphenLUs0Otd0-8ZRrRos7ldIQubwJn9h8yPHX-Xnw5eWwX70ooP1UL_Y4t8W0NyQMRWi1S2R411348sqKCC3GJFQQ0TxWGi5gS8YAHHAXOkwBz2qtRCl12NbGvOKuI_2iDU/s401/Virg%202%20banco.png" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="401" data-original-width="294" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7unUOlwj3rM7q96o8fq_W6VBGdgJ2VTwRxsLZJLPWzaDyRW82k0MQdWYvUThyphenhyphenLUs0Otd0-8ZRrRos7ldIQubwJn9h8yPHX-Xnw5eWwX70ooP1UL_Y4t8W0NyQMRWi1S2R411348sqKCC3GJFQQ0TxWGi5gS8YAHHAXOkwBz2qtRCl12NbGvOKuI_2iDU/s320/Virg%202%20banco.png" width="235" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">No jardim do Geraldo</td></tr></tbody></table><span style="font-family: helvetica;"><b> Entro no seu
quarto para ver seu trabalho de artista plástico. Alta criatividade e
originalidade. Na sua parede está a capa
do “Revolver”, trabalho de Klaus Voorman. Ganho de presente o que conseguiu
gravar do show, completando o registro de Luciana. Durante a tarde, saímos de carro pela cidade, passando pelas avenidas cheias de jacas e
mangas por onde Paul andou de bicicleta.<br /><o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Chega a hora da
volta. Como agradecer tanta gentileza dos amigos, tantos presentes ofertados,
tanto calor humano? Eu tento.<o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Às 20 horas entramos
no ônibus. Tudo parece igual. Mesmas poltronas, mesma passageira pequenininha
sentada no mesmo lugar. Mas há duas diferenças: levo matula deliciosa oferecida
pelos amigos: Pão integral com berinjela ao molho. E levo o coração tranquilo e aquecido, pois
dentro dele está o amor gritado por Paul em resposta ao gritado por mim.
Agradecida, penso em minha mãe. Deve ter ajudado! Uai, e não é que o meu amor por ele é
verdadeiro? Pois fiquei todo o tempo em paz!
Muita alegria e paz. <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><b> Já cochilando, recordo aquele diálogo, um presente
inesperado dos céus: <o:p></o:p></b></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US"><span style="font-family: helvetica;"><b>Virginia -“<i>Paul,
I love you!”</i><o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US"><span style="font-family: helvetica;"><b>Paul - <i>“I
love you too”.</i> <o:p></o:p></b></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: helvetica;"><b>
</b></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: helvetica;"><b><i><span style="font-size: x-large;">Forever</span></i>.</b></span><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p><br /></o:p></p><br /><p></p>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-5798180299472048142024-01-09T16:16:00.004-03:002024-01-09T18:14:20.254-03:009 de janeiro foi o meu Dia do Fico ...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK_ZSn4KpDfcAqIgJX0BmHY2kl4dy8X3Ub5RM-1gVGqtX2HC6dq1PybTZqirz7wp0-9LqhpvI8zpmUFpfuy3e70itqycZSrWCLJFhuPjIKQZU32QTdUKRtwcXCKIyUfDP5TIH0MyiFZsc/s1600/eles.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK_ZSn4KpDfcAqIgJX0BmHY2kl4dy8X3Ub5RM-1gVGqtX2HC6dq1PybTZqirz7wp0-9LqhpvI8zpmUFpfuy3e70itqycZSrWCLJFhuPjIKQZU32QTdUKRtwcXCKIyUfDP5TIH0MyiFZsc/s640/eles.jpg" width="360" /></a><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #cc0000;"></span><br />
<div style="text-align: right;">
<span face="trebuchet ms, sans-serif" style="color: #cc0000;"><b><i>Completa hoje 7 anos</i></b></span></div><div style="text-align: right;"><span face="trebuchet ms, sans-serif" style="color: #cc0000;"><b><i>do meu...</i></b></span></div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>... Dia do Fico <span style="font-size: x-large;">EMOCIONADO</span></b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Naquela segunda-feira, 9 de janeiro, a necessidade de sair logo de casa evitou um ataque apoplético em minha pessoa.</b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Se não houvesse essa necessidade, eu teria, como em toda segunda-feira, recolhido o jornal da porta do apartamento, dado uma passada nas manchetes da primeira folha, e ido direto à última página do Segundo Caderno, afinal era o dia da coluna do <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2017/01/raphael-montes-escritor-roteirista-amigo.html">Raphael Montes</a>, escritor, roteirista, apresentador, agitador cultural, amigo...</b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Se assim tivesse procedido, encontraria isto</b></span><div><b>(primeiro uma imagem.. ao final, a transcrição)</b></div><div><b><br /></b>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMa-U_mf3S7eMch902HmFenHzTbBnR3qLsH-g15jAi314f2xjPw8jXGF_gGiTHhYwVVC9BDXn2kBHww35SeJsNNyeuDTiQzmoZpLCJv5hLF02f35uoaKMBue_NKhEVaZ2wy-cXi9IVQgc/s1600/eu.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMa-U_mf3S7eMch902HmFenHzTbBnR3qLsH-g15jAi314f2xjPw8jXGF_gGiTHhYwVVC9BDXn2kBHww35SeJsNNyeuDTiQzmoZpLCJv5hLF02f35uoaKMBue_NKhEVaZ2wy-cXi9IVQgc/s640/eu.jpg" width="640" /></a></div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Era ou não era um motivo para um ataque?</b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Mas não... felizmente fui sabendo aos pouquinhos, pelo Messenger, pelo Whatsapp, pelo GMail foram chegando as mensagens de cumprimentos por uma coluna em minha homenagem, </b></span></div><div><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b> como assim? </b></span></div><div><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b> no Globo?</b></span></div><div><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b> como assim? </b></span></div><div><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b> por causa de minha dedicação ao trabalho dos filhos, </b></span></div><div><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b> como assim? </b></span></div><div><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b> fala em meu nome?</b></span></div><div><b> como assim? </b></div><div><b> está no título da coluna?</b></div><div><b> como assim? </b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">É O TÍTULO DA COLUNA</span>, gente??!!</b></div><div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Finalmente, chegando ao trabalho, peguei o exemplar na biblioteca, e fui direto ao ponto!!! A bibliotecária ficou atônita, como assim? você escreveu? Não, escreveram sobre mim!!!</b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>E só então eu li!!</b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Gente... sem palavras.... sinto-me sim, como o Francisco do filme. Emoção! E ele foi buscar um post meu lá de 2013, com meu sonho que um dia, o Cisne Negro do Bem vai aparecer.... não, não me considero essa entidade ... acho tão natural o que faço ... qualquer um faria, se estivesse em minha situação .... aliás, eu é que caracterizo esse carinho de Raphael como um Cisne do Bem. Obrigado mesmo!!!</b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi99ucHYF31XyqmiUKZ4UY_tM88XAEHGCkMCsRkjQQLNI70BfC9qF8MCcdzvdHw05iEDgR_b7P9i2RvVq4Hfjd5u_iJ7xVrSGhAZqmY8e8YK-jBj21QxrqOst1QNoWxM_w4iocAERDCiT4/s1600/eu+e+raphael.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi99ucHYF31XyqmiUKZ4UY_tM88XAEHGCkMCsRkjQQLNI70BfC9qF8MCcdzvdHw05iEDgR_b7P9i2RvVq4Hfjd5u_iJ7xVrSGhAZqmY8e8YK-jBj21QxrqOst1QNoWxM_w4iocAERDCiT4/s320/eu+e+raphael.jpg" width="320" /></a></div>
<blockquote class="tr_bq">
<i><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Em tempo, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2017/01/raphael-montes-escritor-roteirista-amigo.html">Raphael Montes é um jovem escritor cuja carreira acompanhamos desde o primeiro livro, Suicidas, de 2012, </a></b></span><b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2017/01/raphael-montes-escritor-roteirista-amigo.html">quando ele tinha 21 anos, que conheci por indicação da Renata.</a> Sempre fomos aos seus lançamentos para pegar seu autógrafo, li todos os livros, todos eles em dois ou três dias, assisti às obras roteirizadas por ele na Globo, aguardo pelos filmes, e tal conversamos de vez em quando, ele já havia expressado um tipo de admiração por minha conduta, enfim, mas isso aqui, extrapolou os limites do carinho.</b></i></blockquote>
<b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br /></b>
<b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Foi muita emoção, desde cedo ... e ao longo do dia, com as reações dos meus amigos, na Facebook, no Messenger, no Whatsapp, no GMail, as reações à linda publicação de Neusa, os diversos cumprimentos em minha página, que seguem até o momento.</b><br />
<b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br /></b>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Em algumas delas, de amigos que estão fora do país e não conseguiram acesso ao link. Por isso, transcrevo aqui aquela torrente de emoções.</b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><b>Obrigado a todos!!!</b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>____________</b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><i><b><span>Homero Ventura</span><o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><i><b><br /></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><i><b>Ele não é nenhuma celebridade, nenhum escritor famoso, é pai
de uma querida amiga<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><i><b>Hoje, resolvi escrever sobre o Homero Ventura. Você
provavelmente não o conhece — ele não é nenhuma celebridade, nenhum escritor
famoso. Homero Ventura é pai de uma querida amiga, Renata. Foi assim que eu o
conheci, poucos anos atrás. E logo percebi que estava diante de um grande
sujeito. Sei que o nome até parece de personagem de ficção (Homero, que nos
remete ao autor dos poemas épicos Ilíada e Odisseia, seguido de Ventura, que
significa destino, sorte ou acaso), mas este Homero é real: fez 59 anos no
último 4 de janeiro, trabalhou anos na Petrobras e, agora aposentado, mantém o
Blog do Homerix com textos pessoais sobre seus amigos, seus interesses
culturais e... seus filhos.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><i><b>Especificamente este ponto me fez querer falar do Homero.
Ele tem dois filhos artistas — a Renata é escritora e o Felipe é músico. Renata
publicou dois ótimos romances de fantasia juvenil inspirados no universo de
Harry Potter, partindo de uma premissa tão simples quanto genial: e se houvesse
uma escola de magia no Brasil? A partir daí, ela tece histórias cheias de
viradas, permeadas de denúncias sociais e mitologia brasileira. Felipe era
membro do Los Bife, um grupo musical com letras irônicas e provocativas, do
qual sou fã incondicional até hoje. Infelizmente, o grupo acabou, mas é
possível escutar o CD deles no YouTube (basta procurar “Los Bife — Álbum
completo”). Atualmente, Felipe faz parte do Baleia, grupo que tem feito
considerável sucesso com os álbuns “Quebra azul” e “Atlas”.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><i><b>Enfim, não há dúvidas de que os dois são artistas talentosos
— cada um na sua área. Mas sabemos que isso não é o bastante, certo? Como
escritor, entendo bem a difícil trajetória que os artistas precisam enfrentar
para encontrar seu lugar ao sol — não bastasse vivermos num país que consome
pouca cultura, com alto índice de analfabetismo e um mercado muito fechado, é
comum que os obstáculos comecem dentro de casa, com parentes e amigos
desmerecendo nossa vocação: “melhor arrumar algo sério pra fazer” ou “todo
artista é vagabundo” são frases bastante comuns.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><i><b>Por destoar do clichê, Homero ilustra o texto de hoje. É
delicioso acompanhar seu apoio irrestrito aos filhos: com muito entusiasmo e
otimismo, ele ajuda a filha a vender seus livros autografados através do site,
comenta seus textos, interage com os leitores (que são muitos nas redes
sociais) e comparece a todos os shows do filho. Além disso, ele incentiva
repetidamente os amigos a conhecerem o trabalho de seus rebentos. Homero me faz
lembrar aquele pai de “2 filhos de Francisco”: exige o treino de voz dos
meninos e, mais tarde, compra fichas telefônicas para ligar para a rádio e
pedir a música dos filhos. Homero me faz pensar também no meu pai, que mesmo
não tendo o costume de ler e achando tudo muito esquisito, me apoiou quando eu
disse que queria ser escritor. Para o artista, são essenciais essas pessoas —
normalmente familiares — que atuam nos “bastidores” e ajudam naquele empurrão
inicial de que todos precisamos.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><i><b>Em um de seus textos no blog, Homero comenta sobre o livro
“A lógica do Cisne Negro”, escrito por Nassim Nicholas Taleb, que trata dos
eventos inesperados que podem influenciar nossa vida decisivamente — inesperado
como o aparecimento de um cisne negro, que era considerado impossível por
milênios, mas acabou acontecendo. No livro, considerado um dos 12 mais influentes
do mundo nos últimos 50 anos, ele alerta para a ocorrência de outros black
swans, dá exemplos de alguns que já aconteceram e mudaram a lógica mundial
(como o 11 de Setembro, por exemplo) e ensina como se precaver de sua
ocorrência.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><i><b>Em dado momento, Taleb apresenta a história de um cientista
que tem um projeto confuso e mantém uma vida simples com a esposa, enquanto sua
irmã é casada com um executivo bem sucedido, cheio de imóveis e fama. O
cientista e sua esposa vivem uma vida ordinária até que, certo dia, um sujeito
entende o projeto do cientista e investe milhões nele, invertendo a balança em
um instante: agora, eles são o casal mais rico e bem sucedido. O autor chama
esse fenômeno de Cisne Negro do Bem: você pode esperar uma vida inteira, até que
algo acontece e... seu momento chegou!<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><i><b>Quando comecei a escrever com planos de virar escritor, eu
também me atormentava com a ideia de que precisaria de uma boa dose de sorte
para dar certo na carreira. Compartilhei esta angústia com meu pai, que logo
defendeu que a sorte é a soma da capacidade com a oportunidade. Não adianta ter
a “oportunidade” de conseguir os contatos certos, mas não ter a “capacidade” de
mostrar um bom trabalho. Não adianta ter a “capacidade”, mas não correr atrás
das “oportunidades”. Como as oportunidades costumam vir de formas diversas ao
longo dos anos, tudo o que eu podia fazer era me dedicar, suar muito, para
estar pronto quando alguma boa chance aparecesse. Deu certo.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><br /></b></span></div>
<span style="font-family: helvetica;"><b><div style="text-align: justify;"><br /></div>
</b></span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><i>Homero conclui seu texto dizendo que seus filhos seguem em
seus trabalhos enquanto aguardam a chegada do Cisne Negro do Bem. Neste ponto,
ouso discordar. Penso logo nas centenas de jovens talentosos, principalmente
mais pobres, que possuem vocação artística, mas têm seus sonhos enterrados
antes mesmo de darem os primeiros passos. Num país como o nosso, ter um
familiar que te incentiva já é um Cisne Negro do Bem e tanto. Eu sei bem disso.
Sem dúvida, a Renata e o Felipe também sabem. Se você tem um filho ou um neto
com vocações artísticas, incentive-o a seguir em frente, a se aperfeiçoar, a
lutar por seus projetos. O mundo se encarregará de apresentar os obstáculos e
as oportunidades. E, quando o momento certo chegar, ele será eternamente grato
a você.</i></span><o:p></o:p></b></span></div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: 700;"><br /></span></div></span>
</div>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com59tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-67675746090112912102024-01-07T22:11:00.000-03:002024-01-07T22:11:42.230-03:00MADMEN - IMPERDÍVEL<a href="https://i.pinimg.com/236x/be/69/87/be6987dde05d1f35a67814fb0bb30272.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="Quadro Poster Series Mad Men 10 - Comprar em Decor10" border="0" height="200" src="https://i.pinimg.com/236x/be/69/87/be6987dde05d1f35a67814fb0bb30272.jpg" width="145" /></a><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Um pequeno glossário inglês-português!</b></span><br />
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>1. MAN: Homem</b></span></div>
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b> 2. MEN: Homens</b></span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b> 3. ADVERTISEMENT: Propaganda</b></span></div>
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b> 4. AD: Abre</b></span><b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">viatura de Propaganda</b></div>
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span></div>
<div>
<b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> 5. AD MEN: Profissional de Propaganda</b></div>
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"> 6. MADISON <i>Avenue</i></b><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">, centro das agências de propaganda de Manhattan</span></b></span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b> 7. MAD MEN:</b></span></div>
<div>
<blockquote class="tr_bq">
<ol style="text-align: left;"><li><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Homens loucos </span></b></li>
<li><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Profissionais de Propaganda da Avenida MADISON</span></b></li>
<li><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><b>Uma das melhores séries da história! </b></span></li></ol>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b>
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Originalmente exibida na AMC, esteve na NetFlix e agora, na Prime. Teve sete temporadas, de 2007 a 2015, multipremiada, incluindo 16 EMMY's e 5 Globos de Ouro. Sua con</span></b><b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">temporaneidade com Breakind Bad (5 temporadas, de 2008 a 2013) fez com que esta, considerada a melhor série de todos os tempos, não tivesse o sucesso refletido em tantos prêmios.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Conta a história de uma agência de publicidade em 1960, especialmente seu gerente de criação Donald Draper (Jon Hamm), sua família, suas relações pessoais e profissionais, suas amantes (!), sua vida passada secreta. É também o primeiro grande papel de Elisabeth Moss, quase protagonista, como a secretária Peggy, que galga postos maiores. Grande destaque também para a linda January</span></b><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"> Jones, uma verdadeira princesa, que faz Betty, esposa de Don. E também para a sempre estonteante Joan (Christina Hendricks), chefe das secret</span></b><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">árias, que sempre arrasa quando aparece desfilando pelo escritório, a expressão da <i>femme fatale</i>.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Pelo menos ente Primeira Temporada, sensacional, vontade de assistir mais episódios todo dia, mas mantivemos a rotina de nos juntarmos após o Jornal Nacional, no lugar da novela, ora interrompida. Foi religioso! E todos amamos!!!</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Três pontos a destacar como reconstituição comportamental.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<ol>
<li><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">O Cigarro! Gente, todos eram praticamente <i>chain smoker</i>s, os ambientes são até enevoados, acendem cigarros no meio de refeições, em cima da cama, carregando crianças, hoje isso choca!!</span></b></li>
<li><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">O Whisky! Felipe me contou que o consumo médio de whisky nos EUA aumentou durante a veiculação da série, já que o incentivo está em TODOS os episódios, antes de reuniões, em reuniões, depois de reuniões, em casa, fora de casa, incrível!!</span></b></li>
<li><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">O Machismo! Mulheres naqueles anos eram realmente desconsideradas como algo mais que esposas, cuidando de casa e filhos, ou potenciais amantes. As secretárias eram referidas não por sua profissão, mas como '<i>girls</i>', '<i>my girl</i>' pra lá, '<i>your girl</i>' pra cá, o machismo imperava solto!!</span></b></li>
</ol>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>A reconstituição histórica também é muito legal porque vamos vendo o que está acontecendo no mundo, à época, por exemplo, a primeira temporada se passa em meio à eleição de Kennedy, então vemos algumas imagens da época, quando assistem televisão, enfim. Os Beatles foram mencionados 3 vezes ao longo da séria, não vejo a hora de ficar emocionado!!</b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span></div>
</div>
<div>
<a href="https://images-na.ssl-images-amazon.com/images/I/51hYBg8WhXL._AC_.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img alt="Amazon.com: XXL 24" x 36" Poster Lucky Strikes Its Toasted Vintage ..." border="0" height="200" src="https://images-na.ssl-images-amazon.com/images/I/51hYBg8WhXL._AC_.jpg" width="151" /></a><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>E, finalmente, apesar de ser uma ficção, as contas que a agência lida são reais!! Então, vemos, por exemplo, a campanha do Lucky Strike, um cigarro muito popular, em que a época de começo da descoberta que cigarros faziam mal à saúde, impõe um desafio ao criador da propaganda, do quê ressaltar na propaganda que fosse diferente dos demais. E Don saca um processo comum, que é realizado por TODOS os fabricantes e criou o <i>slogan</i> <i>'It's Toasted!</i>'. Mas ele foi o primeiro a destacar o processo, e a campanha foi um sucesso.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><a href="https://i.pinimg.com/originals/29/a6/95/29a695b2fcf68731d11398e139bf949d.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Don Draper lança a conta Kodak Carousel na 1 ª Temporada ..." border="0" height="150" src="https://i.pinimg.com/originals/29/a6/95/29a695b2fcf68731d11398e139bf949d.jpg" width="200" /></a><b>Outro exemplo, a Kodak lançara uma novidade no mercado de projeção de slides (lembra?), aquela roda que vai liberando os slides, mas não estava satisfeita com o nome do equipamento. Entregou o desafio a várias agências, e vai verificando as propostas em reuniões ao longo dos dias. Quando chega a Don Draper, vem o show, ele faz u</b><b>ma apresentação, em que apresenta </b><b> família, associa a imagem a um parque de diversões, um local de b</b><b>oas lembranças, e chama-o de Carrossel!!! Os dirigentes da Kodak cancelam as demais entrevistas! Um sucesso imediato!</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Então, são vários os motivos para se ver a série.</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>______________</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b>Todas as 7 temporadas são ótimas!</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-13750215519681291972024-01-06T08:09:00.000-03:002024-01-06T08:09:27.630-03:00Hoooje é o Dia de Santo Reis!!<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<a href="https://mail.google.com/mail/u/0?ui=2&ik=84410a9c44&attid=0.1&permmsgid=msg-a:r1487206227293020523&th=16f7c408a917c5d1&view=fimg&sz=s0-l75-ft&attbid=ANGjdJ8gFvRkrKjdVzoUp13iejO_s4XE0RQocsnlz3nyr7QFceRiIADf8JII7MQOT5Apc6OjOD95gtS-y80gRSGdzmvDpcizRGDIvQnc37OzN4Iah0lWWdIgCGaQWl0&disp=emb&realattid=ii_k52tfqe30" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="image.png" border="0" height="320" src="https://mail.google.com/mail/u/0?ui=2&ik=84410a9c44&attid=0.1&permmsgid=msg-a:r1487206227293020523&th=16f7c408a917c5d1&view=fimg&sz=s0-l75-ft&attbid=ANGjdJ8gFvRkrKjdVzoUp13iejO_s4XE0RQocsnlz3nyr7QFceRiIADf8JII7MQOT5Apc6OjOD95gtS-y80gRSGdzmvDpcizRGDIvQnc37OzN4Iah0lWWdIgCGaQWl0&disp=emb&realattid=ii_k52tfqe30" width="241" /></a><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-family: helvetica;"><em>Mais um ano se passou ...</em></span></b></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: helvetica;"><strong><span><em>Mais um Dia de Reis chegou...</em></span></strong><br />
<span><b><i>Dia de tristeza pra Luna...</i></b></span><br />
<span><b><i>A Árvore de Natal vai embora...</i></b></span><br />
<span><b><i>Muitas vezes dormiu sob ela ...</i></b></span><br />
<span><b><i>Ou então subia até em cima ...</i></b></span><br />
<span><b><i>Ou desviava dela em disparada, </i></b></span><br />
<span><b><i>subindo pela parede</i></b></span><b><i> ...</i></b><br />
<span><b><i>Apollo? Ignorou-a olimpicamente!...</i></b></span><br />
<strong><span><em><br /></em></span></strong></span></div>
<span style="font-family: helvetica;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: x-small;"><i>Publicação original de 2015</i></span></b><br />
<strong><span></span></strong>_________________________________________<br />
<br />
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">... <i>anda meio esquecido mas é o dia da festa de Santo Reis</i> ...</span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Já dizia Tim Maia, láááá em 1971, conhecem? </span></b><br />
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b>
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Se não, ouçam aqui!!!</span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-family: helvetica;"> <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=7huMfevxui0">https://www.youtube.com/watch?v=7huMfevxui0</a></i></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-family: helvetica;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzxRu_8ePnD2j7Fd4TC-kX6bKiFkFumHz4B96ZCTMhdKMPy-Muaexk8lAxgygoDbwXcyH5hzsXUb3gUoF5C7JSdjTQbEMtMjCcJyf8XalochjYFxNddaqDUJYgVnkBvcAGpM80Zkz-2a4/s1600/tim.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: helvetica;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzxRu_8ePnD2j7Fd4TC-kX6bKiFkFumHz4B96ZCTMhdKMPy-Muaexk8lAxgygoDbwXcyH5hzsXUb3gUoF5C7JSdjTQbEMtMjCcJyf8XalochjYFxNddaqDUJYgVnkBvcAGpM80Zkz-2a4/s200/tim.jpeg" width="200" /></span></a></div>
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-family: helvetica;">Mas que começo de carreira foi a do Tim Maia.... dois discos arrasadores... esta música está no segundo.. ouvia direto, tanto um como outro.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Lembrei-me da canção assim que começamos a desmontar a Árvore de Natal. É a tradição fazê-lo no Dia de Reis. Assim o fizemos!!</span></b><br />
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">(ADENDO DE 2019: DESMONTEI SOB PROTESTOS O BRINQUEDO DE LUNA!)</span></b><br />
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-family: helvetica;">E praticamente acontece o que Tim dizia... muita gente só se lembra dele porque é o dia de desarmar a Árvore de Natal.... nem passa pela cabeça que é o dia da partida (ou da chegada) dos 3 Reis Magos, Batlhazar, Belchior e Gaspar, depois de seguirem o caminho da Estrela, para trazerem ouro, incenso e mirra (não sei se respectivamente) ao novo Rei nascido na manjedoura.... enfim ... é uma tradição bonita. Seria interessante um filme que contasse a viagem de cada um deles, lá de seus reinos, suas expectativas e crenças ... e que terminasse com a chegada à manjedoura.... aquela cena tradicional dos presépios! O resto da história, a gente já conhece... e nos encanta até hoje.</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-family: helvetica;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #660000; font-family: helvetica;"><i>ADENDO de 2024: ano passado eu li BEN-HUR, e o primeiro capítulo, arrepiante, conta, sim, um pouco da história pregressa dos 3 Reis Magos, que ao que hoje dizem, não eram, nem Reis, nem Magos, e nem 3, hehehe.</i></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-family: helvetica;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://mail.google.com/mail/u/0?ui=2&ik=84410a9c44&attid=0.1&permmsgid=msg-a:r5303865643864878212&th=16f7c43c0858b690&view=fimg&sz=s0-l75-ft&attbid=ANGjdJ-vk5gG7wenfJ-9yVylPEJ2TSx98ChaTk9HJ9EQueTMhoj8xt18-BYvbRwS3GDKY1_UEwPkK-ptBAbeiDvXFNJrOSh3v3CJnfLFMYZJmCVHhFzEyhtpJf5oE8A&disp=emb&realattid=ii_k52tj34q0" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: helvetica;"><img alt="image.png" border="0" height="240" src="https://mail.google.com/mail/u/0?ui=2&ik=84410a9c44&attid=0.1&permmsgid=msg-a:r5303865643864878212&th=16f7c43c0858b690&view=fimg&sz=s0-l75-ft&attbid=ANGjdJ-vk5gG7wenfJ-9yVylPEJ2TSx98ChaTk9HJ9EQueTMhoj8xt18-BYvbRwS3GDKY1_UEwPkK-ptBAbeiDvXFNJrOSh3v3CJnfLFMYZJmCVHhFzEyhtpJf5oE8A&disp=emb&realattid=ii_k52tj34q0" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: helvetica;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Aliás, tinha presépio também aqui, lindo... </span></b><b>Apollo adorou o presépio!! </b><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Além de um outro muito interessante, vertical, que Renata trouxe de Palmeira dos Índios, em Alagoas, e tinha coroa de porta, e um Papai Noel que ficou sentado nos olhando de cima de uma estante, durante 30 dias, e tinha Mickey e Minie vermelhinhos. É uma celebração legal... </span></b></span></div><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b>
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Aqui na foto, tudo empacotadinho, pronto para entrar no armário, aonde ficarão por 11 meses!!!</span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-family: helvetica;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: helvetica;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Acabou... </span></b><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVb9YQn0YrODvSXlqnG643qfLCSLCz5Qs_YBy7oHzXXcl2shR7dR10NF3VdSnUI3-UqQFv0-Rm5wWHiHZtddJZyiMhMx7pJ1L8SbPU2idW0XNvofJmBtYO9uONjnT-4UzYmduuJBhlxDg/s1600/reis.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: helvetica;"><img border="0" height="371" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVb9YQn0YrODvSXlqnG643qfLCSLCz5Qs_YBy7oHzXXcl2shR7dR10NF3VdSnUI3-UqQFv0-Rm5wWHiHZtddJZyiMhMx7pJ1L8SbPU2idW0XNvofJmBtYO9uONjnT-4UzYmduuJBhlxDg/s400/reis.png" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: helvetica;"><br />
<br /></span>
<br />Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-37487441451731179602024-01-04T11:50:00.002-03:002024-01-11T19:05:25.896-03:00Mais um 4 de Janeiro<div style="text-align: right;">
<b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"></span>EDIÇÃO 17</span></b></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: helvetica;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #0b5394;"><b><i>Renovando meu post 'reprogressivo' de aniversário que faço desde 2008.</i></b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><i><span style="color: #0b5394;">As palavras </span><span style="color: #990000; font-size: medium;">em vermelho</span><span style="color: #0b5394;"> contém links para quem quiser saber um pouco mais.</span></i></b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #0b5394;"><b><i>Obrigado pela atenção!</i></b></span></span><br />
<i><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #990000;"><b><span style="font-size: large;">_________________________________</span></b></span></i></div>
<div style="text-align: right;">
<i><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #990000;"><b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></span></i></div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="font-family: arial; font-size: large;">Nos últimos 365 dias, voltei a trabalhar e <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2024/01/paul-mccartney-o-maraca-e-nosso.html">vi Paul no Maracanã</a></span></b></span><div><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="font-family: arial; font-size: large;"> há 1 ano, eu era um súdito <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2023/01/a-despedida-de-um-rei.html">triste, mas orgulhoso</a> </span></b></span><div><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="font-family: arial; font-size: large;"> há 2 anos</span><span style="font-family: arial; font-size: large;">, minha voz cruza o Atlântico <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2022/01/o-submarino-angolano-tem-bbc-e.html">toda semana</a></span></b></span><div><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="font-family: arial; font-size: large;"> há 3 anos, escrevo <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2020/09/the-beatles-o-universo-das-cancoes.html">Saga</a> sobre canções dos Beatles</span></b></span><div><span style="font-family: arial;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="font-size: large;"> há 4, fiz o <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/12/o-que-me-fez-feliz-em-2019.html">1º cruzeiro</a> </span></b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="font-size: large;"> há 5, minha pensão é <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2018/12/direito-certo-e-justo-so-que-nao.html">surrupiada</a></span></b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="font-size: large;"> há 6, sou 'avô' </span></b></span><b><span style="font-size: large;">(de <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2017/12/luna-moments-1.html">gatos</a>)</span></b><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="font-size: large;"> há 7, estou <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2016/08/versos-de-uma-carreira.html">aposentado</a></span></b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="font-size: large;"> há 8, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2015/12/passagem-para-um-encontro.html">se foi meu irmão</a></span></b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="font-size: large;"> há 9, estou no <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2021/12/virginia-e-o-principe-e-o-comandante.html">Whatsapp</a></span></b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><b> há 10, surgiu a <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2012/07/2-filhos-de-homerix.html">Baleia</a></b></span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><b style="text-indent: 26.95pt;"> há 11, cantei <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com/2012/08/os-ani-em-acao.html">em público</a></b></span></span></div><div><span style="font-family: arial;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><b style="text-indent: 26.95pt;"> há 12, sou pai de <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2012/10/a-arma-escarlate-2-edicao.html" target="_blank">escritora</a></b></span><br />
<strong><span><span style="font-size: large;"> há 13, </span><a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2010/12/blog-do-homerix.html" target="_blank"><span style="font-size: large;">tenho blog</span></a><span style="font-size: large;"> </span></span></strong><br />
<strong><span><span style="font-size: large;"> há 14, surgiu o <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2009/12/los-bife-facts-uma-controversia.html">Los Bife</a></span></span></strong><br />
</span><div style="text-indent: 0px;">
<span style="font-family: arial;"><b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 15, perdemos <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2009/02/lar-maria-de-lourdes.html" target="_blank">um anjo</a>.</span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;">Há 16 anos, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2008/02/so-lancamentos.html">comemorei centenário</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><b style="font-size: medium; text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 17, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2007/07/qtptm-solucao-turca.html">senti o Jato Turco</a></span></b> </span></b></span></div><div style="text-indent: 0px;"><b style="font-family: arial; text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 18, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/10/cel-abbey-road.html">beijei o chão de Abbey Road</a></span></b></div><div style="text-indent: 0px;"><span style="font-family: arial;"><b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 19, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2013/01/cfo-deu-se.html">virei gerente</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 20, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2010/12/volta-do-exilio-2003.html" target="_blank">voltei da América</a></span></b></span></div><div style="text-indent: 0px;"><div style="text-indent: 35.9333px;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>há 21, vi She's Leaving Home <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2010/12/paul-is-back-in-ussr.html">ao vivo</a> </b></span></div><div style="text-indent: 35.9333px;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> há 22, visitei as <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2008/10/awol-puritanismo-politica-religiao.html">Torres Gêmeas</a></b></span></div><div style="text-indent: 35.9333px;"><b style="font-family: arial; font-size: x-large; text-indent: 35.9333px;"> </b><span style="font-size: medium;"><b style="font-family: arial; text-indent: 35.9333px;"><b style="font-size: x-large; text-indent: 35.9333px;">há 23</b>,</b></span><b style="font-family: arial; font-size: x-large; text-indent: 35.9333px;"> </b><b style="font-family: arial; text-indent: 35.9333px;"><span><span style="font-size: large;">cantei em em rádio americana <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2010/08/mico-fenomenal.html">ao vivo</a></span><span style="font-size: medium;"> </span></span></b><b style="font-family: arial; font-size: x-large; text-indent: 35.9333px;">´</b></div><div style="text-indent: 35.9333px;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> há 24, sou <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/12/felipe-e-seu-violino.html">pai de violinista</a></b></span></div><span style="font-family: arial;">
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 25, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2010/12/exilio-americano-2000.html" target="_blank">fui pra América</a>.</span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;">Há 26 anos, ganhei <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2012/10/minha-007mania.html">prêmio nacional</a></span></b></span></div><div style="text-indent: 0px;"><span style="font-family: arial;"><b style="text-indent: 26.95pt;"><b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 27 anos, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2010/12/novos-beatles-que-nada.html" target="_blank">escrevo</a></span></b></b></span></div><div style="text-indent: 0px;"><b style="font-family: arial; text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 29, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2020/08/beatles-recording-sessions.html">sei muito</a> sobre Beatles</span></b></div><div style="text-indent: 0px;"><span style="font-family: arial;">
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> </span></b></span><b style="font-family: arial; text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 30, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2010/09/seis-graus.html" target="_blank">fiquei a 2 Graus de Paul McCartney</a></span></b></div><div style="text-indent: 0px;"><span style="font-family: arial;"><b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 31, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2007/02/historia-de-um-sorriso.html" target="_blank">restamos 6</a></span></b><br /></span></div><span style="font-family: arial; font-size: x-large; font-weight: 700; text-indent: 35.9333px;"> </span><span style="font-family: arial; font-size: large; font-weight: 700; text-indent: 35.9333px;">há 32, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2014/01/minha-experiencia-em-liverpool.html">conheci Liverpool</a></span><div style="text-indent: 0px;"><span style="font-family: arial;"><b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 33, vi Paul McCartney</span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 34, não procrio</span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 35, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2010/12/o-olheiro-ve-longe-2004.html">sou planilheiro</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 36, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/11/as-viagens-de-gulliver-digo-homerix.html" target="_blank">viajo</a>.</span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;">Há 37 anos, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/11/finados-leva-memorias_4.html">sou órfão</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 38, pai</span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 41, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2011/06/as-primeiras-homeradas.html">marido</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 42, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2011/10/petrobras-58-anos-eu-30.html">petroleiro</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 43, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2012/12/engenheiro-metido-besta.html" target="_blank">engenheiro</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 45, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2011/04/my-first-my-last-my-everything.html" target="_blank">namorado</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 48, politécnico.</span></b><br />
<strong style="font-size: x-large; text-indent: 26.95pt;"><br /></strong>
<strong style="text-indent: 26.95pt;"><span style="font-size: large;">Há 49 anos, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2019/11/finados-leva-memorias_4.html">minha mãe se foi</a></span></strong></span></div><div style="text-indent: 0px;"><span style="font-family: arial;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large; text-indent: 26.95pt;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 50, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2020/10/as-despedidas-do-rei.html" target="_blank">vi Pelé dizer adeus</a>;</span></b></span></span></div><div style="text-indent: 0px;"><span style="font-family: arial;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large; text-indent: 26.95pt;"><b style="text-indent: 35.9333px;"> há 51, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2012/10/minha-007mania.html" target="_blank">conheci James Bond</a>;</b></span></span></div><div style="text-indent: 0px;"><span style="font-family: arial;">
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> </span></b></span><b style="font-family: arial; text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;">há 53, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2020/04/pandemia-e-selecao.html" target="_blank">vi a maior das Copas</a></span></b></div><div style="text-indent: 0px;"><span style="font-family: arial;"><b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 55, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2009/05/kirk-e-spock-como-tudo-comecou.html" target="_blank">sou Trekker</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 56, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2011/01/uma-noite-de-67.html">vidrei na MPB</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 57, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2017/04/pegue-na-mentira.html">entrevistei Pelé</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 58, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2010/10/pele-week-end.html" target="_blank">vi Pelé jogar</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 59, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2012/10/minha-beatlemania.html" target="_blank">ouvi Beatles</a></span></b><br />
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"> há 60, <a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2011/08/colegio-santista-fator-critico-de.html" target="_blank">sou marista</a>.</span></b></span></div>
<div class="Section1">
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-indent: 26.95pt;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX-v-FG4fnRLMVRX1VfZGIPTwfLweh2mOInAevYHQXLiakhdOzGRgyBe3SHB1ryyAeRUHEVtGjHX1BkwQR_ITCr9hFEQCpd3TMQixJ7GUUYuvj9VfDhS1RGVh_LVG5rZPgiwc26jycCS8/s1600/eu1.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX-v-FG4fnRLMVRX1VfZGIPTwfLweh2mOInAevYHQXLiakhdOzGRgyBe3SHB1ryyAeRUHEVtGjHX1BkwQR_ITCr9hFEQCpd3TMQixJ7GUUYuvj9VfDhS1RGVh_LVG5rZPgiwc26jycCS8/s200/eu1.jpg" width="180" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: x-large;"><strong>EM 1958</strong></span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: arial;"><b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;"><br /><div style="text-align: right;"><b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;">Há 61 anos, li; </span></b></div><div style="text-align: right;"><b style="text-indent: 26.95pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: large;">há 62, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2017/04/pega-na-mentira.html">nadei</a>; </span></b></div></span></b></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: right; text-indent: 26.95pt;">
<b><span style="font-family: arial; font-size: large;">há 64, falei; </span></b></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: right; text-indent: 26.95pt;">
<b><span style="font-family: arial; font-size: large;">há 65, andei; </span></b></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-indent: 26.95pt;"><div style="text-align: right;"><b style="font-family: arial; font-size: x-large; text-indent: 26.95pt;">há 66</b><b style="font-family: arial; text-indent: 26.95pt;"><span style="font-size: small;">, </span><a href="http://blogdohomerix.blogspot.com.br/2015/10/qual-carinha-eu-boto.html" target="_blank"><span style="font-size: large;">nasci</span></a><span style="font-size: small;">. </span></b></div>
<span style="font-family: arial;">
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span style="font-size: x-large;"><i><br /></i></span></b>
<b style="text-indent: 26.95pt;"><span style="font-size: x-large;"><i>Neste exato dia!</i></span></b></span></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-indent: 26.95pt;">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: arial;"><br /></span></div>
<span style="font-family: arial;"><div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-indent: 26.95pt;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-indent: 26.95pt;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><br />
<br />
<b style="text-align: center; text-indent: 26.95pt;"><i><span style="font-size: x-large;">E há 16 anos, foi um marco!!!</span></i></b><br />
</span><div style="color: #990000; text-align: right;">
<span style="font-family: arial;"><span style="font-size: large;"><b></b></span><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 45.1pt; text-align: right; text-indent: 26.95pt;">
<span style="font-family: arial;"><b><span style="font-size: 10pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10pt;"> </span></b><br />
</span><div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;"><b><span lang="EN-US" style="font-family: arial;">5.0</span></b></span></div>
</div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span lang="EN-US" style="font-family: arial; font-size: large;"><b> meio século</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span lang="EN-US" style="font-family: arial; font-size: large;"><b><i> fifty/fifty</i>?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span lang="EN-US" style="font-family: arial; font-size: large;"><b><i> half & half</i>?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> segundo tempo?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> topo da ladeira?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> metade do caminho?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> contagem regressiva?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> o caminho de volta?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> o começo do fim?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> o fim do começo?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> a caminho do pó?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> velocidade zero?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> pressão mínima?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b> cinqüentinha</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Lá fui eu!</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: right; text-indent: 27pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial;"><span style="font-size: x-large;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><br /></span></b></span>
<span style="font-size: x-large;"><b><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Fui!</span></b></span></span></div>
</div>
</div>
<span style="font-family: arial;"><span style="font-size: 10pt;"><br clear="all" style="break-before: page; page-break-before: always;" /></span>
<br />
</span><div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 6pt 27pt; text-align: center; text-indent: 9pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Era pessimista ou otimista?</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 6pt 27pt; text-align: center; text-indent: 9pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Pelo IBGE, me faltava meio ano!!</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial;"><span style="font-size: large;"><b>A expectativa de vida era de 50,5 anos </b></span><span style="font-size: large;"><b>em 1958</b></span><span style="font-size: large;"><b>!</b></span></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 6pt 27pt; text-align: center; text-indent: 9pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Acabava de entrar na contagem regressiva ...</b></span></div>
<div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>183 dias para o fim!!!</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 6pt 27pt; text-align: center; text-indent: 9pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Então, tô no lucro 15,5 anos!!</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 6pt 27pt; text-align: center; text-indent: 9pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>E, como eu disse, vou sair dos “ENTA” ...</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>e chegar aos 100 anos!!</b></span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 6pt 27pt; text-align: center; text-indent: 9pt;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Se Deus permitir, como agora, </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>com saúde, e no seio da família!!</b></span></div>
</div>
<span style="font-family: arial;"><br />
</span><div style="color: #990000; text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: arial; font-size: x-large;"><i><b>Trabalhando, não sei!</b></i></span></div>
</div>
</div>
<div style="color: #990000; text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: arial;"><br /></span></div>
</div>
</div>
<div style="color: #990000; text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: arial; font-size: x-large;"><i><b>Escrevendo, com certeza! </b></i></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: arial; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: arial; font-size: x-large;"><i>Se o alemão deixar!!!</i></span></b></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><b><span style="font-size: x-large;"><i><br /></i></span></b></span></div>
</div>
<div>
</div>
</div></div></div></div>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com94tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-52639996344248261912024-01-03T01:30:00.000-03:002024-01-03T01:30:10.705-03:00Minha 007mania!!<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<span style="color: blue; font-family: trebuchet ms;"><b><i>ENCONTREI em meus alfarrábios </i></b></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: blue; font-family: trebuchet ms;"><b><i>o 2º telegrama mais importante de minha vida!</i></b></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: blue; font-family: trebuchet ms;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq23-EA3YmhIKwGLYtMPlFFXiCMMLE7pe0H0AbPkAHomB75tSJvQo2NiOKzmWJGR6EruQKkSUVm7Qu_BsdB_4Uvdiazf7AicWaM-1VrnjcCYw8UdhNk8EcGOiY_78valeavvVsylPt4BpLOefXeqzComNeW8pTmtrQ0jLCswyCltG5va3q4WMp1bTk-E0/s1599/007.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="899" data-original-width="1599" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq23-EA3YmhIKwGLYtMPlFFXiCMMLE7pe0H0AbPkAHomB75tSJvQo2NiOKzmWJGR6EruQKkSUVm7Qu_BsdB_4Uvdiazf7AicWaM-1VrnjcCYw8UdhNk8EcGOiY_78valeavvVsylPt4BpLOefXeqzComNeW8pTmtrQ0jLCswyCltG5va3q4WMp1bTk-E0/w400-h225/007.png" width="400" /></a></div><br /><i><br /></i></b></span>
<br /></div>
<b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"><div style="text-align: justify;"><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"><br /></span></b></div>__________________________</span></b><br />
<br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: small;"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";">Minha atração por 007 foi desenvolvida na década de 1970, quando cheguei à
idade que me permitia entrar nos cinemas para ver os filmes de James
Bond, já àquela altura, comandados por Roger Moore. Com o advento do
video-cassete, pude recuperar o tempo perdido e assistir aos filmes
capitanedos por Sean Connery, na década de 1960. Li alguns livros,
colecionei artigos, enfim sou um conhecedor de 007 acima da média.</span></b></span></div>
<br />
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;"> <span style="font-size: small;"> Bom, e essa mania me rendeu frutos!</span></span></b></span><br />
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: small;"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"> Fui agraciado em Março de 1998 com o 1º lugar do concurso de âmbito nacional <i style="color: #990000;">"007 por um dia"</i>, promovido pelo canal Telecine da Net-Rio. Não deu pra acreditar quando recebi o telegrama (antigo, não?).</span></b></span><br />
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: small;"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"> O pedido era fazer uma frase com, no máximo, 5 linhas, respondendo à pergunta:</span></b></span></div><div style="line-height: 12pt; text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: small;"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"><br /></span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"> <i style="color: #990000;"><span style="font-size: large;">"O que você faria se fosse 007 por um dia?"</span></i></span></b></span><br />
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: small;"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"> Ganhei com esta frase:</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: small;"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";">_________</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">1</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: small;"><b><span style="color: blue; font-family: "trebuchet ms";">Após
a conclusão de mais uma missão, à saída da sala de "M", sem pronunciar
palavra, sapecaria um beijo em Moneypenny. Iria ao laboratório de "Q"
para entregar-lhe as chaves do BMW especial <u>intacto</u>, sem um
arranhão. Despentearia o cabelo, jogaria o terno fora, me disfarçaria
com o chapéu de Oddjob, a dentadura de Jaws, pegava o primeiro jato para
o Rio com o gatinho de Blofeld no colo, para participar como destaque
do desfile da Mangueira com o enredo: </span></b></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: small;"><b><span style="color: blue; font-family: "trebuchet ms";">"<i style="color: #990000;">007 07 08 ..... Tá na hora de
molhar o biscoito</i></span></b><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";">".</span></b></span></div>
</div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 9pt;"> </span></b><b><span style="color: red; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">Em tempo</span></b><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">, para os não aficionados, cabe esclarecimento:</span></b></span></div>
<ul type="disc"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC1k7cpFPCLfdOzRG9Mvzqx_VYscT0MCY5iqzD1O8kg46t3PE7qky5NEskSUtUgz8PwLhgivxu7BHHZYFkaVIpqayMFg51tc07rAQOsoIP_B0T-gJrUnb87glbCfsIWwGjt7k6sr4o_V37/s1600/jaws.bmp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC1k7cpFPCLfdOzRG9Mvzqx_VYscT0MCY5iqzD1O8kg46t3PE7qky5NEskSUtUgz8PwLhgivxu7BHHZYFkaVIpqayMFg51tc07rAQOsoIP_B0T-gJrUnb87glbCfsIWwGjt7k6sr4o_V37/s1600/jaws.bmp" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6CPhmySP76OA8Giyl4pnyPewroBHB389Ub-xhY3mWNI3-iUw8H6uPDB9y2eX9RKDcXcbkrUAF8fWIdVS8wIvpVJsU8hLivcgpFwAgpwQeOfJkyizuRxENYlWPETjvz2CtwJDHbxwpJE-i/s1600/oddjob.bmp" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6CPhmySP76OA8Giyl4pnyPewroBHB389Ub-xhY3mWNI3-iUw8H6uPDB9y2eX9RKDcXcbkrUAF8fWIdVS8wIvpVJsU8hLivcgpFwAgpwQeOfJkyizuRxENYlWPETjvz2CtwJDHbxwpJE-i/s1600/oddjob.bmp" /></a>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "" , "trebuchet ms" , ""; font-size: 10pt;">Oddjob é o capanga coreano do chapéu cortante do vilão Goldfinger em <i>Goldfinger</i>, de 1964;</span></b></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "" , "trebuchet ms" , ""; font-size: 10pt;">Jaws é o capanga gigante dos vilões Stromberg em <i>The Spy Who Loved Me</i>, de 1977 e Hugo Drax em <i>Moonraker</i>, de 1979;</span></b></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "" , "trebuchet ms" , ""; font-size: 10pt;">Blofeld
é o inimigo mor da maioria dos filmes estrelados por Sean Connery, que
sempre aparecia acariciando um lindo gatinho branco</span></b></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "" , "trebuchet ms" , ""; font-size: 10pt;">M é o chefe de<i> 007</i>;</span></b></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "" , "trebuchet ms" , ""; font-size: 10pt;">Moneypenny é a secretaria de M, que <u>nunca</u> levou um beijo de <i>007</i> apesar de <u>sempre</u> o desejar, porém nunca o admitir;</span></b></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "" , "trebuchet ms" , ""; font-size: 10pt;">Q é o cérebro do Serviço Secreto, <i>the gadget provider</i>, que, apesar de sempre recomendar ao contrário, <u>sempre recebeu apenas os restos mortais</u> dos carros especiais que preparava para <i>007</i>.</span></b></span></li>
<li class="MsoNormal" style="line-height: 12pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><u><span style="color: black; font-family: "" , "trebuchet ms" , ""; font-size: 10pt;">Nunca</span></u></b><b><span style="color: black; font-family: "" , "trebuchet ms" , ""; font-size: 10pt;"> se viu <i>007</i> despenteado e sem um impecável terno de Savile Row (claro, em ambiente social!)</span></b></span></li>
</ul>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;"> Mandei também as outras 3 frases abaixo, que não foram selecionadas, apesar de eu gostar muito delas:</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 9pt;">2</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkOnHm0tiXj3jXEOtBFb_oqz7HA4AScE-GwYlvJufO52tsNvEE3PDbAWV2l6XKQB-_4m9nsPRBTKL86Wm1H72u1V-wwJuthTLqk_HWpln1ep9WVKs-PC6y3bZ96t_FUDI0KlB9uHYOgRra/s1600/m.bmp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkOnHm0tiXj3jXEOtBFb_oqz7HA4AScE-GwYlvJufO52tsNvEE3PDbAWV2l6XKQB-_4m9nsPRBTKL86Wm1H72u1V-wwJuthTLqk_HWpln1ep9WVKs-PC6y3bZ96t_FUDI0KlB9uHYOgRra/s1600/m.bmp" /></a></div>
<span style="font-size: small;"><b><span style="color: blue;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Jogaria
o celular na lata do lixo para evitar o chamado de "M". Convidaria
minha primeira namorada, a única que amo de verdade e que ainda me
espera, para almoçar no restaurante do nosso antigo bairro. Passearíamos
à beira do mar a tarde toda. À noite, iríamos a um parque de diversões
para andar de roda gigante e comer algodão doce. Passaríamos a noite
juntos, ao luar, trocando carícias e juras de amor eterno. Pela manhã, a
levaria para casa. Seria um verdadeiro sonho, voltar a ser um homem
comum!</span></span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">3</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp1Fe8vj1s9sUQLwElM6QdmCOj0YgGZz71jKkiaegERUNDPBeCeodh24Ek-L0Ccj9oqMbNSIwHdIrPffn0ahHmiX7hnDQ5qjBlAtDDygPVV-DQ3Kr2zPuQZcktfPRhP3tuWxj7ArrcP8h-/s1600/q.bmp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp1Fe8vj1s9sUQLwElM6QdmCOj0YgGZz71jKkiaegERUNDPBeCeodh24Ek-L0Ccj9oqMbNSIwHdIrPffn0ahHmiX7hnDQ5qjBlAtDDygPVV-DQ3Kr2zPuQZcktfPRhP3tuWxj7ArrcP8h-/s1600/q.bmp" /></a></div>
<span style="font-size: small;"><b><span style="color: blue;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Utilizando a última invenção de "Q", devidamente autorizado por Sua Majestade, me <i>teleportaria</i>
ao palácio de Saddam Hussein, e usaria nele, minha permissão para
matar. Pela manhã, faria o mesmo com todos os outros ditadores do
mundo. Durante a tarde, iria aos maiores milionários do planeta e os
faria ceder metade de suas fortunas para diminuir a fome nos países
pobres. À noite, iluminaria as mentes dos pesquisadores que
encontrariam, finalmente, a cura para o câncer, AIDS e todas as doenças
da Terra.</span></span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">4</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihqmS9ZciLeAUO7XoyoP6ycCoUIsgfgQTIfUp2sBZUswXVg9UntEUq5MpwL2FhIjUB-KgPLdhHLCnVEUBGoH4IfoJXWNgGuWt441nzanPGLN79VBLjaDL_XylsAhcpRcmW-8f3KvhV8bfn/s1600/bonds.bmp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihqmS9ZciLeAUO7XoyoP6ycCoUIsgfgQTIfUp2sBZUswXVg9UntEUq5MpwL2FhIjUB-KgPLdhHLCnVEUBGoH4IfoJXWNgGuWt441nzanPGLN79VBLjaDL_XylsAhcpRcmW-8f3KvhV8bfn/s1600/bonds.bmp" /></a></div>
<span style="font-size: small;"><b><span style="color: blue;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">Se
eu estivesse na pele de George Lazenby, iria aos laboratórios de "Q",
faria com que me dessem a beleza de Pierce Brosnan, a classe de Sean
Connery, o humor de Roger Moore e a frieza de Timothy Dalton. Traria
Lois Maxwell, manteria seu fino humor inglês, faria com que lhe dessem o
corpo de Ursula Andress, a beleza de Barbara Bach, a liderança de Maud
Adams, a delicadeza de Shirley Eaton e a agilidade de Michelle Yeoh. Nos
apresentaríamos, então, a "M", para nossa primeira missão juntos. </span></span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;"> </span></b><b><span style="color: red; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">Em tempo para entender esses nomes todos...</span></b><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">:</span></b></span></div>
<ol type="1"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjc1Vl-1NMU-RgfyGzhXyeKgDRFqGXlHg-N4uYtNLEp6UbaQE0S7gw9ixllUTiovTaS-EQkSijo2mm8P4FiEOiGWZwGCG3hzgNHpncR6YzZl6-Je3LYjkp22qh8ALjMr7aUHZoMP7RRl2X/s1600/moneypenny.bmp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjc1Vl-1NMU-RgfyGzhXyeKgDRFqGXlHg-N4uYtNLEp6UbaQE0S7gw9ixllUTiovTaS-EQkSijo2mm8P4FiEOiGWZwGCG3hzgNHpncR6YzZl6-Je3LYjkp22qh8ALjMr7aUHZoMP7RRl2X/s1600/moneypenny.bmp" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhei8qGrN5iPB8vTzJDLZjv6qg-PsRjbCl4mtfRm6P9cik5nJ8jpZ9FKhMDZHcWP9b_jkW8Oj1Oxjb6latMWvDds3Xf748TTCOm9PKY-Lr1iuWBSd3ODuuWSKQjmcB4xeDSlugH_t9dMv1S/s1600/lazenby.bmp" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhei8qGrN5iPB8vTzJDLZjv6qg-PsRjbCl4mtfRm6P9cik5nJ8jpZ9FKhMDZHcWP9b_jkW8Oj1Oxjb6latMWvDds3Xf748TTCOm9PKY-Lr1iuWBSd3ODuuWSKQjmcB4xeDSlugH_t9dMv1S/s1600/lazenby.bmp" /></a>
<li class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b><span style="color: black; font-family: "" , "trebuchet ms" , ""; font-size: 10pt;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif">George Lazenby fez o papel de James Bond em apenas um filme da série oficial, o <i>On Her Majesty's Secret Service</i>,
de 1969, pois Sean Connery, o primeiro, estava cansado do papel, após 5
filmes. O filme de Lazenby, que era muito bom, foi um relativo fracasso
de público, muito devido à canastrice do digníssimo intérprete, que,
aliás, nem ator era. Logo depois, Sean Connery foi chamado de volta, a
peso de ouro, para fazer seu 6º filme <i>Diamonds are Forever</i>, em 1971.</span></span></b></li>
<li class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">Lois Maxwell é a atriz que interpretou Moneypenny em 14 dos filmes oficiais e é adoradísssima pelos bondmaníacos. </span></b></span></li>
<li class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">As demais beldades citadas são Bond Girls que interpretaram papéis marcantes nos filmes oficiais.</span></b></span></li>
</ol>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img height="400" id="il_fi" src="http://girlspy.files.wordpress.com/2008/07/bond-girls-calendar-b-06-o1.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="400" /></div>
<br />
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
</div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">_______________</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: small;"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";">
Não deu pra acreditar também quando recebi, em casa, uma semana depois
do telegrama, pelo correio, uma caixa de mais ou menos 50 cm x 50 cm x 50 cm recheada com os prêmios abaixo:</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;"> </span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHTOIeycW4fQnMORfQQn2xD7xOrg16mch2ezhusnGW0dI4bPFFrcWaMjvEP4ymYzPkxWavDG4wHOtvFUnRJMR_gRmXUjnMW5MkNPhDeBHjdeCk4sitBIRvJnx7wAXFKXZWjxr14otfJWwz/s1600/omega.bmp" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHTOIeycW4fQnMORfQQn2xD7xOrg16mch2ezhusnGW0dI4bPFFrcWaMjvEP4ymYzPkxWavDG4wHOtvFUnRJMR_gRmXUjnMW5MkNPhDeBHjdeCk4sitBIRvJnx7wAXFKXZWjxr14otfJWwz/s1600/omega.bmp" /></a></div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">1. Relógio Omega <i>Seamaster; </i>o mesmo usado por James Bond;</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">2. Aparelho de Telefone Celular Ericson;</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">3. Coleção VHS com os 17 filmes oficiais 007 (naquele ano) mais 2 Bonus.</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">4. Maleta Samsonite <i>007 Tomorrow Never Dies;</i></span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">5. Miniatura BMW<i>;</i></span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">6. Miniatura Moto BMW; </span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">7. Mini calculadora <i>007</i> e outros badulaques<i>;</i></span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">8. Jaqueta <i>007 Tomorrow Never Dies;</i></span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">9. Boné <i>007 Tomorrow Never Dies;</i> </span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;">10. 10 Bottoms <i>007 Tomorrow Never Dies;</i></span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYn-SY9VwdChBFNyPIl3hqhirCP3OZ9xJZw7YWDwtyouNleZlHELsskj1475_i2XwiqvAndE4pwHubaPE4jlcZqFBr9rqs2vaL8ZfWVaeTjipN1enxRZcRVv6WL5r-WL8MJbUCKWzA2dtB/s1600/shaken.bmp" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYn-SY9VwdChBFNyPIl3hqhirCP3OZ9xJZw7YWDwtyouNleZlHELsskj1475_i2XwiqvAndE4pwHubaPE4jlcZqFBr9rqs2vaL8ZfWVaeTjipN1enxRZcRVv6WL5r-WL8MJbUCKWzA2dtB/s1600/shaken.bmp" /></a></div>
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt;"> <span style="font-size: small;">O 2º colocado ganhou todos os acima, MENOS, o relógio; o 3º
ganhou todos MENOS o relógio, MENOS o celular, e assim por diante. </span></span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: small;"><b><span style="color: black; font-family: "trebuchet ms";"> E eu, além dos prêmios, a imensa satisfação deste sucesso particular, que guardarei para toda a vida.</span></b></span></div>
<div style="line-height: 12pt; text-align: justify;">
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: small;"><b><span style="color: black; font-family: "" , "trebuchet ms" , "";"> E olha que eu não bebo Martini, nem batido, muito menos misturado.</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<br /></div>
Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-86123818093065321942024-01-02T11:38:00.001-03:002024-01-02T11:38:12.238-03:00Paul McCartney - O Maraca é nosso!!<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>Este post está em construção, </i></span></b></p><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>ainda preciso de ajuda para colocar </i></span></b></p><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>os vídeozinhos que fiz ao longo do show.</i></span></b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica; font-size: x-large;"><i>HELP!!</i></span></b></p></blockquote><p><b><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitP25_hVdos8aF57_Vn7H3HVuo0hvh4Q47wFtctNviHjQogUG54VG10JYKne4WjTsPO0Dk_PBGpaFuwCRj4IPq6v3sinz6_r9usIQOysvym3YEx21X-YT33GvaJk0pfgFnEwDkMna-edq3Z6WdsazwHQfODhZhR8WLki5odAoBeDCHQqYWmRK1M_RZ5F8/s1495/odissey.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1495" data-original-width="1091" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitP25_hVdos8aF57_Vn7H3HVuo0hvh4Q47wFtctNviHjQogUG54VG10JYKne4WjTsPO0Dk_PBGpaFuwCRj4IPq6v3sinz6_r9usIQOysvym3YEx21X-YT33GvaJk0pfgFnEwDkMna-edq3Z6WdsazwHQfODhZhR8WLki5odAoBeDCHQqYWmRK1M_RZ5F8/w234-h320/odissey.png" width="234" /></a></div><b><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: helvetica;"><span style="font-size: x-large;">My </span></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: helvetica;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></b></div></b><p></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: helvetica;"><span style="font-size: x-large;">Paul McCartney </span></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: helvetica;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: helvetica;"><span style="font-size: x-large;">Saturday Dec.16 2023 </span></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: helvetica;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: helvetica;"><span style="font-size: x-large;">was a true...>>>>>></span></span></b></div><b><span style="font-family: helvetica;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><br /></div><br /></span></b><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">O Plano Homérico era</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">1. Sair às duas de casa para o Maracanã, mochilinha com água e fruta e boné e folha com NA NA NA;</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">2. Chegar no máximo às 3 na fila da Pista Premium; </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">3. Entrar no estádio às 5;</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">4. Posicionar-me no máximo a 10 metros do palco</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">5. Hidratar, sentar, conversar, levantar, cantar</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">6. Aguardar até às 9, quando começa o show</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">7. E tudo com muita reza pros joelhos e a bexiga se comportarem, e que meu Protetor seguisse me protegendo...</span></b></p></blockquote><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgI1sQaMlXdiikGCLxPju0Kk-51BWp-B_ld8Ahu1I9hmgaUG0NMgY1Fywvuj9FtaGXxc17_mj3NPzvXsCuCzFBj2GR5fX39Eu8DKMo4vmAKnezksUK8qQvRYL7APnNaNLjbBhlLMUYeuBi3k28pagfsvzc0hawTqETDU5nYi4bQkFCk3GNGC4mNKHP8_8/s1600/PaulFila.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="113" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgI1sQaMlXdiikGCLxPju0Kk-51BWp-B_ld8Ahu1I9hmgaUG0NMgY1Fywvuj9FtaGXxc17_mj3NPzvXsCuCzFBj2GR5fX39Eu8DKMo4vmAKnezksUK8qQvRYL7APnNaNLjbBhlLMUYeuBi3k28pagfsvzc0hawTqETDU5nYi4bQkFCk3GNGC4mNKHP8_8/w200-h113/PaulFila.jpg" width="200" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>Minha posição era ótima!</b></td></tr></tbody></table><b><span style="font-family: helvetica;">Resultados do plano:</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">1. Sucesso</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">2. Sucesso.. pulseirinha de papel número 120<br /></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">3. Sucesso</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">4. Sucesso.. fiquei a 5 metros da grade</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">5. Sucesso</span></b></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii-22pGQq-_jccJNYePOksMn30JjeaWh6nPyWbFT69SDVl-x8tHgzAu38rKYrVxwqp8e_opKt0KcAsera0pac0aTv_ZxQp7DBrk1rRIw_g8Ir2ojtDeqEyzlRDrlPfAai-bs2PqRqxCBoQJK_I19JX3dhzFSlDlgx8NrDunQW8yJpxxPmrzAfo8r5B9WM/s555/PaulPerto.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="555" data-original-width="438" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii-22pGQq-_jccJNYePOksMn30JjeaWh6nPyWbFT69SDVl-x8tHgzAu38rKYrVxwqp8e_opKt0KcAsera0pac0aTv_ZxQp7DBrk1rRIw_g8Ir2ojtDeqEyzlRDrlPfAai-bs2PqRqxCBoQJK_I19JX3dhzFSlDlgx8NrDunQW8yJpxxPmrzAfo8r5B9WM/w158-h200/PaulPerto.png" width="158" /></a></div><b><span style="font-family: helvetica;">6. Sucesso... sentado durante 3 horas, até chegar o DJ, quando todos se levantaram e me aproximei quase 2 metros...<br /></span></b><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">7. Sucesso... Meus joelhos merecem todas as minhas homenagens... resistiram bravamente... e a bexiga parece que não gosta dessa agitação... resolveu ficar quietinha, não deu um sinal sequer durante 10 horas... um verdadeiro recorde!</span></b></p></blockquote><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><i>Meu Protetor me protegeu!</i></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E o show foi, decerto, o melhor de minha vida...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">O 'pai', como ele se proclamou, em uma das vezes que usou gíria local, divertidíssimas, mandou muito bem, na produção e no desempenho. Vídeos especialmente produzidos para cada canção, todos maravilhosos, lasers projetando desenhos na cobertura do outro lado do estádio, iluminação móvel fazendo piruetas, um trio de metais magnífico com coreografias simpaticíssimas, e a banda fenomenal como sempre...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">O 'pai' alterna as canções de abertura, entre A Hard Day's Night e esta aqui </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Can't Buy Me Love saiu no LP A Hard Day's Night, Os Reis do Iê Iê Iê no Brasil, e Os Quatro Cabeleiras do Após Callypso em Portugal, mas um pouco antes, no 6º Compacto dos Beatles em 1964, tendo a excepcional You Can't Do That no Lado B, quando já haviam coquistado a América</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Depois vieram duas pós Beatles</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Junior's Farm, que eu não curto tanto assim, e que conheci no All The Best americano... o que me levou a comprar outro All The Best, o do resto do mundo, que tinha Mull of Kintire em seu lugar... Os americanos foram privados da obra-prima...</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">A canção nº 3 foi Letting Go, de Venus and Mars de 1975, notável por seus riffs de metais que, aliás, foram parte notável do show, e que apareceram nesta canção ainda por trás das grades, junto ao público, como se tivessem chegado atrasaddos... genial!</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Na canção nº4, voltou aos Beatles, com She's A Woman, </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Lado B de I Feel Fine de 1964, letrinha meio machista da época... Há quem diga que foi dedicada à maconha, que fora apresentada a eles por Bob Dylan uns meses antes... </span><b><span style="font-family: helvetica;">Não encontrei quando e SE foi lançada no Brasil..</span></b></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">A canção nº 5 foi Got To Get You Into My Life, </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">De Revolver, em 1966.... agora que ele se apresenta com trompete, sax e trombone de verdade no palco, é canção obrigatória... o naipe de metais da canção foi considerado um marco na época. Nos Beatles, retorno em Good Mornig Good Morning em 1967 mas somente foi superado por George em Savoy Truffle, de 1968. Paul declarou tempos depois que o YOU da letra se referia à maconha... ô falta de romantismo, a gente a achar que ele estava a agradecer por ter encontrado o amor de sua vida... a Jane Asher...</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Antes de seguir, vou apresentar a vizinhança desde minha chegada ao Maracanã.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Vocês sabem, estar num show de Paul sem ninguém da família com você não quer absolutamente dizer que você está só, você está no meio de iguais, de pessoas que têm a mesma paixão, a mesma alegria de estarem ali por horas, a aguardar a chegada de um ídolo, e que vão conhecer a grande maioria das canções, e pular, e gritar, e chorar ... bem... pular eu não podia, mas gritar e chorar fiz bastante...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Antes houve os latino-americanos da fila... dois da Costa Rica, dois da Argentina e um mexicano que já havia assistido aos dois shows na Cidade do México e aquele era o 3º show dele no Brasil, neste ano!! </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzpPdtQt5O0pOEAV04rT-r1J3Rl9xjFkU-NosF_yUHGlPFVoD6e7CbxoRSAIZM53k_kN7p12CB2KEBrwsGm4g8Oms07ftNkmPEYZ20sEUrwxkxIL0a-ErBcabnIHxBtiAOuqEzdz71yTkQN6hT7GgBF-KqJZN67Y_Zb6tVdUOBCl4EUekkhQoO6q5uLlU/s1600/PaulPeople1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzpPdtQt5O0pOEAV04rT-r1J3Rl9xjFkU-NosF_yUHGlPFVoD6e7CbxoRSAIZM53k_kN7p12CB2KEBrwsGm4g8Oms07ftNkmPEYZ20sEUrwxkxIL0a-ErBcabnIHxBtiAOuqEzdz71yTkQN6hT7GgBF-KqJZN67Y_Zb6tVdUOBCl4EUekkhQoO6q5uLlU/w400-h300/PaulPeople1.jpg" width="400" /></a></b></div><b><br /><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></b><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Depois na entrada me perdi deles, pois não podia correr, apenas andar rápido, só v…</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Ao chegar, a gente já encontra grudados à grade aqueles felizardos bem de vida que pagar quase 3.000 reais para verem a passagem de som... eles chegam ao meio dia e ficam por lá... (o que será que Paul tocou?).</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Então assim que me posicionei, sentei-me e naquele tempo bati papo com 3 famílias... uma carioca, Daniele, Vitor e o filho de 14 anos que me esqueci o nome... ao perguntar a ela como começou seu amor pelos Beatles, ela aponto para cima, o marido, que permaneceu em pé o tempo todo. Notável que Vitor apesar de não parecer, tem idade suficiente para ter ido ao histórico show do Maracanã, de 1990, e do recorde Guinness, imbatível, o de 184.000 pessoas a ver um show pago de artista solo (eu era uma delas...) e aquela seria sua 10ª vez num show de Paul. Out…</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Como se pode notar, a família descrita é a da direita... veja a camisa do pai...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6PsXZ7q_6fVg3V6EQClgVKHI7yJyZ7sfhJNJNZuCW36g4lzVndpo_Wn7iyAFUbzEmoRac6vXNVKcvkejwEVeREHxTN-vv068eOfvQSAY6XSCWY65GULQgd3ygz4ILaLwfhw6HFIIhkd0WrxkJ9iz4a6MmjI-djz9wgYp-j9tSBfBUrpoX6yV5M3f48Ho/s1280/PaulPeople2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6PsXZ7q_6fVg3V6EQClgVKHI7yJyZ7sfhJNJNZuCW36g4lzVndpo_Wn7iyAFUbzEmoRac6vXNVKcvkejwEVeREHxTN-vv068eOfvQSAY6XSCWY65GULQgd3ygz4ILaLwfhw6HFIIhkd0WrxkJ9iz4a6MmjI-djz9wgYp-j9tSBfBUrpoX6yV5M3f48Ho/w400-h300/PaulPeople2.jpg" width="400" /></a></b></div><b><br /><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></b><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">A da esquerda é de Enrique e sua filha, que não capturei o nome... argentino que ADORA o Brasil.. está sempre aqui e já foi a vários shows de Paul, inclusive os do Monumental de Nuñes (estádio do River Plate) de 2010, e também já estão, ele e ela no 3º show do Brasil nesta turnê... torce mais pelo Flamengo que por qualquer outro time argentino, e declara que o Rio é a cidade mais bonita do planeta!! E já desfilou em Escolas de Samba!!! E iria ficar até a quarta-feira seguin pra ver Ivete no Maracanã!!!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Quando soube que eu era santista, lamentou muito que o Santos tenha sido rebaixado ... e justamente no Brasileirão Rei que assim foi denominado em homenagem ao Pelé, que nos deixou no final de 2022.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTpi6XMPDheybQkHXOBTAs3fyEonc9Y39rokbj7hkVzzCAWM5PL6eK4fFlD_DZ3nf0Of5u_spcBMvnG02wxWRCmw2-UZzYR3r4wKJBjuGwKGLl9S3SHHmWtufsX7JGDpEKMZFlJue5kuLcpH9PdNvlj8QmspWyBoD1kfWJLB-UpKbpy0Nm1745j4ObdwY/s1280/PaulPeopleLast.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTpi6XMPDheybQkHXOBTAs3fyEonc9Y39rokbj7hkVzzCAWM5PL6eK4fFlD_DZ3nf0Of5u_spcBMvnG02wxWRCmw2-UZzYR3r4wKJBjuGwKGLl9S3SHHmWtufsX7JGDpEKMZFlJue5kuLcpH9PdNvlj8QmspWyBoD1kfWJLB-UpKbpy0Nm1745j4ObdwY/w400-h300/PaulPeopleLast.jpg" width="400" /></a></b></div><b><br /><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></b><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">A terceira família é de Porto Alegre, do pai Luciano, da mãe Alessandra, e marcou-me o nome que o pai deu ao filho mais novo... Lucas Lennon... sim, e contou da dificuldade de encontrar um cartório que aceitasse registrá-lo com os dois 'N's necessários à homenagem.... a filha é Jaqueline, a nossa "ventadeira", que dezenas de vezes abanou seu leque para aliviar nosso calor, e também borrifava água na gente, uma delicadeza e altruísmo notáveis. Leva consigo algumas tatuagens, mas a primeira que fez é aquela imagem da capa de HELP, com os quatro Beatles fazendo sinalizações de aeroporto... inclusive convenceu o pai a fazê-lo, sendo essa sua única tatuagem... também estão na peregrinação pelo Brasil, seguindo o nosso Messias de Liverpool em algumas capitais.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Logo em seguida vem uma campeoníssima da carreira solo, Let'Em In, </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">De 1976, LP Wings at the Speed of Sound. É Paul abrindo a porta de sua casa a todos, os amigos e a família, um clima de reconciliação (ele chama 'brother John'), e abrigo. No show, Paul está ao piano, seu trio de metais faz coreografias divertidíssimas, e foi a primeira vez que prestei bem atenção ao vídeo do telão, uma sucessão de bandas marciais de todos os cantos do mundo, sensacional!</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E segue a carreira solo com 1985,</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">A primeira contribuição do Band On The Run, de 1974, que tem o nome de um ano, um tremendo rock'n roll, com Paul seguindo na seção piano, a canção é também favorita das excursões, e foi somente ali que percebi que os Lasers que saíam do palco faziam desenho lá na cobertura do lado sul do Maracanã (o palco estava no lado norte)... simplesmente sensacional...</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Ainda seção piano, de cauda, bem entendido, em que Paul fica lá no alto, e de lado para a plateia, vem Maybe I'm Amazed,</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Aquela que eu ainda considero a sua melhor composição solo, e que foi lançada no 1º LP, chamado apenas McCartney, em abril de 1970, ainda antes de Let It Be, que foi em maio. Lembrando que o álbum foi o primeiro em que Paul foi <i>one-man-band</i>, gravando todos os instrumentos, inclusive aquele magnífico solo de guitarra que foi reproduzido perfeitamente ali ao vivo, por Rusty Anderson. </span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Maybe I'm Amazed é linda demais, e com uma ponte em que Paul mostra todo o seu potencial vocal. Hoje, já não igual como dantes, mas que ele faz questão de cantar. É em homenagem à Linda, sua primeira esposa, ainda no primeiro ano de casados... E veja como a plateia canta junto.... mesmo uma letra bem complexa... É Beatles contribuindo pra galera aprender inglês.</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">A seção piano de cauda termina em Grandíssimo estilo, com a canção mais bonita que Paul fez neste Século XXI, </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">My Valentine, feita para sua então noiva, hoje esposa Nancy, que, aliás, estava presente ali, como ele anunciou em português. Ele a cantou na primeira vez pra ela no dia do casamento, olha só!</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">É a segunda vez que Paul usa esse nome feminino, Valentine, que é a expressão aplicada às namoradas, em inglês. A primeira foi em uma das primeriras canções que fez, aos 15 anos, em homenagem ao seu pai, o velho Jim, When I'm 64 (sim, ele tinha 15 anos quando fez essa obra-prima!), que foi lançada apenas em Sgt.Pepper's, 12 anos depois.</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">My Valentine foi uma de apenas duas originais McCartney no álbum Kisses on The Bottom, de 2011 sendo as demais grandes clássicos da música americana…</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Agora ao violão, Paul brinda a galera com </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">I've Just Seen a Face, uma canção lado B do álbum HELP! original de 1965, . Aqui no Brasil o Lado B era bem diferente, abria com Ticket to Ride, mas depois tinha outras canções que não haviam saído, uma delas aliás, I Feel Fine. </span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Coloquei o ponto de exclamação pois foi assim que o álbum teve que ser registrado na Inglaterra, pois já havia outro LP chamado HELP.</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Bem, essa canção é uma country animadíssima, que nem sei se saiu no Brasil... eu só conheci mesmo quando saíram os CDs na década de 1980.</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E agora, vem um dos melhores pontos do show, minha modesta opinião, aliás, não, minha abalizada opinião... hehehe... a sessão toda é sensacional</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Paul segue no violão e a banda toda ali ao lado deles no palco mais baixo, agora com o baterista Abe Laboriel Jr de pé, tocando mais escovas, o tecladista Paul Wix Wickens de pé, sem teclado... vai tocar gaita logo na canção a seguir (ai que me arrepio) e os dois guitarristas o moreno Rusty Anderson e o loiro Brian Ray também com violões, este último num baixo acústico. A primeira da sessão foi</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">In Spite Of All The Danger. Antes tem uma historinha.... John, Paul e George (e dois outros membros do Quarrymen) entraram em um estúdio de rua em 1958, ano em que eu nasci, e gravaram em um acetato, aquela que é considerada a primeira gravação dos Beatles, embora eu só chame de Beatles mesmo quando Ringo entrou na banda, em agosto de 1962</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Porém... me arrependi de ter parado de filmar... é que Paul adorou a reação da galera, provavelmente de outras ocasiões em que tocou a canção... e ele incita a gente a cantar o Ô Ô Ô Ô a capella, e a banda toda volta de novo... encaixadinha...</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">É de chorar!! </span></b></blockquote><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b><p></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Felizmente, ele fez isso ainda mais uma vez e eu consegui pegar um pouquinho!!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Desculpe a emoção com... c</span></b><b><span style="font-family: helvetica;">antei alto demais... </span></b><b><span style="font-family: helvetica;">Mas a emoção iria aumentar....</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Como numa cronologia, a próxima canção foi justamente a segunda gravação dos Beatles... a primeira em Abbey Road, e já como Beatles de facto, com Ringo na bateria!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Era Love Me Do....</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Lançada em 5 de outubro de 1962.. vinha ao mundo o primeiro disco dos Beatles... e... no mesmo dia mês e ano... 007 também veio ao mundo... coincidência cósmica... ambos fenômenos vivos até hoje..</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">A gaitinha fenomenal que John tocava foi tocada por Wickens!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Foi de chorar ... </span></b><b><span style="font-family: helvetica;">Novamente...</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Ainda com a mesma configuração de palco, Paul aparece com um bandolim e o apresenta para a plateia.... e antes de começar di: "Tá irado!" para gáudio de todos nós, e começa um momento muito gracinha e muito esperado, graças à atuação do baterista. </span></b><b><span style="font-family: helvetica;">A canção é </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Dance Tonight, que abre o álbum Memory Almost Full, de 2007... aliás, quando ele lançou esse álbum chegaram a dizer que era um aviso de que ele estava prestes a parar... e lá se vão 16 anos, e não há sinais que isso ocorra... ainda bem...</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">E também faz quase igual tempo que a apresentação ao vivo começa sem bateria, pois o baterista Abe fica dançando magnificamente durante 2/3 da canção, notem ali, mais à direita, sensacional. O multi-instrumentista Wickens pilota um acordéon!!</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Não percam a conta... já foram 16 canções!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E agora todos deixam o palco e vão descansar ... menos Paul e seu violão, que ficaram ali firmes... e ele vem mais para frente.... e começa a tocar ... e o novo palco sobe... e a frente do novo palco é outro telão.... produção maravilhosa.... e as imagens são de uma noite azulada ... e pássaros negros voam .... sim, era </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Blackbird... grande sucesso de 1968 do Álbum Branco, nome popular de The Beatles, o 9º da carreira.... uma canção Lennon/McCartney só de Paul, inspirado pelo movimento negro, forte na época, ano de assassinato de Martin Luther King Jr... e já começando sua preocupação com o mundo feminino... exaltava as garotas negras, as "<i>black birds</i>" (tratamento inglês) a alçarem seus vôos. </span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">O povo, como sempre, cantando tudo junto... e eu também...</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Ainda lá em cima, Paul ainda ao violão, faz o costumeiro anúncio..."Essa música é para meu querido amigo John!" todos já sabiam... era </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Here Today, que foi lançada em 1982, no álbum Tug of War, último a chegar ao topo da parada americana, até Egypt Station, de 2018.</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Lembrem-se, John havia sido assassinado em dezembro de 1980... Paul e os demais Beatles passaram 1981 de luto, com pouquíssima produção... e seu parceiro fez essa linda canção, que ele toca em todos os shows e SEMPRE se emociona... tenho um áudio dele em que ele conclama as pessoas a dizerem 'Eu te amo!' para as pessoas enquanto elas estão vivas... é ele a lamentar-se que nunca disse isso a John.... mas está a se redimir disso em todos os seus shows das últimas décadas. </span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Na canção, é o momento mais emocionante…</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E agora Paul está àquele mesmo piano multicolorido em paleta psicodélica que nos encantou em 1990 no mesmo Maracanã, quanto cantou Fool on The Hill, e a plataforma girava e girava e girava, round and round and round... não... não era o mesmo ... percebi logo depois.... agora é um piano vertical sim, mas a pintura não é pintada, é uma tela digital, cujo tema varia...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Paul não veio com Fool On The Hill naquele piano mas sim, com </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Lady Madonna, sucesso de um single do começo de 1968, mais de Paul que de John, em homenagem às mães lutadoras que passam sufoco para criar seus filhos, arranjo com piano e metais ótimos, também, esqueci de mencionar ali em cima. No telão, um vídeo especial mostrando essas mães com seus filhos a tiracolo em vários cantos do mundo e atletas inglesas de vários esportes, sendo que apenas corredoras quando todos cantávamos "Seeeee how they ruuuuun"... muito bom!!</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Na canção 21, Paul volta ao baixo Höffner para cantar </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Fuh You, de 2018, álbum Egypt Station... decerto eu teria outras dezenas de canções da carreira solo para sugerir.... não sei por que Paul se esquece de RAM de 1971, meu álbum favorito da carreira solo (não.. não é Band On The Run), que tem pelo menos 7 canções mais expressivas que Fuh You, ou mesmo de do álbum Red Rose Speedway, de 1974, que eu ouvi muito, e tem pelo menos meia dúzia de canções mais expressivas que Fuh You... </span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Nesse sentido, Fuh You, Paul!!!</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Já na 22, ainda no Höffner, Paul leva um clássico solo, </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Jet, de Band On The Run (1973), grande sucesso, um de dois singles do álbum que chegaram ao topo da parada americana, que eu adoro, mas que até hoje não entendo aquela parte da letra </span> </b></blockquote><blockquote><b><b><span style="font-family: helvetica;"><i>"And Jet, I thought the major was a lady suffragette!"</i> ... </span></b></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Tenho pra mim que ele foi ao dicionário de rimas buscar uma rima para 'jet' e achou bonitinho lembrar das excepcionais batalhadoras pelo voto feminino no Reino Unido durante a 1ª Guerra Mundial.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Estranha ou não, a galera canta a letra inteirinha!!</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Bueno, a canção seguinte ficou sem vídeo, porque decidi ficar alguns momentos apenas como assistente embasbacado do astro corresponsável pela trilha sonora da minha vida.... Só fiquei babando e cantando.... o que não me impede de mencioná-la aqui, com os devidos comentários!!!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Being For The Benefit of Mr.Kite foi l</span></b><b><span style="font-family: helvetica;">ançada no esplendoroso Sgt.Pepper's em 1967 fez digna parte daquela revolução. Ideia original de John, Paul a tem cantado nas últimas turnês pois clama ter participado bastante da letra, que é um cartaz anúncio de um circo do Século XIX, que John comprou, emoldurou, namorou, e começou a imaginar uma canção com aqueles dizeres todos, e tocou uma melodia tipo marcha, que no meio passa para valsa, e que na gravação tem inovações técnicas surpreendentes, incuindo fitas cortadas por tesoura em trechos de 30 centímetros, tudo juntado e jogado para o alto e remontado aleatoriamente, ideia de George Martin, o grande produtor, um clima de circo total, como John queria. Espetacular!</span></b></blockquote><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Quando vi que Paul apareceu com o ukulele, retomei a câmera do celular. </span></b><b><span style="font-family: helvetica;">Eu sabia que ele ia tocar </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Something!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Logo, Paul disse que era para o 'meu amigo George', e começou a tocá-la no arranjo que ele criou para o Concert for George, de 2002 no Albert Hall, que começa com aquele cavaquinho chique (que George adorava) e depois o abandona para tocar o arranjo original, inclusive com o melhor solo romântico de rock da história, criado e tocado por George uma vez só e gravado perfeitamente no último espaço de fita que havia disponível, na esplendorosa seção de agosto de 1969, última seção de gravação de Abbey Road. No show, quem o reproduz quase à exatidão, pois nós fãs não permitimos que se faça de outra forma, é Rusty Anderson, tudo acompanhado no telão por…</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">A câmera permaneceu ativa, pois Paul disse algo assim 'Vamos tocar esta canção e depois eu digo: Agora vocês!'... e vi armar-se ao meu redor um exército de soldados armados com coloridos balões de plástico... eles sabiam a batalha que iriam lutar... era</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Ob-la-di Ob-la-da!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Ah, como ouvi essa canção aos meus 10 anos... e não foi no Álbum Branco, não, foi num single, um compacto que saiu em todo mundo menos no Reino Unido. E acho que só ouvi o Lado A, pois não me lembro de ter ouvido, ou se ouvi, não entendi, em minha meninice, a esplendorosa While My Guitar Gently Weeps, varreu-se-me da memória..... e acho que meu irmão, provedor dos LPs lá em casa, 13 anos mais velho que eu que ele era, falhou e não comprou o Álbum Branco lá pra casa.... não me recordo absolutamente…</span></b><span style="text-align: left;"> </span></p></blockquote><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Ali ao vivo, foi um espetáculo multicolorido, inesquecível. Paul agradeceu depois!</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Canção 26?</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Band On The Run, do álbum de mesmo nome, de 1973... o álbum de maior sucesso de Wings, e que tem a particularidade de ter sua base toda tocada por apenas dois instrumentistas, Paul e Denny Laine, e mais sua esposa Linda, que é café-com-leite. Na edição final, já nos AIR Studios, de George Martin, outros instrumentistas foram chamados para <i>overdubs</i>. É que quando Paul anunciou que iria, sempre inovador, fazer a gravação em Lagos, capital da Nigéria, o baterista e um dos guitarristas simplesmente desistiram da empreitada. Paul tocou bateria, teclados, guitarra e baixo, Denny Laine, recentemente falecido, na guitarra e percussão. Ah, sim a café com leite tocou teclados.... </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Houve problemas sérios em Lagos, Paul e Linda foram atacados por ladrões com facas, tudo foi roubado deles, inclusive gravações, tiveram que fazer tudo de novo, Paul passou muito mal com o calor, Linda achou que ia morrer... enfim... péssima escolha, e tenho pra mim, que Paul pagou ali mesmo por abandonar o outro lugar exótico que cogitou para fazer a gravação... Rio de Janeiro!</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Agora, </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Get Back!! </span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">A canção, gravada ao vivo no Show do <i>Rooftop</i> da Apple em 30 de janeiro de 1969, e que materializou-se em single dois meses depois e no LP Let It Be em 1970, também era o nome do projeto de retorno às origens da banda, de shows ao vivo. Ficaram aquele mês todo gravando e filmando, tudo saiu no 5º filme dos Beatles, mas o que está em voga hoje é o documentário de 2021 dirigido por Peter Jackson que fez milagres de som e imagem e encantou todo mundo com uma visão bem mais positiva daqueles dias.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E Peter Jackson foi chamado para fazer a edição que nos encanta ao longo da performance no show no telão... ele escolheu somente os momentos de muito humor e graça e risadas e caretas, decerto é a montagem mais positiva possível.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E o documentário de 2021 nos revelou como ela surgiu, do nada, com Paul em seu baixo Höffner tocando alguns acordes em frente a George e Ringo, parece que estava recebendo do além a inspiração. Sensacional.</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Canção 28?... </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Let It Be</span></b><span style="text-align: left;"> </span></p></blockquote><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Lançada em <i>single</i> e no LP de mesmo nome, em 1970, cada uma delas com um solo de guitarra diferente de George... e o solo do show não foi nenhum deles... mas estão perdoados...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Deixa estar, foi o que a mãe Mary disse a Paul em um sonho, e materializou-se numa das mais lindas canções dos Beatles... tão tocada que já cansou um pouco... hehehe. No show, ele a canta ao piano de cauda, no telão, lanternas amarelas sobem aos céus, e é decerto o momento em que mais se veem as lanternas dos celulares da platéia!!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Desculpem por não dar zoom no vídeo de Get Back, para que pudessem vê-lo melhor... é que estava tão embasbacado com o video que não tirei os olhos...</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E vem o momento de tocar fogo no palco.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Live and Let Die, canção tema do filme de mesmo nome de 1973, com a primeira aparição de Roger Moore no papel de James Bond, grandíssimo sucesso, candidata ao Oscar de Melhor Canção Tema (perdeu para Barbra Streisand, uma pena). Considerada uma das mais perfeitas canções tema de 007, pois captura a ação como poucas naquela ponte instrumental em orquestração pesada, e volta ao clima de romance, e ainda tem um trecho de reggae, Paul sendo o ousado Beatle mais uma vez.</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">E já é tradicional a pirotecnia..... naquela ponte , logo após cantado o título, 12 canhões de fogo explodem simultaneamente, a gente ali na frende sente a onda bem quente!!! E os raios lasers à toda e fogos de artifício por toda a parte... demais demais.... o vídeo capta bem imagem e som... mas não registra o calor.....</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">A canção que fecha o jogo em seu tempo normal é a de nº30, uma conta certa para a mais certa de aparecer em shows de Paul, desde aquela 1ª vez no Maracanã de 33 anos atrás... eu ouvi lá..... e Macca a tocou em cada uma das mais de 100 vezes em que subiu ao palco desde então.</span></b></p><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Hey Jude foi inspirada na triste canção (<i>sad song</i>) por qual passava o menino Julian, aos 5 anos, não entendendo por que seu pai John havia saído de casa e abandonado a mãe Cynthia, e Paul dizia a ele que tornasse aquela uma canção melhor (<i>make it better</i>)</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Em tradução livre poder-se-ia dizer: Faça desse limão uma limonada.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">A canção tem três versos e duas pontes tudo todos sem repetição de letra, tem rimas ricas e internas sensacionais (BAD-SAD; HEART-START, AFRAID-MADE, SKIN-BEGIN, DOWN-FOUND), tem uma bateria que e…</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">O jogo, então terminou empatado, com todos os presentes felizes, e foi pra uma prorrogação...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E ela começa em alto estilo!!!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Com John Lennon dividindo o vocal com Paul McCartney.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Sim, graças a Peter Jackson, grande beatlemaníaco e diretor de cinema, que domina a tecnologia de separar cada um dos sons de um áudio, e que denominou MAL, em homenagem a MAL Evans, histórico <i>roadie</i> dos Beatles, mas que também é sigla para Machine Assisted Learning, a gente tem, ali, no telão, John Lennon no <i>Rooftop</i> da Apple cantando </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">I've Got a Feeling junto com Paul no palco.... é simplesmente demais.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">A canção é uma pura Lennon McCartney, mas no sentido que junta uma canção de Paul com outra de John. Eles perceberam tratarem-se dos mesmo acordes e as juntaram genialmente!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">A gravação ao vivo foi a mesma que foi ao LP Let It Be, mesmo com um pequeno erros de John na letra!</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">O show está chegando ao fim e Paul leva aquela canção que termina os shows da Banda dos Corações Solitários do Sargento Pimenta.... </span></b></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band - Reprise</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Aliás, interrompo a parte musical para um pouco de poética... na verdade quero que apreciem sílabas poéticas... e apreciem como a língua inglesa é mais objetiva que a nossa... conte as sílabas poéticas da primeira frase do refrão.</span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">We're Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Contou? São 10 vezes que se abre a boca.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Agora faça o mesmo com a tradução em português</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Nós somos a Banda dos Corações Solitários do Sargento Pimenta.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Controu? São 21 vezes...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Fim da pausa poética...</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><b><span style="font-family: helvetica;">Bem, vocês sabem o Sgt Pepper's é um álbum conceitual, imaginado por Paul, com a tal banda sendo um alterego dos Beatles. O show abre com a banda se apresentado (<i>We hope you will enjoy the show</i>) e termina com a banda se despedindo <i>(We're sorry but it's time to go!).</i></span></b></blockquote><p></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Calma... tenho video dela sim, mas é que Paul emenda com a canção seguinte e nem deu tempo pra dar o stop!!! Não era o final do show!! (sabíamos, claro!). Ainda tinha</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Helter Skelter</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E o vídeo que então começa é espetacular, bem no clima da canção, um túnel em que entramos em alta velocidade, estonteante, alucinante, que dá até bolhas nos nossos dedos... desculpe, não pude deixar de mencionar a fala de Ringo Starr ao final da gravação, registrada em disco, quando termina de tocar aquela que é considerada a canção pioneira do Heavy Metal.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Paul não se furta a cantá-la mesmo sendo de muito esforço para sua já um pouco combalida voz.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Lançada no Álbum Branco em 1968, ela infelizmente inspirou um certo Charles Manson a comandar os assassinatos de Hollywood, que matou Sharon Tate grávida de 9 meses, de Roman Polanski, e que marcou muito aquele menino de 10 anos.</span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E finalmente... (que pena.... as pernas já não se aguentavam, mas certamente ficaríamos mais uma, duas, 10 horas se fosse...) vem o GRAN FINALE...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Golden SLumbers - Carry That Weight - The End</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E cabe aqui um pequeno tratado sobre esse FIM.....</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">É que mostra quão geniais eram os Beatles...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Explico: o matemúsico Paul elaborou a Equação do Amor</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">"And in the end, the love you take is equal to the love you make!"</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E achou que seria uma ótima canção para terminar o medley, justo.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Só que o medley era previsto estar no Lado A do novo LP que viria a ser chamado Abbey Road (de 1969), mas mudaram para o Lado B, o que acabou sendo ótimo, pois finalizava o disco.. mas apenas o disco... eles não tinham ideia de que aquele seria o último disco dos Beatles, então a carreira dos Beatles termina com uma canção chamada The E…</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Os apressados dirão "aaaah mas o disco não termina com The End..."</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Sim, é verdade, mas o plano era terminar com The End... só que apareceu uma Rainha travessa... Her Majesty havia sido abandonada pelos Beatles, pois não se encaixara direito na métrica do medley, mas existia uma política na EMI de que nada dos Beatles se perderia, então um técnico, na calada da noite, viu que havia essa canção e, simplesmente a colocou no final da fita matriz...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Tanto não era o plano de ela estar ali que as primeiras capas prensadas não tinham Her Majesty e a última era The End.... Incrível!!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Sim, antes do FIM, há duas canções, que antes de fazerem parte do medley, haviam sido criadas para serem elas próprias um medley, como seu compositor Paul queria.... e, no começo da gravação, elas eram uma só, dennominada Goldens Slumbers/Carry That Weight.... mas ao longo das gravações elas viraram duas canções separadas!</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Goldens Slumbers tem uma melodia de mais de 200 anos e a letra de Paul, e virou uma canção de ninar... ela se junta muito bem melodicamente a Carry That Weight, de uma frase só, "rapaz... cê vai carregar essse peso por muuuito tempo" os 4 Beatles gravaram esse brado em uníssono....ai ai ai... e o peso foi bem alto pra dois deles, com um sendo assassinado (John) e o outro quase (George), quando levou quase 20 facadas de um maluco que invadiu sua mansão, vindo a morrer dois anos depois, de câncer, mas acelerado por sequelas do ataque.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E na emoção, eu me enganei e em vez de apertar a reversão da Selfie, eu apertei Stop....</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Fiquei p... da vida até me desconcentrei mas retomei...</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">E no meio de Golden Slumbers e Carry That Weight, com tudo intensamente orquestrado, reaparece You Never Give Me Your Money, a canção que abre o medley, agora com um verso diferente</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Até ali, Paul está ao piano de cauda e vem um solo de bateria de Abe levemente estendido em relação ao de Ringo e, ao final do solo, Paul já aparece na guitarra, e no telão surgem imagens incríveis, com criaturas fantásticas e psicodélicas, enquanto rola a declaração de amor ao mundo "L<i>ove you ... Love you ... Love you...</i>" com Paul / Rusty / Brian fazendo solos de guitarra alternados a la Paul / George / John, 3 solos cada um, e chega Wickens ao pianinho sensacional e todos enunciam a Equação do Amor fechando a canção... o medley... o disco... a carreira... o show... </span></b></p></blockquote><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">Um verdadeiro GRAN FINALE.</span></b></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: helvetica;">TERMINEEEEI!</span></b></p>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-88082485877949463652024-01-01T09:39:00.000-03:002024-01-01T09:39:40.965-03:00All You Need Is Love Is All You Need Is Love Is All You Need Is Love Is All You Need Is Love Is All You Need Is Love Is All You Need Is Love Is All You Need Is Love Is All You Need Is Love Is All You Need<p><b><i><span style="font-family: arial;">Esta canção foi tocada ao vivo para o mundo todo, </span></i></b><b><i><span style="font-family: arial;">em junho </span></i></b><b><i><span style="font-family: arial;">de 1967</span></i></b></p><p><b><i><span style="font-family: arial;">Esta canção foi lançada em compacto, em julho </span></i></b><b><i><span style="font-family: arial;">de 1967</span></i></b></p><p><b><i><span style="font-family: arial;">Esta </span></i></b><span style="font-family: arial;"><b><i>canção</i></b></span><b><i><span style="font-family: arial;"> finaliza LP </span></i></b><span style="font-family: arial;"><b><i>Magical Mystery Tour </i></b></span></p><p style="text-align: right;"><b><i><span style="font-family: arial;">a história do álbum, cenário, assuntos e canções, aqui neste </span></i></b><b><i><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2021/02/magical-mystery-tour-o-disco.html">LINK</a></span></i></b></p><p><b><i><span style="font-family: arial;">É uma de 5 ca</span></i></b><b><i><span style="font-family: arial;">nções com Mensagem Para o Mundo</span></i></b></p><p style="text-align: right;"><b><i><span style="font-family: arial;">as demais 4 canções de mesmo Assunto e Classe, neste <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2020/09/as-5-world-speech-songs-dos-b.html">LINK</a></span></i></b></p><p style="text-align: right;"><b>Atenção, canções com títulos em <span style="color: #990000;">vermelho</span> </b></p><p style="text-align: right;"><b>são links que levam a análises sobre elas.</b></p><p><i><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><span style="font-family: arial; text-align: justify;"><span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="font-size: medium;"><b>11. </b></span></span></span></i><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><i><b>All You Need Is Love </b></i></span><i><span style="font-size: medium;"><span style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b>(</b></span></span></span></i><i><span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2020/09/as-5-world-speech-songs-dos-b.html">World Speech Song</a> </b></span></i><i><span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;">by John Lennon</b></span><span style="font-family: arial; font-size: large; text-align: justify;">)</span></i></p><blockquote style="border: medium none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: justify;"><span><i><span style="color: #990000;"><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;">John diz "É </b></span></i><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif; font-style: italic;"><span style="color: #990000;">fácil (tamtan tantaram tantaram) Tudo o que se requer é amor </span></b></span><span style="color: #990000;"><i style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif; text-align: center;"><b>(tam tantarararam) </b></i><span><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif; font-style: italic;">Tudo o que se requer é amor </b></span><i style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif; text-align: center;"><b>(tam tantarararam) </b></i><span><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif; font-style: italic;">Tudo o que se requer é amor, </b></span></span><i style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif; text-align: center;"><b><span style="color: #990000;">amor, Amor é o que se requer!</span><span style="color: #660000;">"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5w3lQ48hVpklgpPKWfTpLHsAUSXxodJK3mBOs5o7J9IL2EgKeH6Kt16YvCmJGM3BIdIirloQ3syxMT8L9CMCgO9dt5pIYMOq4WNsJCYVpWVbIXLw1CG78q0PxIafjhoMsAU_FYZTFVJk/s687/AYNIL+TV.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="487" data-original-width="687" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5w3lQ48hVpklgpPKWfTpLHsAUSXxodJK3mBOs5o7J9IL2EgKeH6Kt16YvCmJGM3BIdIirloQ3syxMT8L9CMCgO9dt5pIYMOq4WNsJCYVpWVbIXLw1CG78q0PxIafjhoMsAU_FYZTFVJk/s320/AYNIL+TV.png" width="320" /></a></div></span></b></i><span style="font-family: arial;"><span face="trebuchet ms, sans-serif"><b>Em junho de 1967, iria ocorrer o primeiro evento transmitido ao vivo, pela TV, internacionalmente, e alguns países foram convidados a dar sua contribuição. Adivinha quem a Inglaterra escolheu como artista representante? Os Beatles, lógico!!! E fizeram a encomenda, e John apareceu com essa música, se bem que há controvérsias: tem gente que diz que ela já existia na cabeça de John e só foi considerada apropriadíssima para o evento. O vídeo que se vê hoje é colorizado artificialmente, já que TV colorida ainda estava para ser inventada naquele ano. Estavam presentes na transmissão membros dos R</b></span><b>olling Stones, do The Who, Eric Clapton, Marianne Fai</b><b>thfull, outros astros menos cotados, </b><b style="text-align: left;"><span face=""Trebuchet MS", sans-serif" style="line-height: 17.12px;">todos <i>no sing-along</i> do refrão, </span></b><b>todos, incluindo os Beatles, em trajes c</b><b>oloridos e psicodélicos </b><b>(a or</b><b>questra estava a rigor</b><b>), balões e cartazes entulhavam o cenário, uma peque</b><b>na bagunça organizada para passar uma grande mensagem.</b></span></blockquote><blockquote style="border: medium none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span></blockquote><blockquote style="border: medium none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b>Resumo da letra?</b></span></blockquote><blockquote style="border: medium none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span></blockquote><blockquote style="border: medium none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b><i>Você precisa fazer o que precisa ser feito. </i></b></span></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><i>Você precisa salvar o que precisa ser salvo. </i></b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;"><i><b style="font-family: arial; text-align: justify;">Você precisa cantar o que precisa ser cantado</b><b style="font-family: arial; text-align: justify;">.</b></i></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><i><b style="font-family: arial; text-align: justify;">Você precisa construir o que precisa ser construído</b><b style="font-family: arial; text-align: justify;">.</b></i><p style="text-align: left;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><i>Você pode ver o que você quiser. </i></b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><i>Você pode conhecer o que você quiser. </i></b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p style="text-align: center;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><span style="color: #073763; font-size: medium;"><i>É só aprender a jogar!</i></span></b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: center;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><span style="color: #073763; font-size: medium;"><i>É só aprender a ser você mesmo!!</i></span></b></p></blockquote><p style="text-align: center;"><span style="color: #073763;"> <b style="font-family: arial; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><i>É FÁCIL!!!</i></span></b></span></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: right;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-size: large;"><i>All you need is </i></span></b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: right;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-size: x-large;"><i>LOVE LOVE LOVE </i></span></b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: right;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-size: large;"><i>is all you need</i></span></b></p></blockquote><p></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><b>O problema é apresentado em três versos de três linhas cada, e a solução vem no refrão, repetido à exaustão na canção. Aliás, não! Ele deveria continuar a ser repetido, e pregado, e pendurado, e martelado e esfregado na cara das pessoas. Tudo seria diferente do que vemos hoje em dia. Se esse conselho simples fosse obedecido, decerto já seríamos um planeta de regeneração, e não este mundo de provas e expiação em que vivemos!</b></span></p></blockquote><p></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;"><span style="color: #274e13;"> <i style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: times;">Pausa para reflexão:</span></b></i></span></p></blockquote><blockquote style="border: medium none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: justify;"><blockquote class="tr_bq"><span face="trebuchet ms, sans-serif"><b><i><span style="color: #274e13;">Será que precisa </span><span style="color: #660000; font-size: medium;">desenhar </span><span style="color: #274e13;">a profundidade dessas simples palavras?]</span></i></b></span><span style="text-align: left;"> </span></blockquote></blockquote><blockquote style="border: medium none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: justify;"><blockquote class="tr_bq"><span face="trebuchet ms, sans-serif" style="color: #274e13;"><b><i>Se cada pessoa amasse ao próximo, a cada um deles, não haveria crimes físicos, como assaltos, roubos, agressões, assassinatos e todos os tipos de 'cínios' e 'cídios', até mesmo o 'sui', que seria falta de amor a si próprio. </i></b></span><span style="text-align: left;"> </span></blockquote></blockquote><blockquote style="border: medium none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: justify;"><blockquote class="tr_bq"><span face="trebuchet ms, sans-serif" style="color: #274e13;"><b><i>Se cada pessoa amasse ao próximo, não haveria crimes dolosos, os de </i></b></span><b style="color: #274e13;"><i>colar</i></b><b style="color: #274e13;"><i>inho branco, como, corrupção, falcatruas, estelionatos, desfalques, desvios, negociatas, fraudes, traficâncias, velhacarias, burlas, trapaças. Todas essas atitudes tiram dinheiro de aonde esse dinheiro deveria ir, tipo saúde, educação, segurança, portanto profunda falta de amor ao próximo!!!</i></b></blockquote><blockquote class="tr_bq"><span face="trebuchet ms, sans-serif" style="color: #274e13;"><b><i>Em resumo, não haveria malfeitos em geral, contra pessoas ou patrimônio, porque tais atos iriam prejudicar de alguma maneira, a um próximo, a quem, por definição, caso fosse seguido o lema, se ama! </i></b></span><span style="text-align: left;"> </span></blockquote></blockquote><blockquote style="border: medium none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: justify;"><blockquote class="tr_bq"><span face="trebuchet ms, sans-serif" style="color: #274e13;"><b><i>Cada um agiria, cresceria, viveria sua vida até o ponto de começar a prejudicar a ação, o crescimento, a vida de outrem. Seria uma atitude incongruente!</i></b></span></blockquote><span style="color: #274e13;"><span face="trebuchet ms, sans-serif"><b><i>Fim da </i></b></span><b style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"><i>reflexão!</i></b></span><p><b><span style="font-family: arial;">Claro que a coisa não foi toda ao vivo... não podiam arriscar alguma coisa dar errado na frente de 300 milhões de telespectadores</span></b><b><span style="font-family: arial;">. Foi feita uma pré-gravação, com muito ensaio, com uma orquestra de 13 músicos, e d</span></b><b><span style="font-family: arial;">epois muitos dublaram direitinho, detalhes mais abaixo.</span></b></p><span style="font-family: arial;"><b>Claro que a coisa virou um compacto, que foi imediatamente para o primeiro lugar das paradas no mundo todo. E é considerada mundialmente como um Hino de Paz, desde então e para sempre!! Depois, a canção entrou no LP Magical Mistery Tour. E John foi alçado de uma vez por todas ao papel do Herói Humanitário, por uma prática que </b><b>co</b><b>meçara com <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2020/12/the-word-is-love.html">The Word</a> (1965) de Rubber Soul, </b><b>e depois c</b><b>ontinuou na carreira solo, com Give Peace a Chance (1970) e Imagine (1971), o que não foi suficiente para evit</b><b>ar seu assassinato (1980). Ou mesmo, talvez possa ter sido exatamente por causa disso...</b></span></blockquote><p></p><blockquote style="border: medium none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><b>Agora vamos a mais detalhes da efeméride. E começo com uma pequena ducha de água fria, afinal, a coisa não foi aquele conto de fadas o tempo todo. Quando Brian Epstein foi aproximado pela BBC com a honraria de colocar a maior banda da mundo para representar o país num evento mundial, ele não teve dúvidas e</b></span></span><b style="font-family: arial; text-align: left;">m aceitar, e foi correndo contar para os rapazes. A recepção, entretanto, foi um mix de frieza com raiva, John teria dito algo como: "<i>Qual a parte do 'Não queremos mais tocar ao vivo' você não captou direito?</i>". Isso era perto de dois meses antes do evento, e eles não se mexeram, deixando Brian super tenso. Quando faltavam menos de três semanas alguém lembrou: "<i>Ah, é, temos aquela transmissão ao vivo pra fazer!</i>" e John disse: "<i>Deixa comigo!</i>". Claro que eu estou colocando palavras na boca das pessoas, mas as falas foram algo parecido. Em verdade, Paul também fez uma canção, dizem que era <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2021/02/your-mother-should-know-mais-fofa-cena.html">Your Mother Should Know</a>, mas fosse qual ten</b><b style="font-family: arial; text-align: left;">ha sido, </b><b style="font-family: arial; text-align: left;">quando ouviu a canção de John, disse: "<i>Vai que é sua, parceiro!</i>" </b></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: justify;"><b style="font-family: arial;">Claro que, com o adiantado da 'hora', os estúdios da EMI já estavam reservados a outros artistas, e lá se foram eles n</b><b style="font-family: arial;">o dia 11 (!!</b><b style="font-family: arial;">o evento era no dia 25!!) para o Olympic Studios, no qual haviam feito uma ótima e produtiva e única sessão de gravação de <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2021/03/baby-youre-rich-man-beautiful-people.html">Baby You're a Rich Man</a>. Era, portanto, o...</b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: justify;"><b style="font-family: arial;"><span style="color: #990000; font-size: large;"><i>Dia D-14</i></span>: A sessão teve uma base estranha, com John num cravo, Paul num contrabaixo daqueles de orquestra, George num violino,</b><b style="font-family: arial;"> só que os dois últimos não eram <i>experts</i> nos instrumentos, e Ringo na bateria. Desde o começo, a Marselhesa era pa</b><b style="font-family: arial;">rte integrante, abrindo a canção com as notas, apenas a melodia, da primeira frase do hino francês </b></p></blockquote><p style="text-align: center;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;">"<i>Allons enfant de la patrie, le jour de gloire est arri...</i> <span style="color: #990000; font-size: medium;"><i>LOVE LOVE LOVE!</i></span>"</b></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;">John comandava e ia fazendo um <i>take</i> após o outro, até o 33, mas acabaram por escolher o <i>take</i> 10 como o melhor!</b></p></blockquote></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-size: large;"><i>Dia D-6</i></span></b><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><b>: De volta à EMI, John acrescentou um banjo, George Martin, um piano, mais bateria de Ringo, George, um solo de guitarra de 4 compassos, e os vocais, de John (<i>lead</i>) e Paul/George (<i>backing</i>)</b><p style="font-family: "Times New Roman"; font-weight: 400;"><b style="font-family: arial;"><span style="color: #990000; font-size: large;"><i>Dia D-2</i></span>: George Martin havia escrito um arranjo orquestraI, então 13 músicos adentraram ao famoso Estúdio 1 da Abbey</b><b style="font-family: arial;"><b> Road para exaustivos ensaios, e lá se foram mais 12 <i>takes, </i>e o contador chegou a 43.</b></b><b style="font-family: arial;"><b> Até aquele dia, o combinado era que todos dublariam gravações pré-existentes ao vivo mas John, corajosamente, disse que ia cantar ao vivo, e Paul veio atrás e disse que faria seu</b></b><b style="font-family: arial;"><b><b> baixo também ao vivo, e os dois convenceram George a fazer sua guitarra ao vivo. George Martin ficou preocupado...</b></b></b></p></b></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><p style="font-family: "Times New Roman"; font-weight: 400;"><b style="font-family: arial;"><b><b><b><b><b><b><b><i><span style="color: #990000; font-size: large;">Dia D-1</span></i>: Ch</b></b></b>ega a BBC ao estúdio pra fazer um ensaio de câmeras. George Martin teve que fazer em brevíssimo tempo um novo arranjo instrumental, atendendo a pedido de John, e a orquestra gravou mais 4 <i>takes</i>, vai contando, já estamos no <i>Take</i> 47! </b></b></b></b></b></p></b><p style="font-family: "Times New Roman"; font-weight: 400; text-align: justify;"><b style="font-family: arial;"><span style="color: #990000; font-size: x-large;"><i>Dia D</i></span>: Mas ainda não a Hora H! Eram duas da tarde e George Martin avisa que vai colocar a última base em <i>playback</i>, os Beatles vão fingir que tocam, mas as vozes e a orquestra serão ao vivo! John estava nervoso, pois sua prática era ler a letra enquanto gravava a voz, ali não podia, pois ficaria na frente da câmera, e se o papel ficasse ao lado, a voz saía do microfone, além de ficar feio, né. Ainda naquela agitação toda, cheio de gente chegando, George Martin ainda teve que fazer mais um arranjo, o do final, em que tanta coisa entra, o In The Mood (de Glen Müller), o Greensleeves (tradicional), o <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2021/06/she-loves-you-yeah-yeah-yeah.html">She Loves You</a>, o <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2020/10/yesterday-mais-regravada-cancao-dos.html">Yesterday!</a> E então, a orquestra gravou mais 9 <i>takes</i>, e quando ela estava no meio do Take 57, alguém gritou "NOW". Chegara a </b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: justify;"><b style="font-family: arial;"><span style="color: #990000; font-size: x-large;"><i>Hora H</i></span>: Já estavam no ar, a orquestra terminou o que estavam fazendo e todos entraram ao vivo para o mundo, e veio a caixa de Ringo e os trompetes</b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: center;"><span style="color: #990000;"> <b style="font-family: arial; text-align: center;">Ta ta ra ta ta ta taaaa tara Tara Tara Ta Tata <i>LOVE LOVE LOVE</i>,</b></span></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: center;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;">e vem John, perfeito (ou qua</b><b style="font-family: arial; text-align: justify;">se) e Paul e George no "<i><span style="color: #990000;">Love Love Love</span></i><b>"</b>, Ringo na bateria, e a orquestra, e </b><b style="font-family: arial; text-align: justify;">no último </b><b style="font-family: arial; text-align: justify;">refrão, Paul convoca "<i><span style="color: #990000;">All </span></i></b><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><i><span style="color: #990000;">together now ... Everybody</span></i>" e os Beatles e todos os convidados, artistas em trajes coloridos e psicodélicos sentados no chão e outros figurantes carregando placas com o título do hino em várias línguas, vieram juntos nas palmas e no brado</b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;"><span style="color: #990000;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><i>All you need is love .... </i></b><b style="font-family: arial; font-style: italic; text-align: justify;">All you need is love ... </b><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><i>All you need is love love ... </i></b></span></p></blockquote></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: center;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><i><span style="color: #990000;">Love is all you need</span> . </i></span></b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;">Deu tudo certo, depois corrigiram dois errinhos de John e dois do Ringo, e estava pronta mais uma obra-prima dos Beatles, mais um Hino de John Lennon. </b></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;"><b style="font-family: arial; text-align: justify;">Vejam aqui, neste <i><a href="https://vimeo.com/222978679">LINK</a></i>, como foi.</b></p></blockquote>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-6340196869165987238.post-36923767679344218982023-12-29T16:59:00.004-03:002023-12-29T17:50:31.818-03:00A Despedida de um Rei<p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>UM ANO SEM ELE</i></span></b></p><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>Recordo-me como acompanhei aquele fim</i></span></b></p><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>______________________________________</i></span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">Era quinta-feira, dia 29, e eu assistia ao Estúdio I, na GloboNews...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">Corria uma, como sempre, ótima reportagem direto de Brasília...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">Quando, de repente, interrompe Andréa Sadi...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">De imediato, pensei: Morreu Pelé....</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">E Sadi confirmou...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">E eu chorei...</span></b></p><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;">Hoje, terça-feira, dia 3, eu assistia ao Estúdio I da GloboNews</span></b></p><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;">Andréa Sadi comandava novamente o show.</span></b></p><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;">Entrava no Mausoléu Memorial de Santos o caixão real.</span></b></p><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;">E eu enxuguei a última lágrima.... </span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">Nossa, quanta coisa aconteceu em 5 dias...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;">Na manhã daquele primeiro dia, eu havia mandado minha mensagem de fim de ano e disse que somente ouviriam de mim de novo no dia 4, quando celebraria, como sempre faço, meu próprio aniversário, atualizando meu post retroativo até o dia de minha chegada neste mundo... A NÃO SER... que algum valor mais alto se ‘alevantasse’.... usando o mesmo verbo que Camões usou na 3ª estrofe do Lusíadas<i>.</i></span></b></blockquote></blockquote><p></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">E o tal valor mais alto se ‘alevantou’...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">Morria um ídolo meu .... muito mais que isso, um ícone mundial....</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">E eu tinha que incomodar os amigos de novo...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>Na sexta-feira, disse que não ia escrever nada de novo, e compilei tudo o que escrevi sobre o Rei num único post... eram 10 outros posts ... aqui, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2022/12/pele-forever.html">neste post</a>... mas mesmo não-escrevendo, acabei fazendo uma ode às qualidades esportivas da entidade que se fora...</i></span></b></p></blockquote></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #990000; font-family: helvetica;"><b><blockquote style="text-align: left;"><i>... afinal já publiquei bastante sobre ELE, como narrava o locutor Walter Abrahão, sempre que Pelé tocava na bola, nas transmissões da antiga TV Tupi. Era uma reverência fenomenal, o inominável, o que não precisa nomear, bastava ser, bastava estar presente, bastava nos encantar com sua classe (já viram </i><i>ELE</i><i> conduzindo a bola?), com sua velocidade (já viram </i><i>ELE</i><i> sair atrás e chegar na frente do zagueiro?), com sua habilidade (já viram </i><i>ELE</i><i> driblar?), sua com força (já viram </i><i>ELE</i><i> chutar?), com sua ambivalência (já viram </i><i>ELE</i><i> usar o pé esquerdo, apesar de destro), com sua impulsão (já viram </i><i>ELE</i><i> cabecear?), sua delicadeza (já viram </i><i>ELE</i><i> matar uma bola no peito?), sua mal</i><i>andragem (já viram </i><i>ELE</i><i> fazer falta no zagueiro e o juiz marcar pênalti a favor do time d</i><i>ELE</i><i>?), sua malícia (já viram </i><i>ELE</i><i> tabelando nas pernas dos adversários?) e por que não, com sua felinidade (já viram </i><i>ELE</i><i> defender pênalti?), enfim...</i></blockquote></b></span></div></blockquote></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>E muitos amigos já gostaram do Não-Texto</i></span></b></p></blockquote><blockquote><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>O principal post meu sobre Pelé, e que abre a tal coletânea de posts, coletava frases que descreviam o Rei melhor do que qualquer texto que eu poderia produzir, <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2010/10/pele-week.html">este aqui</a>, então resolvi liberá-las em doses, como chamei, homeRopáticas, e fui fazendo, de 5 em 5, na sexta, no sábado e no domingo.</i></span></b></p></blockquote></blockquote><p><b><span style="font-family: helvetica;"><i></i></span></b></p><p style="text-align: left;"><b><span style="font-family: helvetica;">Mas no sábado, morreu o Papa Emérito, fechando o ano de impressionantes perdas de gente famosa, e eu fiz uma breve coleção delas, dizendo: </span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="text-align: center;"><b><span style="font-family: helvetica;">“<i><span style="color: #990000;">Hoje, 2022 nos levou um Papa, há dois dias, um Rei, antes uma Rainha, e também duas Divas, duas Imortais, uma Atleta, um Mestre, um Caipira, uma Galvão, um Cineasta, um Gigante e até um Gordo, e outros menos famosos, e também alguns importantes para cada um de nós...</span></i>”</span></b></blockquote></blockquote><p></p><p><b><span style="font-family: helvetica; font-size: x-small;">... não houve ninguém que ac</span></b><b><span style="font-family: helvetica; font-size: x-small;">ertou 100%... gabarito ao final...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">E finalizei com mais uma espécie de desejo para o Ano Novo.</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><blockquote style="text-align: center;"><b><span style="font-family: helvetica;">“<i><span style="color: #990000;">Esperamos que 2023 seja isento de chamadas para o andar de cima dos que nos são caros..</span>.</i>”</span></b></blockquote></blockquote><p></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">E no domingo, o novo Presidente foi empossado, e não há como não se emocionar com aquela subida da rampa cheia de diversidade... até os mais recalcitrantes devem ter admirado, ao menos.</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">E na segunda, começou o velório do Rei Pelé, corretissimamente adiado por 3 dias pela família real, para não confundir os corações com a posse presidencial...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">Era na Vila Belmiro, local onde o Rei brilhou, e marcou mais que um gol por jogo que lá disputou. Vi alguns desses jogos, quando criança.... </span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><blockquote><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>E vi o último deles, em 2 de outubro de 1974, em que ele não fez gol, mas pegou a bola, no centro do campo, ajoelhou-se e agradeceu aos quatro cantos do planeta, de braços abertos.</i></span></b></p></blockquote><blockquote><p style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>Era sua despedida do Santos.</i></span></b></p></blockquote></blockquote><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">E ele chegou em seu caixão, direto de um vestiário para o centro do gramado, como se tivesse chegado para disputar seu último jogo.</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">E começou a peregrinação...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="font-family: helvetica;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEipMOMsBmJZA_f4naXPThBp7__IzT1DlLUUZNT5ErLK1r7EJzxDHFUs9373acLmWRCxXotT5ICDMqEDllFB3GcN1Pv9a6f8dsfQKsli8nOtPmWIYdabW-FuWSzGHvsq1K0Y8zGFXeMBNuxLO-axjAaHZm72FaGAGprBI2neWRzsJv5DJopg2dhogXH1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" data-original-height="427" data-original-width="640" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEipMOMsBmJZA_f4naXPThBp7__IzT1DlLUUZNT5ErLK1r7EJzxDHFUs9373acLmWRCxXotT5ICDMqEDllFB3GcN1Pv9a6f8dsfQKsli8nOtPmWIYdabW-FuWSzGHvsq1K0Y8zGFXeMBNuxLO-axjAaHZm72FaGAGprBI2neWRzsJv5DJopg2dhogXH1" width="320" /></a></span></b></div><b><span style="font-family: helvetica;">Dezenas, Centenas, Milhares, Dezenas de Milhares, Centenas de Milhares.... sim, mais de 200 mil pessoas, de todas as classes, credos, preferências, torcidas e lugares do Brasil, e mesmo de fora do Brasil, pacientemente esperavam mais de duas horas em fila sob sol escaldante (ou ao frescor da noite e madrugada) para passar por alguns segundos em frente ao caixão, aonde apenas podiam ver um pouco da face do Rei e fazer sua breve oração, muitos com lágrimas nos olhos...<br /></span></b><p></p><p><b><span style="font-family: helvetica;"><i></i></span></b></p><blockquote style="text-align: right;"><b><span style="font-family: helvetica;"><i>Em paralelo, em meu particular mundo blogueiro, na segunda, cansei das frases SOBRE o Rei em doses homeRopáticas, mas um amigo me passou algumas frases DO Rei, sobre família e sobre Deus, e propiciou a feitura de mais um post, sobre um certo livrinho que ele tinha, que falava sobre Pelé, que pesava apenas 15 quilos. Mais detalhes <a href="https://blogdohomerix.blogspot.com/2023/01/joao-e-o-grande-livrao.html">aqui.</a> </i></span></b></blockquote><p></p><p><b><span style="font-family: helvetica;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><b><span style="font-family: helvetica;">E veio terça-feira... e veio o Presidente, prestar sua última homenagem ao Rei, mesmo em meio a profundas decisões que tinha que tomar no seu segundo dia de trabalho. Ele precisava vir.<br /></span></b><p></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">Ouviu junto com a família, todos emocionados, a encomenda da alma real e foi-se embora.</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">Em seguida, começaram os processos de fechamento do caixão, com toda a merecida pompa, a transferência a um carro de Corpo de Bombeiros, e começou o préstito, rumo à casa da mãe real, Dona Celeste, do alto de seus 100 anos de idade.</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">E os milhares de seres que ficaram a ver navios com o fechamento dos portões foram junto...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">E juntavam-se ao longo, os moradores locais, que aplaudiam e gritavam e se emocionavam e desfraldavam enormes bandeiras.</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">Foram ao Canal 6, estava lá a irmã real, voltaram e entregaram o corpo para a cerimônia final, apenas entre família e poucos amigos...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">A minha Cidade de Santos está de parabéns! </span></b></p><span style="font-family: helvetica; font-weight: 700;">Fizemos uma despedida condigna de um Rei! </span><br /><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p><span style="font-family: helvetica;"><b><i></i></b></span></p><blockquote style="text-align: left;"><span style="font-family: helvetica;"><b><i>E, segundo o João, parabéns também à Globo, por encerrar a transmissão do sepultamento do Rei com a música clássica Ode à Alegria, a 9ª do Beethoven. Que foi de arrepiar de emoção, e muito compatível com o que o nosso eterno Rei sempre nos proporcionou: ALEGRIA!</i></b></span></blockquote><p></p></blockquote><p><b><span style="font-family: helvetica;">Quase 120 horas de ocorrências emocionais...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">Hora agora de virar a página...</span></b></p><p><b><span style="font-family: helvetica;">... mas antes, gabarito das celebridades listadas</span></b></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>um Papa: Emérito, Bento XVI </i></span></b></p><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>um Rei: Pelé</i></span></b></p><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>uma Rainha: Elizabeth II</i></span></b></p><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>duas Divas,: Gal Costa e Elza Soares</i></span></b></p><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>duas Imortais: Lygia Fagundes Telles e Nélida Piñon </i></span></b></p><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>uma Atleta: Isabel, do Vôlei </i></span></b></p><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>um Mestre: Sifney Poitier, de Ao Mestre com Carinho </i></span></b></p><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>um Caipira: ROlando Boldrin </i></span></b></p><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>uma Galvão: uma das irmãs Galvão, de Beijinho Doce</i></span></b></p><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>um Cineasta,: Arnaldo Jabour, mas aceitei Godard</i></span></b></p><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>um Gigante: Erasmo Carlos, conhecido como Gigante Gentil</i></span></b></p><p><b style="text-align: center;"><span style="color: #134f5c; font-family: helvetica;"><i>um Gordo: Jô Soares</i></span></b></p></blockquote>Homerixhttp://www.blogger.com/profile/08494679031846087483noreply@blogger.com10